Waarom Di Rupo Bellens niet laat vallen

Is hij kwetsbaar of ontastbaar ? De CEO van Belgacom is veel complexer dan hij eruit ziet. Hoewel hij neerkijkt op de Kamerleden, heeft hij zijn opdracht volbracht: zoveel mogelijk geld in het laatje van de staat brengen. Op de rug van de consumenten?

De regering-Di Rupo heeft er alle baat bij dat Didier Bellens (58 jaar) zo snel mogelijk terug in zijn hol kruipt. 17 oktober en de spottende prestatie van de man zal in het geheugen van de Kamerleden van de Commissie Infrastructuur gegrift blijven.

Ze hebben ontsteld naar de uitleg van de baas van Belgacom over de verkoopplannen van een Brussels gebouw aan zijn vennootschap (Immobel) geluisterd. “Hij leek wel op een andere planeet”, vertelt het Kamerlid Ronny Balcaen (Ecolo). “Zijn verdediging is redelijk bijzonder wanneer hij zegt dat er geen belangenvermenging is aangezien de verkoop niet doorgegaan is. Hij heeft beweerd dat Immobel geen offerte ingediend had. In het document van het auditcomité staat er expliciet dat Immobel deelnam aan de aanbesteding op dat gebouw en ook op een ander op de Meir in Antwerpen”.

Bij de aanblik van het beproefde roofdier hebben velen gedacht dat hij ergens anders was, en zelfs autistisch, ondanks de aanwezigheid aan zijn zijde van Jean-Charles De Keyser, de voormalige baas van Belgacom TV die zijn strategische raadgever geworden is en van Sandrine Nelissen-Grade, directrice en uitvoerende raadgeefster van de CEO van Belgacom, een jonge vrouw uit de mooie buurten uit Brussel die invloed uitoefent op hem, en niet te verwaarlozen in België waar alle grote leiders dromen om in de adelstand verheven te worden, banden met het Paleis heeft.

Zijn surrealistische prestatie is geen geïsoleerd geval. Het verhaal duurt al tien jaar en Elio Di Rupo heeft er voor een groot deel aan bijgedragen. De balans Bellens is ook de balans Di Rupo zelfs als de PS vandaag afstand neemt. “Belgacom is alles behalve business”. De verklaring komt van aan Waalse telecomexpert en wordt bevestigd bij elke fase van de Bellens saga.

Was hij socialist, is hij het geworden ? “Hij, een socialist? Geen socialist en ook niets anders” schaterlacht een voormalig kaderlid van Belgacom”. “Hij veracht te veel de politici. Bellens en Di Rupo hebben niets gemeenschappelijk. Bellens heeft weinig vrienden en zeer weinig banden met een politieke wereld die ver van hem staat”. Het kamerlid Karine Lalieux (PS) protesteert ook: “Ik heb Bellens nooit op een congres of op de Keizerlaan gezien. Ik behandel de telecom al dertien jaar en er is mij nog nooit gezegd dat ik Bellens moet ontmoeten, nooit!”. In de Standaard van vorig weekend doet Paul Magnette, de voorzitter van de PS, er nog een schepje bovenop: “Niets in zijn presentatie of in zijn houding maakt er een socialist van. Misschien is Bellens een verborgen liberaal…”
De facto laten MR en Open VLD hem in de huidige storm het voordeel van de twijfel. Zijn stijl wordt betwist maar niet de inhoud, onder voorbehoud van wat het rechterlijk onderzoek i.v.m. passieve corruptie waarin Bellens sinds 2011 verdacht is zal geven. Dat is zijn ergste probleem dat ook onrechtstreeks de leider van de regering dreigt in opspraak te brengen. De baas van Belgacom wordt verdacht een Bergens gebouw van de oude RTT aan een vriendenprijs verkocht te hebben aan Edmée De Groeve, de vertrouwenspersoon van Elio Di Rupo in diverse publieke raden van bestuur voor ze veroordeeld werd voor oplichting en verduistering.

Als voormalig minister van Financiën weet Didier Reynders hoezeer de financiën van het land afhangen van de inkomsten van Belgacom: bijna een miljard per jaar, dividenden en belastingen inbegrepen. Bovendien is de MR misschien niet de best geplaatste om de les te lezen. Het auditcomité dat razendsnel Didier Bellens heeft vrijgesproken van belangenvermenging in de zaak Immobel heeft ook Michel Moll vrijgesproken, die dicht bij Bellens staat en voormalig MR bestuurder bij Belgacom is, voor zijn activiteiten als consultant voor de Chinese telecomoperator Huawei, die verdacht wordt van spionage.

Belgacom is nog niet klaar met Didier Bellens. De hoge pieten van de regering hebben hun rekeningen gemaakt. Het contract van Bellens voorziet dat in geval van vroegtijdig vertrek in 2013 (voorzien voor begin 2015), het bedrijf hem twee jaar loon zou moeten storten: een jaar voor 2014 die hij niet zou presteren en nog een jaar als schadevergoeding voor zijn concurrentiebeding. Te duur. Hij zal midden 2014, na de verkiezingen, verwittigd worden van een eventuele en waarschijnlijke opzegging.

Er wordt echter gezegd dat Bellens moe is van zijn job en dat hij naar de Verenigde Staten zou uitwijken waar hij voorstellen zou hebben. Tegen dan moet hij wat nog overblijft van zijn “reputatie” beschermen. Dat is ook in het belang van Belgacom waarvan het beursaandeel afhangt van de houding van Bellens (het Belgacomaandeel is met 4% gestegen toen de CEO afgekraakt werd door de media en de Kamerleden).

Ondanks de ergernis die hij opwekt in de politieke wereld, wordt er een goede balans aan de Brusselaar toegeschreven. Hij heeft van Belgacom een modern bedrijf gemaakt, met weinig schulden die de buitensporigheden van de meeste Europese telecombedrijven heeft weten vermijden.

Olivier Mouton/Marie-Cecile Royen (Le Vif)