De iPad, echt ‘magisch en revolutionair’?

Steve Jobs scherpte bij het begin van de langverwachte voorstelling in San Francisco meteen de verwachtingen aan. Immers, wat beter dan het jaar te beginnen met een “waarachtig magisch en revolutionair product?”

Steve Jobs scherpte bij het begin van de langverwachte voorstelling in San Francisco meteen de verwachtingen aan. Immers, wat beter dan het jaar te beginnen met een “waarachtig magisch en revolutionair product?”

Een jaar waarin Apple al kan berichten dat de 250 miljoenste iPod werd verkocht, dat de AppStore meer dan 140.000 toepassingen aanbiedt (met al 3 miljard downloads), dat de winst stevig is toegenomen en dat Apple vandaag een 50 miljard dollar bedrijf is. Kortom, redenen te over voor een stevige dosis zelfvertrouwen.

Waarna hij de iPad aankondigde, als dat magische product tussen smartphones en schootcomputers in. De verwachtingen waren bijzonder hoog gespannen en de vraag is dan ook…. Is de iPad nu echt zo magisch?

Natuurlijk is het erg gevaarlijk uitspraken te doen over een systeem dat je nog niet in handen hebt gehad, laat staan met je eigen ogen hebt gezien. Maar in ieder geval is het duidelijk dat de iPad meer een supersized iPhone/iPod Touch is dan een telg uit de Mac-familie. En dat zal zeker zijn gevolgen hebben voor het gebruikerspubliek en de gebruikswijze.

Overduidelijk is de iPad een degelijke en aantrekkelijke uitbreiding op de smartphone-wereld, met meer comfort en extra faciliteiten (toetsenbord, het lezen en bekijken van alle soorten ‘content’ en dies meer). Maar bij uitbreiding lijkt het evenzeer een consumentenproduct, veeleer dan een ‘enterprise’-tool. Zelfs een gebruik in de academische wereld lijkt beperkingen te hebben. Door de keuze voor de iPhone-omgeving, medebepaald door de keuze van de processor (die op zijn beurt een must is met het oog op een zuinig stroomverbruik), blijft de gebruiker immers verstoken van de professionele (en academische) toepassingen uit de MacOS-wereld. Een niet onbelangrijk verschil!

In stilte hadden we ook gehoopt op functies als handschriftherkenning, maar ook dat zal allicht zijn gesneuveld op het veld van processorvermogen. Het zou wel leuk geweest zijn voor het maken van notities, bijvoorbeeld in de boeken die beschikbaar zullen komen (trouwens, hoe makkelijk en/of duur zal het zijn om als uitgever je boeken op het boekenschap in de iPad te krijgen?).

En voor wie zijn iPad voor professionele presentaties wil gebruiken, moet blijkbaar hopen dat de ‘beamer’ van dienst over Wifi beschikt (ik lees nergens wat over een videouitgang, eigenlijk staat zelfs de usb-uitgang niet vermeld in eerste informatie op de Apple-site). Of zit een en ander in de docking stations? En dat zijn zo enkele elementen die de iPad aantrekkelijk zouden hebben gemaakt als (reis)compagnon van de professionele gebruiker.

Kortom, zijn we wat teleurgesteld? Na alle hype voorafgaand aan de aankondiging zou het gek zijn als er niet even een zucht van onvervulde verlangens wordt geslaakt. Maar dat is ‘eigen schuld, dikke bult’. Hadden we ons maar niet moeten laten opjutten.

Maar is dit een toestel dat ik zonder meer, op basis van de specs, beroepshalve als een ware magische machine wil kopen? Mmmmmmmm, toch niet. Toch eerst even horen hoe het ding zich staande houdt in de harde werkelijkheid van het dagelijkse gebruik. En zien of de combinatie van aanschafprijs, datatarieven en abonnementen op inhoud (kranten, tijdschriften, …) nog wel aantrekkelijk blijft.

Ondertussen zullen we toch maar even verder blijven dromen over dat magische droomtoestel voor journalisten (of bloggers, et tutti quanti), waarop je notities kan maken, terwijl een microotje het gesprek opslaat (voor latere spraakherkenning), evenals het beeld met een kleine camera (hey, geen ingebouwde camera in de iPad, dus geen leuke videofoontoepassingen).

Dat is dan wellicht toch wachten tot Apple een Mac kan verpakken in het formaat van de iPad…