Techtour 2010: Kolkata

Na een vertrek uit Bangalore met amper een uurtje vertraging (blijkbaar toch niet zoveel pech), kwamen we dan wat na elven toe op de luchthaven van Kolkata, het andere India?

Na een vertrek uit Bangalore met amper een uurtje vertraging (blijkbaar toch niet zoveel pech), kwamen we dan wat na elven toe op de luchthaven van Kolkata, het andere India?

De luchthaven deed ons in ieder geval wel denken aan de oude luchthaven van Bangalore, met een aankomsthal waar de passagiers en het welkomstpubliek elkaar ongeveer bij de bagageband om de hals kunnen vallen. Een bagageband die overigens vlot de ingecheckte bagage ophoestte, terwijl het personeel van het Oberoi Grand Hotel ons even efficiënt en hyperhoffelijk (alsnog) stond op te wachten. Het buitenkomen was in ieder geval een belevenis: letterlijk alsof je een stoombad binnenliep.

De rit van de luchthaven toonde meteen ook oud en heel erg nieuw naast elkaar. De schattige gele taxietjes – een soort bol model ‘Austin’ uit de jaren vijftig – boden zich in grote getale aan, maar namen we wel niet. Een medereiziger was zelfs even mordicus van plan een tuc-tuc driewielertaxietje te nemen, ook nadat hij zo’n voertuig voor het transport van een paar geiten had zien fungeren.

De aircokoele auto’s van het hotel voerden ons dan opvallend vlot (amper verkeer, maar wel de eerste fietsriksja gezien) langs de ‘New Town’ van Kolkata – een oppervlak van 45 km2 tsjokvol met nieuwe (hoog)bouw, zij het nog goeddeels in ruwbouw. Een ander verschil met Bangalore was toch ook het indrukwekkend aantal politiehekken die onderweg als impromptu controlepunten konden worden ingezet. Om het niet te hebben over de politiehokjes die soms meer de allure van een pillendoos hadden.

In de stad zelf kwam dan weer tot uiting hoezeer Kolkata (vroeger Calcutta geheten door de Engelsen) veel meer dan Bangalore een grote stad is en altijd is geweest. De jarenlange invloed van de Engelsen en het feit dat Kolkata tot 1911 de hoofdstad van Brits Indië was, maken het zowel tot zowel een meer gestructureerde als een meer Europees aandoende stad. Hoewel we hier wel met de eerste bedelaars aan de kruispunten, krotconstructies en stoepslapers werden geconfronteerd…

Het hotel was dan weer op zijn beurt een ontmoeting met een groots koloniaal verleden, met een grandeur die het Oberoi Grand Hotel onderscheidde. Helaas heeft het nog wat oude Engelse gewoonten meegesleept, zoals de weigering om na middernacht nog alcohol te serveren. Dat terwijl we ongeveer een moord hadden kunnen plegen voor een koud glas koud bier.

Evenzeer vervelend(er) was de security bij het hotel, die naast de obligate spiegel onder de auto (tegen bommen) ook de motorkap en de koffer deed openen, en – geloof het of niet – de chauffeur deed uitstappen voor even een snelle fouillering (niet de passagiers…). Of door erop aan te dringen om alles te scannen, ook handbagage, hoewel je als persoon vrolijk biepte bij de passage door de metaaldetector.

De tweede werkdag bracht ons bij Capgemini, doorheen een verkeer dat al heel wat hectischer was dan de avond voordien. Na de plechtige begroeting, werd ons duidelijk gemaakt hoe Capgemini zich toch onderscheidt van andere dienstenleveranciers in India, onder meer door zijn business process outsourcing activiteit. Vandaag is Capgemini in India talrijker dan in het moederland Frankrijk, en heeft het een breed spectrum van BPO aanbiedingen, zij het wel met sterke nadruk op financiële services. Maar daarnaast zijn er ook ‘nieuwkomers’ zoals Marketing & Communication Process Outsourcing. Komen we zeker nog op terug. Een ‘weerzien’ was het dan met Capgemini’s Kris Poté, die de reis had mee helpen opzetten en over een teleconferentielink even informeerde naar ons welbevinden.

Dat laatste was zeker ook nog het geval, na een etentje in een restaurant, waar de West-Bengaalse keuken op ons wachtte. Je zou al om minder deelnemen aan de ict manager of the year contest. Hehe, nu nog even een rondrit op donderdag. Die avond vertrekken we alweer huiswaarts.