Het sprookje van de open documentformaten

Er was eens niet zo heel lang geleden, eigenlijk nu nog steeds, een bedrijf dat de it-markt domineerde. Dat bedrijf probeerde die positie te behouden, onder meer met bedrijfseigen documentformaten en allerlei trucjes die leiden tot ‘vendor lock-in’.

Er was eens niet zo heel lang geleden, eigenlijk nu nog steeds, een bedrijf dat de it-markt domineerde. Dat bedrijf probeerde die positie te behouden, onder meer met bedrijfseigen documentformaten en allerlei trucjes die leiden tot ‘vendor lock-in’.

De bedrijfswereld was erg afhankelijk van de it-technologie van dat ene bedrijf, maar dat ging niet altijd van harte. Monopolies, al dan niet de facto tot stand gekomen, zijn immers nooit goed voor de zaken, tenzij voor de monopolist zelf. Er groeide een verlangen naar open, goed gedocumenteerde en vrij bruikbare documentformaten. En er kwam er een: ODF, dat zelfs aanvaard werd als ISO-standaard. Dat zinde het bedrijf uit de openingszin niet. En dus kwam het op de proppen met een eigen ‘open’ documentformaat: Open XML.

Dit alternatieve ‘open’ formaat heeft echter enkele eigenaardigheden. Zo kunnen in Open XML documenten in een bedrijfseigen formaat ingesloten worden, waardoor dit bestandsformaat natuurlijk helemaal niet meer zo open is.

Hoe voorkom je als de facto monopolist dat je klanten massaal overstappen naar open standaarden? Wel, door middel van Fear, Uncertainty and Doubt of FUD. Verspreid gewoon langs allerlei kanalen berichten die angst, onzekerheid en twijfel zaaien. Er zijn altijd wel beslissingsnemers met onvoldoende technische achtergrond die hiervoor gevoelig zijn. Iemand die twijfelt, onzeker en bang is de verkeerde beslissing te nemen in verband met de aanvaarding van een nieuwe technologie, zal wellicht geneigd zijn vast te houden aan de oude, bekende technologie die al goed doorgedrongen is in zijn bedrijf. Een aloude wijsheid zegt immers dat nog nooit iemand zijn job verloren heeft door te kiezen voor producten van .

De uitvinder van Open XML hamert op de vrijheid van keuze inzake documentformaten, door erop te wijzen dat zijn ‘open’ formaat fundamenteel verschilt van ODF en klanten die een ‘rijker’ documentformaat wensen, in alle vrijheid die keuze moeten kunnen maken. Als overheden door het aanvaarden van de ISO-standaard ODF mensen en bedrijven verplichten ODF te gebruiken, dan is er natuurlijk geen vrije keuze meer, zo redeneert deze de facto monopolist. Leuk argument van een bedrijf dat zelf voortdurend probeert de vrije keuze van zijn klanten te beperken.

Laat u niet misleiden door FUD en marketingtrucjes. ISO-standaarden zorgen voor wereldwijde uitwisselbaarheid en interoperabiliteit. Het getuigt dus van gezond verstand om ze te ondersteunen en te gebruiken. Als iedereen vrij alle documenten kan uitwisselen met anderen, ongeacht op welk platform en met welke software ze tot stand kwamen, dan pas kan iedereen echt lang en gelukkig blijven leven!

Dit sprookje werd geïnspireerd door deze ‘open brief’: [http://www.microsoft.com/interop/letters/userchoice.mspx]

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content