Vader én zoon die werken rond ict voor de gezondheidssector? In een zelfde bedrijf? Bij medische softwarebouwer Xperthis werkt zo’n tandem, met enthousiasme.

De ziekenzorg is niet meteen een sector waar je droogweg je uren klopt, en dat geldt blijkbaar ook voor ict’ers die met ziekenzorg te maken hebben, zowel bij de eindgebruikers als bij softwarebouwers. Daar geven zowel ‘vader’ Filip Courtheyn als ‘zoon’ Stijn Courtheyn blijk van. Allebei zijn ze actief bij medische softwarebouwer Xperthis, waar ze werken aan de CARAD-suite van ziekenhuissoftware (patiëntenadministratie, facturatie, eHealth,…).

GEVARIEERDE UITDAGING

De ziekenzorgsector, zoals de ziekenhuizen, vormt dan ook een gebied dat heel wat gevarieerde uitdagingen stelt, voor een relatief beperkte groep klanten, met verantwoordelijkheden die deze van bijvoorbeeld een stuk boekhoudingssoftware voor een doorsnee bedrijf ver overstijgen.

Neem bijvoorbeeld de verwerking van de ‘minimale ziekenhuisgegevens’ waar Filip Courtheyn aan werkt. Op basis van deze gegevens over de ziekenhuispraktijk bepaalt de overheid immers de nationale gemiddelden voor heel wat aspecten van de ziekenhuiswereld, zoals gemiddelde duur van opname, waarop de ziekenhuizen dan weer worden afgerekend wat werking (en subsidiëring) betreft.

Stijn Courtheyn werkt dan weer aan de bedplanning-functie voor ziekenhuizen, die kan worden omschreven als ‘een hotelmanagementsysteem, dat niet weet wanneer de gasten arriveren en weer vertrekken’. Daarbij moet zowel een maximale bezetting worden nagestreefd, naast een zo kort mogelijke opnametijd (of toch niet te vaak boven het nationaal gemiddelde), terwijl tegelijkertijd rekening moet worden gehouden met geplande opnames (maar komt iedereen wel opdagen?) en onverwachte opnames (de spoedafdeling). Het laat zich al licht raden hoe zo’n systeem op een maandagochtend, allicht na een druk spoed-weekend en met een vol weekprogramma voor de boeg, onder druk komt. Zeker als ook nog rekening moet worden gehouden met een verblijf op verschillende afdelingen (operatiekwartier, intensieve zorgen,…) in de juiste volgorde en op het juiste tijdstip. En bij dat alles besef je dat het geen ‘bedden’ betreft, maar patiënten!

Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Filip Courtheyn programmeren ziet als “een kunst. Je realiseert iets en dat prikkelt je, om het goed te doen.” Voor Stijn Courtheyn was het een wereld die hij ontdekte door zijn vader. “Wie kent nu de sector van ziekenhuissoftware? Maar het is dan ook een echte uitdaging!”, aldus Stijn Courtheyn, die dan ook, indien voor de keuze gesteld, “veel liever ziekenhuissoft [schrijft] dan bijvoorbeeld een facturatiesoft voor een bedrijf.”

BLIJVENDE UITDAGINGEN

En die uitdagingen blijven zich aandienen, zowel onder druk van de overheid als door veranderingen (zoals fusies) in de ziekenhuiswereld zelf. Met daarnaast de continue nood om de software veilig en vlot bruikbaar te houden, met bescherming van de privacy van de patiënten (en dat ondanks de moeilijkheid om dergelijke software met echte en realistische gegevens te testen!).

Er is tevens de ontwikkeling van de eHealth-omgeving van overheidswege, maar ook de initiatieven van verschillende (ziekenhuis)groeperingen inzake het beheer en de toegang tot medische gegevens van patiënten. Die fragmentatie maakt het leven van een ict’er in die sector er niet makkelijker op.

“Elk ziekenhuis heeft dan ook telkens weer een net iets andere werking”, aldus Filip Courtheyn, “zodat je een product moet ontwikkelen dat aan een grote diversiteit kan tegemoet komen.” En dat terwijl “ziekenhuizen een maximum aan mogelijkheden willen ‘out of the box’ met een minimum aan aanpassingen,” voegt Stijn Courtheyn daar aan toe, “wat een compromis vereist.”

Geen compromis is er overigens voor de ict’ers die in een ziekenhuis zelf actief zijn, zoals Filip Courtheyn dat ooit was. “De zorg voor een patiënt is steeds meer afhankelijk van computers, waarbij door een systeem dat ‘down’ gaat misschien een ingreep niet kan doorgaan. Als zich zo’n ‘blokkerend’ probleem voordoet, dan zal dat eerst door de ict-afdeling worden aangepakt, want dat is belangrijker dan de facturatie.” In ziekenhuizen lopen ict’ers dan ook als het medisch personeel wachtdienst, met een 24/7 oproepbaarheid. “Dát heb ik geweten”, bevestigt zoon Stijn.

HANDS-ON BAART KUNST

De diversiteit van de uitdagingen weerspiegelt zich ook wat in de trajecten die de Courtheyns naar de ziekenzorg-ict hebben gevoerd. Voor Filip Courtheyn was er belangstelling voor elektronica en automatisering – “gewone ict leek zo’n droge materie” – die hem in een ziekenhuis deed belanden. Daar kreeg hij te maken met de eerste vormen van gecomputeriseerde medische apparatuur, in de afdelingen radiologie en nucleaire geneeskunde. Ook had hij al vroeg belangstelling voor HL7, een internationale standaard voor interoperabiliteit tussen software in de ziekenzorgwereld.

Al die belangstelling was ooit op weg gezet door de hands-on ervaring met de eerste huiscomputers, zoals een Vic-20 en een C64 in het geval van Filip Courtheyn. En dat was niet veel anders voor Stijn Courtheyn, die als 14-jarige de uitdaging aanging om op de familie-pc een eenvoudig rekenmachientje te programmeren. Dat voerde hem later via ict-onderwijs (dat toen in een diepste dal inzake belangstelling zat) via een zomerklus en deeltijdse job naar Xtenso (nu Xperthis). Of hoe hands-on ict-ervaring in de jeugd (en meer dan alleen spelletjes spelen op een tablet) nog steeds het best naar nieuwe ict’ers voert.

Guy Kindermans

In ziekenhuizen lopen ict’ers net als het medisch personeel wachtdienst, met een 24/7 oproepbaarheid.