Solliciteren bij Microsoft: geen evidentie!

Een sollicitatie bij Microsoft is zeker geen akkefietje dat je in een-twee-drie afwerkt. “Ik ben drie dagen naar Seattle geweest voor het sollicitatiegesprek,” en dat was op zachtst uitgedrukt, “behoorlijk uitputtend,” aldus Steven Wilssens!

Na het eerste ‘gezocht’-mailtje volgde nog wat elektronisch verkeer waarin Steven Wilssens zijn belangstelling kenbaar maakte en Microsofts ‘recruiting’ het sollicitatieproces startte. De eerste screening omvatte al meteen “vrij stevige technische vragen,” kwestie van snel te weten te komen of iemand echt grondig vertrouwd is met de ‘core business’ (inclusief erg specifieke vragen rond Microsoft producten).Vervolgens schoof Wilssens door naar de volgende fase: een reeks gesprekken met personen die rechtstreeks te maken hebben met de ontwikkeling van producten. Zo had hij een discussie over de aanpak van software testing etc (waar zijn ervaring met Team Systems overigens goed van pas kwam). Andere gesprekken omvatten weer andere tests, zoals het formuleren van een algoritme (waar Wilssens’ kennis van .Net 2.0’s generics goed uitkwam). Of ‘hoe ga je tewerk als bijvoorbeeld Visual Studio voor letterlijk alle ontwikkelingswerk zou worden aangewend’ – een vraag naar inzicht en hoe je met eventuele conflictsituaties kan omgaan, stelt Wilssens. “Soms had het veel weg van ‘stress testing’!”Ontwikkelaar of ‘program manager’Interessant vond hij ook het enthousiasme en de intensiteit van die mensen bij Microsoft. “Vroeger wou je als ontwikkelaar doorgroeien naar analist en dan projectleider, maar nu ben je fier ontwikkelaar te zijn. Bij Microsoft is het bovendien moeilijk om ook een goede ontwikkelaar te zijn.” Zeg maar, d’r bovenuit te steken. Belangrijk was dat “ik me thuis voelde! Het zijn mensen met een zelfde interesse en een zelfde intensiteit.”Uiteindelijk duurde het formele sollicitatieproces een hele dag van 8 uur ‘s ochtends tot 5 uur ‘s middags,” en zelfs “tijdens de lunch ging het door.” Bovendien communiceren de verschillende gesprekspartners met elkaar tussen de gesprekken, waarbij allicht de richting van de vragen wordt bepaald. Op het einde kreeg Wilssens ook een soort afsluiter, met vragen rond de sollicitatie zelf (“wat vond je de meest interessante vraag”) maar ook een zelfevaluatie van de sollicitant (“noem de 2 à 3 sterkten en 2 à 3 zwakten van jezelf tijdens deze gesprekken”, kwestie van te zien welk zelfbeeld de kandidaat heeft). Ook vroegen ze of hij in eerste instantie belangstelling had voor een job als ontwikkelaar, dan wel als ‘program manager’ (heel wat vragen polsten overduidelijk al naar Wilssens’ geschiktheid als program manager). Dat laatste kreeg ook zijn voorkeur, omdat het zowel een technisch aspect bevat (“je bepaalt heel wat van wat er in het product gaat!”) als een interactie tussen mensen impliceert. “Het team-aspect vind ik boeiend,” benadrukt hij.Het hele proces is er natuurlijk op gericht om te checken of iemand de job echt aan kan. Steven Wilssens haalde het, maar “de ervaring van solliciteren bij Microsoft wou ik hoe dan ook hebben meegemaakt.”