– Een rfid-tag bestaat uit een chip en een antenne, vaak ingebed in een papieren klever. De chip bevat informatie over het object waaraan hij bevestigd is, de antenne zendt die informatie via radiogolven uit naar de lezer.

– Tags kunnen passief of actief zijn. Passieve tags hebben geen eigen energiebron, en benutten het elektromagnetische veld van de lezer. Hierdoor is het signaal maar leesbaar op een beperkte afstand (van slechts enkele centimeters tot twee à drie meter). Actieve tags hebben zelf een batterijtje aan boord en kunnen een signaal over een grotere afstand (tot zelfs een paar kilometer) uitzenden.

– Daarnaast maakt men een onderscheid naargelang van de manier waarop je de chip beschrijft. Tags van ‘klasse 0’ bevatten voorgeprogrammeerde chips; tags van ‘klasse 1’ kan je éénmaal beschrijven en daarna alleen nog lezen; tags van ‘klasse 2’ kan je meermaals beschrijven. Er zijn ook chips op de markt die dienen voor processing en encryptie. Hoe meer mogelijkheden, hoe duurder de prijs. Tags van ‘klasse 2’ zijn beter beveiligd dan de andere. Wie ze wil lezen of ‘herschrijven’, moet zich identificeren.

– Rfid-signalen strekken zich uit over verschillende frequenties: de laagfrequentie LF (125 kHz en 134 kHz); de hoogfrequentie HF (13,56 MHz); de ultra hoogfrequentie UHF (869 MHz tot 950 MHz) en de microgolffrequentie µW (2,45 GHz).

– De keuze voor een frequentie is erg belangrijk. Ze bepaalt immers de prijs van de tags, de leesbaarheid en de inzetbaarheid. HF is nog steeds de standaard in het bedrijfsleven, al schakelt men vandaag toch vaak over op UHF. Net zoals HF kent ook UHF leesproblemen in de buurt van metaal, omdat metaal de radiogolven weerkaatst en te veel reflecties veroorzaakt. Ook pc’s kunnen storen als ze te dichtbij staan.

– HF wordt vooral in ziekenhuizen en in de productie-industrie gebruikt. UHF wordt populair in de retail. Bedrijven zoals Wal-Mart en Metro gebruiken UHF, en de prijs voor deze tags schommelt intussen rond de 15 cent per stuk. UHF biedt een goede leesbaarheid tot op drie meter.

– De gebrekkige interoperabiliteit tussen UHF tags uit Europa en de VS belemmert een wereldwijde implementatie. Europese spelers zetten hun tag immers op 860 MHz, en de Amerikanen doen dat op 915 MHz. In de toekomst zouden er wel tags komen die meerdere spectra bestrijken, en bij verschillende frequenties afgelezen kunnen worden.

– Rfid kan, net zoals andere herkenningstechnologieën, nooit een herkenningsgarantie van 100 procent geven. Vaak heeft dit niets te maken met de omgevingsomstandigheden, maar is een tag gewoon beschadigd.