Brief aan Didier

Beste Didier,

Beste Didier,

Buigen is geen natuurlijke reflex. Een man hoort recht te staan, trots, geviseerd, met visie. Maar een sierlijke buiging kan deuren openen, chameren, zelfs imponeren.

Jij buigt voor een dame, Inge Vervotte, vakbondsleidster van Sabena, straks in Duitse Lufthansahanden. Verbaast het je ook dat er zo weinig politieke commotie is rond die mogelijke overname? Mocht het over Belgacom gaan, het kot van de 16 was te klein geweest. Maar dit geheel terzijde.

Had je moeten buigen? Het contract is vijf jaar geleden toch door de regering goedgekeurd? Elio di Rupo was je komen vragen. Rik Daems heeft het getekend. ‘Rikske, vijf frank stikske’, lachen ze in Leuven. Het gaat niet om vijf frank natuurlijk. Het gaat om 1 miljoen euro, per jaar. Minder. Daarmee kan al eens een kistje ‘Cheval Blanc’ van je vriend Albert Frère opzij gezet worden.

Het siert je dat je instemt, toegeeft, buigt. Het betekent tevens dat je absoluut gedreven, dit moeilijk laverend schip wil blijven sturen. Ook al rukt storm in aller getijden op. Het vergt moed om verder te trekken.

Alle hens opnieuw aan dek. In het getouw. Maar uw matrozen schreeuwen ook om duiding, richting. Open plannen en visie. En recht het vizier. Een man hoort recht te staan. Bonne route! Luc