Trager licht voor een sneller internet

Een sneller internet is mogelijk, maar dan moeten sommige delen er van wel vertraagd worden.

Een sneller internet is mogelijk, maar dan moeten sommige delen er van wel vertraagd worden.

Dat internetverbindingen soms tergend traag zijn, heeft weinig te maken met het transport van grote hoeveelheden informatie an sich, maar alles met het omleiden of ‘routen’ van die data naar zijn verschillende bestemmingen.

Nieuwe ‘metamaterialen’, die objecten onzichtbaar kunnen maken door het licht er rond te plooien, zouden de logge en ‘verkeervertragende’ routers kunnen vervangen, en zo de weg vrijmaken voor een supersnel optisch internet. Dat melden onderzoekers van de Universiteit van Berkeley.

Een woordje uitleg is op zijn plaats. De Amerikaanse wetenschappers ontwikkelden een stof die het licht rond voorwerpen kan plooien en vertragen. Zonder reflectie van het licht op hun oppervlakte, worden voorwerpen tijdelijk onzichtbaar. Hoewel het materiaal voorlopig enkel op nanoschaal kan worden aangemaakt, toont het Amerikaanse leger een meer dan gezonde interesse. Het vooruitzicht ooit onzichtbare tanks te kunnen inzetten, is natuurlijk niet niks.

Nu blijkt echter dat een stof die verantwoordelijk is voor het vertragen van licht, ook voor een enorme omwenteling kan zorgen in de telecomsector. Dat zit zo. Informatiestromen kunnen via optische kabelnetwerken ongelooflijk snel grote afstanden afleggen, en maken daarvoor gebruik van lichtfrequenties.

Als de data bijna ter plaats is, moeten die lichtfrequenties echter gesplitst worden, om de verschillende eindbestemmingen te kunnen bereiken. Bij die splitsing wordt de lichtbundel eerst omgezet naar een elektrisch signaal, om daarna terug naar een optische code vertaald te worden.

Die hele conversie, duur en complex, zorgt er ook voor dat de datatransmissie flink vertraagd wordt. “Het licht en de optische fiber zelf kunnen gemakkelijk enkele terahertz aan, maar de elektrische toestellen die zorgen voor de ‘routing’ van het signaal, kunnen slechts enkele gigahertz slikken”, verduidelijkte professor Chris Stevens van de Universiteit van Oxford aan de BBC.

En het is hier dat de pas ontwikkelde metamaterialen hun nut kunnen bewijzen. “Als de lichtstromen tijdens de splitsing voldoende vertraagd zouden kunnen worden, dan zou de klassieke elektrische conversie niet meer nodig zijn”, aldus nog de professor.

“Eén superkleine chip uitgerust met het nieuwe materiaal, zou het hele routingproces kunnen overnemen, met verschillende vertragingen voor verschillende lichtfrequenties. Uiteindelijk zou je dan komen tot een echt volledig optisch netwerk, dat heel wat sneller en efficiënter is dan de huidige datanetwerken.”