‘Waarom de ICT Woman of the Year verkiezing géén goed idee is’

Volgens Els De Swert, Marianne De Turck en Naomi De Leeuw van het digitale agency iCapps zijn wedstrijden die vrouwelijke ICT-talenten in de kijker zetten totaal overbodig. “Je ziet de zorgsector toch ook geen prijzen uitreiken voor Mannelijke Verpleger van het Jaar?”

Vrouwendag op 8 maart, ICT Woman of the Year op 15 maart, het is weer die tijd van het jaar. Plots worden we gevierd en krijgen we prijzen voor dat ene waaraan we totaal geen eigen verdienste hebben: dat we toevallig geboren zijn als vrouw. Met alle respect voor Data News en begrip voor hun goede bedoelingen, maar om verkiezingen voor ICT Woman and Young ICT Lady of the Year lopen wij liefst met een wijde boog heen.

Begrijp ons niet verkeerd: natuurlijk worden ook wij graag erkend voor onze verdiensten. Maar laat het dan in concurrentie zijn met iedereen, en niet met slechts de helft van de bevolking. Of in het geval van de ICT-sector: met een kwart ervan (jawel, al meer dan een kwart van de werknemers in de ICT-sector zijn vrouwen, heel wat meer dan het cliché laat vermoeden!). Dit soort wedstrijden voelt onnatuurlijk en fout aan, en – niet onbelangrijk – is wat ons betreft totaal overbodig.

Natuurlijk klinkt het heel erg nobel en lovenswaardig: een event organiseren om meer vrouwen naar de ICT-sector te lokken. Maar is dat nu echt een probleem? Sommige sectoren trekken nu eenmaal meer mannen aan en in andere, zoals de zorgsector, zijn de mannen dan weer op één hand te tellen. Maar zie je de zorgsector prijzen uitreiken voor Mannelijke Verpleger van het Jaar? Of zie je een award voor beste mannelijke kleuteronderwijzer? We dachten het niet. Als vrouwen geen zin hebben in een carrière in de ICT-sector, zal een prijs voor ICT Lady daar niets aan veranderen.

Alle energie die in zulke events wordt gestoken, zou beter besteed worden aan het digitaliseren van het onderwijs. Want daar wringt het schoentje heel wat meer dan in de erkenning van vrouwen op de digitale werkvloer. Onbekend maakt onbemind, en zo lang meisjes de digitale hulpmiddelen niet als vanzelfsprekend krijgen aangereikt in het onderwijs, blijft er een extra drempel te overwinnen op het moment van hun studiekeuze. Wie wel dagelijks met tablets en digitale schoolborden te maken krijgt, wie daar af en toe een programmaatje voor moet ineen knutselen, wie spelenderwijs het belang van een mooi vormgegeven programma ervaart, zal eerder een stap in die richting wagen dan wie dagelijks technologieschuwe leraars voor zich krijgt.

En ook hier geldt, wat ons betreft: geen speciale aandacht voor meisjes in en buiten de schoolmuren. Al die initiatieven van dames uit de ICT-sector om vrouwelijke zieltjes te winnen zijn nergens voor nodig. Wij geloven meer in initiatieven zoals Coderdojo waar jongeren spelenderwijs leren programmeren: daar zie je wel een veel groter aantal meisjes dan in welk ICT-bedrijf ook. Zulke organisaties, waar jongens en meisjes broeder-zusterlijk naast elkaar leren ervaren hoe leuk programmeren wel kan zijn, zullen meer bijdragen tot de vervrouwelijking van de ICT-sector dan welk vrouwelijk rolmodel ook.

Natuurlijk zijn wij ervan overtuigd dat elke sector gebaat is met een zo groot mogelijke diversiteit. De kwaliteit van de software verhoogt als een zo divers mogelijk team eraan heeft bijgedragen, dat zal niemand betwisten. Maar dat is een heel ander debat. Diversiteit promoten door vrouwelijke laureaten te verkiezen is eenvoudigweg niet de oplossing. Dan voelen we nog meer voor een ICT Person of the Year, met desnoods een representatief minimum van 2,5 vrouw op 10, als die diversiteit dan toch moet gepusht worden. Of maak er maar drie van, voor de liefhebbers van positieve discriminatie.

Daarom onze oproep: laten we op Vrouwendag ook een Digitale Scholendag organiseren, met allerlei initiatieven om leerlingen én leerkrachten nog meer warm en vertrouwd te maken met het gebruik van ICT in de klaslokalen en daarbuiten. Dan pas zullen we bijdragen tot een versnelde integratie van vrouwen in onze sector, en een hogere diversiteit.

Tot slot: alle verhalen die we lezen over de moeilijke acceptatie en de vooroordelen hebben wij eigenlijk zelf nooit ondervonden. Wellicht heeft het te maken met het bedrijf waar we werken. Bij iCapps is er een gezonde mix van mannen en vrouwen, en dat is voor ons allemaal erg vanzelfsprekend. Daarnaast denken we dat het zeker ook met de komst van een nieuwe generatie te maken heeft. Een generatie die de vruchten kan plukken van het pionierswerk van de vele getalenteerde vrouwen voor ons. Een generatie ICT-vrouwen die zich goed voelt tussen de mannelijke collega’s maar blij is dat ze af en toe ‘s middags met de andere vrouwen kan kletsen. Over hoe goed we het wel hebben in onze job, bijvoorbeeld, en hoe we daar geen verkiezingen voor nodig hebben gehad.