Unieke definitie van ‘sociaal’

Kent u Unyk al? Indien wel, dan is de kans groot dat dat komt door de ‘personal invitations’ – ze zien er net niet als VIP-uitnodigingen uit – die u al dan niet massaal ontvangen hebt de laatste weken. Misschien ook wel van mij. Enkele uren geleden besloot ik namelijk om niet langer te weerstaan aan de sociale druk, en mij aan te sluiten bij Unyk. Al was het bijvoorbeeld maar om om te beginnen die early adopters van alweer een nieuw 2.0-fenomeen tenminste van wat extra vriendjes te voorzien.

Kent u Unyk al? Indien wel, dan is de kans groot dat dat komt door de ‘personal invitations’ – ze zien er net niet als VIP-uitnodigingen uit – die u al dan niet massaal ontvangen hebt de laatste weken. Misschien ook wel van mij. Enkele uren geleden besloot ik namelijk om niet langer te weerstaan aan de sociale druk, en mij aan te sluiten bij Unyk. Al was het bijvoorbeeld maar om om te beginnen die early adopters van alweer een nieuw 2.0-fenomeen tenminste van wat extra vriendjes te voorzien.

Voor zover ik het in de paar minuten voor mijn registratie kon uitdokteren, profileert Unyk zich zowat als de concurrent van Plaxo en moet de dienst in essentie je adresboek up-to-date houden. Hoewel Plaxo zich de laatste tijd een nieuw imago als ‘social networks aggregator’ tracht aan te meten, sleept het wel nog steeds een zwaar verleden met zich mee. In ‘the early days’ raakte Plaxo namelijk in een mum van tijd bekend als ‘die website die voortdurend e-mails stuurt naar complete adresboeken van nietsvermoedende eigenaars ervan’. En ook al heeft Plaxo zijn leven nu gebeterd, ergens blijft er toch iets hangen. Eens een spammer, altijd een spammer, toch?

Eigenlijk had ik beter moeten weten. Want hoe legt nieuweling Unyk de oude rot in het vak het vuur aan de schenen? Met dezelfde guerillatechnieken als het Plaxo van weleer: mailen naar elk adres dat nieuwe slachtoffers hen continu doorspelen. Toegang tot Gmail? Alsjeblief! Zal ik ook nog je MSN-account checken? Ok dan, maar doe het gauw.Enkele minuten na mijn registratie bij Unyk, had ik het door. Ik was de vis, de vis die toegehapt had. “Hallo Kristof, lang geleden dat we elkaar nog gesproken hebben”, klonk de openingszin van een e-mail die ik even nadien ontving van iemand die ik inderdaad wat verwaarloosd had (Sorry Mark, het is ook zo druk op al die sociale netwerken tegenwoordig) . Enkele zinnen verderop volgde de onheilsboodschap. “Zeg, wat is dat eigenlijk die Unyk waarvoor je me net een uitnodiging gestuurd hebt?”

Bleek dus dat Unyk erin geslaagd was om naar mijn hele adresboek zo’n ‘personal invitation’ te sturen zonder dat ik daar expliciet toestemming voor gegeven had. Ja, ik had toestemming gegeven om mijn Gmail- en MSN-adres alvast te doorzoeken naar mensen die al lid zijn van dat unieke netwerk. En ja, ik had aangeduid dat die mensen gerust ook mijn eerste, nieuwe vriendjes op Unyk mochten worden. Vreemd toch, dat terwijl ik dit tik de ‘out of office’ mails blijven binnenstromen van de andere 654 mensen uit mijn adresboek. Technisch defect zeker?

Dus bij deze mijn niet mis te verstane oproep: ziet u een mail passeren van Unyk, laat hem links liggen. Nu, volgende week, volgende maand, altijd. Eenmaal een spammer, altijd een spammer. Behalve natuurlijk als het een onschuldige journalist is die gewoon op de hoogte wilt blijven van wat er leeft in internetland.