“In veel IT-bedrijven is het schering en inslag om te laat te komen op vergaderingen of netwerkmomenten”, schrijft Kris Poté over deze ‘bedrijfsziekte’. Hij stelt een diagnose.
In de IT-wereld is er een gevleugelde uitspraak die wil dat er maar twee soorten projecten bestaan : “Deze die te laat worden opgeleverd, en deze die nooit worden opgeleverd”. Eerlijk gezegd, daar is iets van aan. Een mogelijke verklaring? Het feit dat het in veel IT-bedrijven schering en inslag is om te laat te komen op vergaderingen of netwerkmomenten. En niet alleen in IT-bedrijven, wel te verstaan. Zou het een “bedrijfsziekte” kunnen zijn? We stellen een korte diagnose.
Symptoom
Bij te laat komen hoort een belangrijk symptoom: excuses. Het is altijd wel de schuld van iets of iemand anders. Het weer, de files, wegenwerken, de vorige vergadering, de agenda en noem maar op. Herkenbaar? Zeker wel, daarvoor moet je geen dokter zijn.
Preventie
Nochtans zijn er veel preventieve middeljes. Werk bij voorkeur van thuis wanneer je weet dat de wegen gaan ondersneeuwen. Minister van Werk Kris Peeters heeft onlangs alvast het goede voorbeeld al gegeven. Files zijn er in ons land overal en altijd? Gewoon op tijd en stond vertrekken, is een goede remedie. Om met de wegenwerken om te gaan, bestaan er heel goede apps. Iedereen kent die wel, maar of iedereen die ook ten volle benut, durf ik betwijfelen.
Liever een half uur te vroeg dan een minuut te laat
De vorige vergadering op tijd afsluiten, kan ook niet moeilijk zijn indien je wat mondig bent of op voorhand de juiste tijdsafspraken hebt gemaakt met je klant of collega’s. Voor agendabeheer bestaan er zowaar zelfs opleidingen, een beetje overbodig als je het mij vraagt. IT’ers die projecten of architecturen beheren zouden dit per definitie in hun handen (of hoofd) moeten hebben. Gewoon tussen twee vergaderingen op verschillende locaties extra tijd inplannen voor de verplaatsing, kan al veel voorkomen.
Diepgewortelde oorzaak
Te laat komen heeft ook vaak een diepgewortelde oorzaak die je moet bestrijden, eerder dan de symptomen achterna te hollen (in het Duits klinkt dit mooier). Die oorzaak heet procrastinatie of uitstelgedrag.
Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen
Toegegeven, dit zou vaker voorkomen in Zuiderse landen (‘mañana’ in Spanje) maar hier in ons land kennen we er ook wat van. “We doen dit morgen wel” of “morgen hebben we daar waarschijnlijk een beter zicht op”, hoor je heel vaak. Het resultaat is dat je achterop dreigt te geraken zonder het echt te merken.
Remedie
Bestaat hiervoor een remedie? Moeilijke vraag. Ik denk dat je er vooral van bewust moet zijn dat uitstel vaak tot afstel leidt. Dat vergt enige mentale discipline en die kan je oefenen. Neem als stelregel en herhaal: “Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen”.
Mijn grootmoeder zaliger deed al haar verplaatsingen te voet of met het spoor. Voor haar was het simpel: liever een half uur te vroeg dan een minuut te laat. Anders, zo vertelde ze, miste je gegarandeerd de trein. Zou het kunnen dat zoveel jaren geleden de treinen stipter waren dan nu? Dat zou toch straf zijn met de moderne technologie van tegenwoordig. Maar daar zal ik morgen wel een stukje over schrijven…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier