Europees strafblad

Begin juni sprak de Europese Commissie zich uit voor de invoering van een Europees strafblad. Het ECRIS-systeem (European Criminal Records Information system) zou begin 2009 zijn beslag moeten krijgen. Maar voorlopig is het voor de 27 lidstaten van de Europese Unie wachten op de nodige software om de interconnectie tussen de nationale strafregisters te garanderen.

Begin juni sprak de Europese Commissie zich uit voor de invoering van een Europees strafblad. Het ECRIS-systeem (European Criminal Records Information system) zou begin 2009 zijn beslag moeten krijgen. Maar voorlopig is het voor de 27 lidstaten van de Europese Unie wachten op de nodige software om de interconnectie tussen de nationale strafregisters te garanderen.

Dat gecentraliseerd Europees strafregister wordt al sinds het begin van de jaren 2000 in het vooruitzicht gesteld. Begin 2003 was er al een project om de strafregisters van Frankrijk en Duitsland aan elkaar te koppelen, een initiatief waar ook Spanje en later België zich onder impuls van toenmalig minister van justitie Laurette Onkelinx zich achter schaarden. Maar er was meer: begin 2005 zouden de eerste gegevens kunnen worden uitgewisseld op basis van het beveiligde communicatienetwerk TESTA (Trans-European Services for Telematics between Administrations). Ook de technologische keuzes lagen vast: XML 1.1, Unicode 4.0, SOAP en WSDL. Maar alle goede bedoelingen en een paar stappen vooruit ten spijt “bewijst een onderzoek uitgevoerd door de Commissie in 2006 (…) dat de bestaande processen geen betrouwbare resultaten opleveren,” staat letterlijk in het persbericht van de Commissie.

En toch duikt het Monster van Loch Ness weer op, want de nood om “snel” die koppeling te realiseren, dringt. Inmiddels hebben andere monsters, genre Fourniret, van de mankementen van het systeem kunnen profiteren. Schiet de technologie justitie dan eindelijk te hulp? Of oordeelt de bevolking – of althans een deel daarvan zoals bij de kwestie van het elektronisch stemmen – dat hier een gevaar bestaat voor de democratie, met name wat de veiligheid en de geheimhouding betreft van de opslagen en uitgewisselde data? Want de haast waarmee de Commissie tewerk gaat, is op zijn zachtst uitgedrukt vreemd. Tenslotte is er al die jaren nooit sprake geweest van een groot democratisch debat over de hele zaak. Want hoe ga je in een paar maanden tijd een softwareoplossing uitdokteren als jarenlange testen weinig of niks opgeleverd hebben?

Een tijdlang zijn we ervan overtuigd geweest dat technologie in het algemeen en de computer in het bijzonder het indivu te allen tijde te hulp zouden schieten en overal een antwoord zouden ook bieden. Maar dat is duidelijk verleden tijd.