Nieuw vlaggenschip van Olympus

De E-3 is een nieuwe spiegelreflexcamera van Olympus. Het heeft een tijdje geduurd voor Olympus met een nieuw vlaggenschip op de proppen kwam. Was het het wachten waard?

De E-3 is een nieuwe spiegelreflexcamera van Olympus. Het heeft een tijdje geduurd voor Olympus met een nieuw vlaggenschip op de proppen kwam. Was het het wachten waard?

De E-1 was de eerste camera van het E-systeem van Olympus. Dit nieuwe camerasysteem beoogt een maximale uitwisselbaarheid van lenzen, body’s, flitsers en andere accessoires. Het was de bijdrage van Olympus tot het samen met Kodak ontwikkelde Four-Thirds systeem. De camera kwam tegen eind 2003 op de markt. Terwijl er ondertussen nog wel andere E-camera’s zijn verschenen was het niettemin vier jaar wachten op het nieuwe vlaggenschip van Olympus: de E-3. Bij andere camerafabrikanten zit er tussen twee generaties meestal een kortere periode.

Magnesium Het is opvallend hoe gelijkaardig de specificaties van de Olympus E-3 en de Olympus E-510 zijn. Aan de buitenkant zie je daar wel niet veel van. De body van de E-3 is aanzienlijk groter, zwaarder en ook steviger dankzij het frame uit de befaamde magnesium-legering. Een behuizing die bovendien op alle kritieke punten, zoals de doorboringen voor de knoppen en de openingen voor slots en klepjes, voorzien is van rubber afdichtingen. De camera, beweert Olympus, is in grote mate, stof en spatwaterdicht. De instelknoppen zijn ook totaal verschillend: zo mist de E-3 de opvallende commandoknop van de E-510. Het uitklapbaar en draaibaar LCD-scherm vind je dan weer niet bij de E-510. De monitor heeft een diagonaal van 2,5 inch en telt 230.000 pixels. Het LCD-scherm is wel groter dan dat van de E-1, maar blijft wat de specificaties betreft toch achter bij directe concurrenten.

Prestaties Wat de prestaties betreft verschillen de toestellen weinig van elkaar. De punten waar de Olympus E-3 het van de E-510 haalt zijn bijvoorbeeld het aantal autofocuspunten, de opnamesnelheid en een hogere ISO gevoeligheid. De E-3 doet het goed wat het oplossend vermogen betreft, maar er is weinig of geen verschil met de E-510 en dus ook zeker geen winst. Olympus had toch wel moeten zorgen dat, bij een camera uit deze prijsklasse én met een nieuwe sensor, de detailweergave al was het maar een klein beetje verbeterd werd.

Conclusie Kort samengevat zou je kunnen zeggen dat de Olympus E-3 een Olympus E-510 is die een harnas krijgt aangemeten. De robuuste body, de beeldkwaliteit van de E-510 samen met de upgrades van de AF, ISO en hogere snelheid moet gevorderde amateurs en professionele fotografen een aantrekkelijk en bruikbaar werkinstrument bezorgen. Kan Olympus dit publiek medio 2008 nog warm laten lopen voor een 10 megapixelcamera?

Bron: www.diskidee.be Stef Vanschoubroek