De Europese persagentschappen wil dat digitale reuzen als Google en Facebook hen een vergoeding gaan betalen voor de content die zij gratis online verspreiden. Ze lanceerden daarvoor een oproep aan de Europarlementsleden. Die zullen zich volgende week over deze twistappel uitspreken in een stemming over de hervorming van het auteursrecht.
“Zonder ervoor te betalen, gebruiken internetreuzen als Google en Facebook grote hoeveelheden nieuws die persuitgevers en nieuwsagentschappen tegen hoge kosten produceren. Ze gebruiken die artikels om steeds meer advertentie-inkomsten aan te trekken en halen op die manier inkomsten weg bij de media”, klaagt de Europese alliantie van nieuwsagentschappen (EANA) in een mededeling.
De alliantie eist dan ook “een billijke vergoeding”. Het “plunderen van de content en advertentie-inkomsten van de nieuwsmedia” vormt volgens de agentschappen een bedreiging voor het voortbestaan van kwalitatief hoogstaande journalistiek.
Internetgiganten stellen dat zo’n compensatie hen ertoe zou dwingen om surfers te laten betalen voor toegang tot internet, maar die claim is ongefundeerd, reageert de alliantie, die erop wijst dat Facebook vorig jaar nog 16 miljard dollar winst boekte.
Lobbycampagne
De oproep van EANA maakt deel uit van de kolossale lobbycampagne die is losgebarsten rondom de hervorming van het copyright, dat het auteursrecht moet aanpassen aan het digitale tijdperk. Een van de speerpunten is de creatie van naburige rechten voor uitgevers, wat kranten en nieuwsagentschappen recht op een vergoeding biedt wanneer hun content online wordt hergebruikt. De media vechten voor dezelfde zaak als makers van creatieve content, zoals cineasten en muzikanten. In het andere kamp zitten naast de digitale reuzen ook militanten die vrezen dat de hervorming bedreigend is voor het vrije internet.
Begin juli verwierpen de Europarlementsleden een eerste versie van de hervorming. Op 12 september buigen ze zich in Straatsburg opnieuw over de richtlijn. Schaart er zich een meerderheid achter de tekst, dan moeten de volksvertegenwoordigers nadien nog een compromis vinden met de lidstaten.
