De postbode laat schielijk brieven inkijken

Ik heb het toch maar eens opgezocht in het woordenboek: swift is Engels voor gierzwaluw, maar staat ook voor gezwind, schielijk, snel. Als werkwoord betekent het ook ‘zwichten’. En dat is eigenlijk wat het wereldwijde interbancaire netwerk sinds vier jaar gewillig doet voor de Amerikaanse overheid die terroristengeld wil tracen?

Maar wacht eens even. Swift biedt toch sinds 30 jaar diensten aan banken? Zo’n 7.800 om precies te zijn. Banken zijn geen terroristen, toch? Wat doet Swift dan eigenlijk vanuit dat riante pand in La Hulpe, ooit nog met de nodige zwier en grandeur opgetrokken door gewezen Belgacom-topman Bessel Kok? Swift is een ‘messagerie’, zoals vice gouverneur Luc Coene van de Nationale Bank het vorige week een beetje onheus uitdrukte. Een postdienst dus, met een beperkt aantal klanten, die elke dag zo’n 12 miljoen berichten uitwisselen. Volgens een goedgeplaatste bron zou er in die briefjes voor bijna 1.000 miljard euro over het netwerk gesluisd worden. Geen akkefietje dus. Dat daar ook voor een groot deel maffiageld tussen zit is duidelijk. Een ex-Swift medewerker vertelt dat er na de diverse raids op het cocaïnekartel in Medellin plots heel wat minder verkeer uit Colombië op het Swift-netwerk terechtkwam. Maar Swift heeft die berichten nooit ingekeken, denk ik. Het gaat er immers prat op dat het enkel de afzender en de bestemmeling, in beide gevallen dus banken, kent. Het bericht zelf is volledig geëncrypteerd en reken maar dat Swift die algoritmen behoorlijk onder de knie heeft. Swift heeft niet voor niets een leger van zo’n duizend it-ers in dienst. Als die brieven dan honderd keer versleuteld zijn, hoe kan de Amerikaanse veiligheidsdienst daar dan inkijken? Nou, dat wist de woordvoerder van Swift me ook niet meteen te vertellen. “It could be that we work trough an exception with a particular government, whether it’s the US or another, for an encryption technology. Because a government knows the technology is just used for Swift purposes, they’re OK with it.” Vertelde Swift cio Joe Eng op 15 mei, dus voor Swiftgate bekend werd, aan het Amerikaanse tijdschrift Baseline. Sinds enige tijd wil Swift zijn netwerkdiensten echter ook uitbreiden voor corporate ondernemingen. Er zijn er trouwens al zo’n 120 aangesloten. Sinds twee weken mogen ze bovendien ook deelnemen aan de algemene vergadering. Swift kondigde dat in een ‘hoera’ persbericht aan. Maar of die multinationals zo blij zijn met het feit dat de Amerikaanse overheid zomaar in alle datatransacties kan neuzen, is weinig waarschijnlijk. Voor het imago van Swift is het alvast geen goede zaak. Eén van de andere betekenissen van swift is trouwens liederlijk en losbandig.