Is Facebook echt ‘too big to fail’? Het antwoord ligt bij ons allen, de gebruikers. Wij, de gebruikers, hebben Facebook mee groot gemaakt. De gebruikers kunnen het ook onderuit halen.
Een iconische foto is het: Facebook-CEO Mark Zuckerberg die plaats neemt voor de Senaatscommissie, omringd door veel meer fotografen dan de 44 Amerikaanse senatoren die hem willen ondervragen over Facebooks datagebruik, privacy en het Cambridge Analytica-schandaal. Het contrast kon nauwelijks groter zijn met die andere iconische foto van Zuckerberg, waar hij twee jaar geleden op het Mobile World Congress een zaal binnenwandelt waar honderden nietsvermoedende aanwezigen een virtual reality headset op hebben. De alziende herder die zijn ingeplugde kudde komt begroeten, zo’n sfeer leek het toen.
Maar nu moest de herder dus in Washington uitleggen waarom hij zijn schapen onrecht heeft aangedaan. Hij beloofde plechtig dat hij de hekkens en koterijen beter gaat controleren, dat enkel hij de schapen mag scheren en hij deed zijn best om iedereen te overtuigen dat hij nog altijd het beste met hen voor heeft.
Investeerders reageerden positief op de vertoning en het aandeel van Facebook klom weer omhoog. Als Facebook al een genadeschot krijgt, dan zal het voorlopig niet vanuit de investeerderskant komen. Vanuit de wetgevende hoek dan? Het lijkt niet meer dan logisch dat de Amerikaanse wetgever nu (eindelijk) werk gaat maken van regulering rond de bescherming van persoonsgegevens en privacy naar het voorbeeld van de Europese GDPR-regels. Die zullen voor alle duidelijkheid ook gelden voor dienstenleveranciers als Facebook. Maar dat de Amerikaanse regulering een strak keurslijf wordt, lijkt weinig waarschijnlijk. Ondanks het dataschandaal zijn de Verenigde Staten nog steeds fier op ‘hun’ sociaal netwerk. Nee, de overheid zal Facebook niet onderuit halen.
Als Facebook finaal crasht, dan zal het moeten gebeuren van onderuit
Als Facebook finaal crasht, dan zal het moeten gebeuren van onderuit. Facebook is in eerste instantie groot gemaakt door de gebruiker. En in die oogballen zijn adverteerders geïnteresseerd.
De strategie van Facebook is daar dan ook altijd geweest: zorgen dat gebruikers niet afhaken door hen nieuwe mogelijkheden aan te bieden en die waar nodig zelfs op te dringen. En zorgen dat adverteerders steeds meer mogelijkheden krijgen om gerichte campagnes op te zetten op basis van profieldata. Eerlijk, Zuck heeft zijn zaakjes goed voor elkaar gekregen: inhaken op nieuwe platformen, logins op externe sites faciliteren, trackers en cookies plaatsen, de fameuze onzichtbare pixel, en waar nodig de opkomende concurrentie gewoon kopen – denk aan Whatsapp en Instagram. Facebook zit diep verweven in het online reilen en zeilen van heel wat schapen.
De modale Facebookgebruiker blijft lustig verder liken en sharen zolang de dataschandalen hem of haar niet rechtstreeks raken.
Ja, voor zowat álles wat Facebook aanbiedt zijn er alternatieven die veiliger of performanter zijn. Maar daar ligt de modale gebruiker dus echt niet wakker van: zolang dat dataschandaal hem of haar niet rechtstreeks raakt, speelt de discussie nauwelijks en blijft hij of zij lustig verder liken en sharen. Of kent u wél veel familieleden en vrienden die hun Facebook-account nu gaan opzeggen? Zolang al uw vriendjes nog naar Café Facebook gaan, heeft het ook niet veel zin om op uw eentje pintjes te gaan drinken bij Telegram.
Aan de andere kant: als er één schaap over de dam is, volgen er meer. Maar wie wil er als eerste gaan? Het wordt de grote vraag dit jaar: of Facebook echt too big to fail is. Het antwoord ligt bij ons allen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier