Telecom werd in 2011 niet gedomineerd door telco’s en leveranciers, maar wel door een vrouw. De Siciliaanse Concetta Fagard deed de twee torens van Belgacom en vooral ceo Didier Bellens daveren op z’n grondvesten.

Er werden parlementaire vragen gesteld, Belgacom-werknemers gingen in staking en nogal wat toplui moesten het gelag betalen. Dat deze affaire zoveel aandacht kreeg, toont alvast aan dat er voor het overige niet te veel te beleven viel, wat zich doorheen 2012 nog verder zette. Het was aanmodderen. Belgacom blijft oppermachtig en beheerst alle domeinen, van telefonie tot breedband en data. De concurrentie kan geen vuist maken.

‘We zijn mislukt op de zakelijke markt in België”, moest aftredend KPN-ceo Ad Scheepbouwer toegeven en hij wees daarbij naar de dominante positie van Belgacom en de zwakke regelgever, het BIPT. KPN houdt enkel nog Base over in ons land, wat het ook nog eens in de etalage plaatste. Telenet bleek de grote kanshebber maar ceo Duco Sickinghe moest afhaken onder druk van Liberty Global, de grootste aandeelhouder. Of de manager van het jaar zal aanblijven als Liberty Telenet helemaal zal overnemen is nog maar de vraag. Afhaken of doorgaan?

Telenet, dat met het voetbalcontract zijn digitaal aanbod kracht kon bijzetten, doet het helemaal niet slecht in Vlaanderen, maar de brug naar een nationaal aanbod kon het nooit maken. De samenwerking met de Waalse kabeloperator Voo wierp nog niet veel vruchten af. Samen gingen ze voor de vierde gsm-licentie, maar ze mogen zich reppen want veel netwerk is er nog niet te zien, meer nog, er is nog niets te zien. Beiden blijven aan Mobistar hangen. France Telecom dacht er (even?) aan om ook de Belgische dochter te verkopen, maar dat gerucht werd ook al snel in de kiem gesmoord. Andere telco’s zoals BT en Orange richten zich op de grote contracten en graaiden net zoals Belgacom in de vleespotten van de Europese instellingen. Verizon Business Services, Colt Telecom of Easynet bleven in de periferie hangen.

Het bloeden bij de traditionele leveranciers zoals Alcatel-Lucent en Nokia Siemens Networks was niet te stelpen. Tienduizenden werknemers verliezen hun baan. Proximus, Mobistar en Base kiezen voor goedkope Chinese grootmachten zoals Huawei en ZTE die amper werkgelegenheid creëren maar de andere leveranciers zwaar onder druk zetten.

De opkomst van smartphones en tablets duwt de it-spelers steeds sneller in het telecomsegment. Nokia en Blackberry zagen hun marktaandeel razendsnel afnemen. Apple overheerste en drong zienderogen binnen in het bedrijfsegment dank zij het ‘Bring your own device (byod)’ fenomeen. De goedkopere Android-oplossing van Google, vooral gehanteerd door Samsung, haalt het snel in, maar baart it-verantwoordelijken ook grote security-zorgen. Rijkelijk laat komt ook Microsoft met zijn Windows-toepassing op vooral Nokia. De geruchten over een mogelijke overname van Nokia door Microsoft zijn trouwens nog steeds niet van de baan.

Inmiddels zijn telco’s en integratoren verder op zoek naar nieuwe inkomsten. Datacenters, big data en clouddiensten zijn de nieuwe strijdkreten, niet alleen voor de operatoren, maar ook voor alle it-acteurs. Of ze elkaar daarin zullen vinden is nog maar de vraag. Connectiviteit is uiteraard belangrijk, maar is meer dan ooit commodity geworden. En telco’s vinden het maar niks als ze loodgieters genoemd worden. Kranen openen en dichten kan iedereen. Toch heeft het ‘on demand’ principe nog lang niet zijn beloften waargemaakt. Alle leveranciers hebben het er moeilijk mee en bieden vandaag één menu. A la carte is er nog niet bij. Dat wordt de uitdaging voor 2013. Laat de controle over aan de eindgebruiker, laat hem bepalen wat hij gebruikt en wat hij betaalt. Daar is men in de telecom, maar ook in de it-sector nog lang niet aan toe. De tijd van uurtje-factuurtje is al lang voorbij. Alleen heeft nog niet iedereen dat door. Voorlopig blijft het aanmodderen of afhaken.

Luc Blyaert

DE SICILIAANSE CONCETTA FAGARD BEZORGDE BELGACOM-CEO DIDIER BELLENS KOPZORGEN.