Op basis van het werk van Patrick Georges, professor neurochirurgie, op het gebied van boordtabellen werd Cockpit in 2004 opnieuw gelanceerd door Grégoire Talbot. Met als ambitie de boordtabellen voor decision makers te automatiseren.

In het begin van de jaren ’90 bedacht de Belgische neurochirurg Patrick Georges, ook professor aan de Solvay-hogeschool, een instrument om bedrijfsleiders te helpen strategische beslissingen te nemen op basis van geordende, samengevatte informatie die in een overzichtelijke vorm werd voorgesteld in boordtabellen. De markt had het toen over EIS (executive information systems), DSS (decision support systems) en andere instrumenten voor besluitvorming. Patrick Georges richtte NET Research op dat een tijd later evenwel op de fles ging en de neu-rochirurg keerde terug naar zijn jeugdliefde. In 2004 stelde hij zijn leerlingen aan de Solvay-hogeschool voor om het initiatief opnieuw te lanceren.

Een nieuwe start

Grégoire Talbot, destijds strategieconsultant, was gewonnen voor het idee. Hij deed een beroep op durfkapitalisten en startte de activiteiten in 2006 weer op. Het werd een jaar later herdoopt tot Cockpit Group en had dan 5 mensen in dienst. “Cockpit werd hertekend op basis van twee krachtlijnen: het vastleggen van de boordtabellen enerzijds en het automatiseren ervan anderzijds”, legt de ceo uit. Het bedrijf heeft dus zowel business consultants op de loonlijst om de boordtabellen uit te dokteren als business intelligence consultants (BI) om ze te automatiseren. De boordtabellen zijn hoofdzakelijk bestemd voor leden van het directiecomité van ondernemingen die “grensoverschrijdend zijn of 400 tot 1500 personen tewerkstellen” en voor afdelingshoofden. Want “over het algemeen is 90 procent van de gegevens die voor de besluitvorming vereist is, aanwezig in het bedrijf”, maar niet op een snelle en doeltreffende manier bruikbaar. “Veel bedrijven begaan de fout te wachten tot hun it-systeem stabiel is voordat ze hun prestaties meten om beslissingen te nemen. Cockpit is evenmin van plan om het wiel weer uit te vinden: 60 procent van de indicatoren geldt immers voor alle bedrijven”, verduidelijkt Grégoire Talbot.Een andere specificiteit van Cockpit: “Een opdracht om de indicatoren te definiëren neemt over het algemeen 20 tot 40 dagen in beslag en de implementatie ervan tussen 50 en 100 dagen”, terwijl de kostprijs gemiddeld 20.000 à 40.000 euro bedraagt. Te overzien dus wat niet altijd het geval is met BI. Bovendien biedt het bedrijf een “sleutel-op-de-deurcockpit” aan voor kleine structuren. Aangezien prestatiebeheer iteratief is, biedt Cockpit ook een monitoringservice aan om de boordtabellen aan te passen aan de ontwikkeling van het bedrijf.

Multi-service

In de praktijk nemen de boordtabellen van Cockpit de vorm aan van een kantoor van een directiecomité met 4 muren: een blauwe voor interne factoren, een zwarte voor externe factoren, een rode voor concurrentiegegevens en een witte voor elementen van verandering. Met in de boordtabellen zowel verkeerslichtjes als intelligente signalen (style gauge) en cijfertabellen, naast uiteraard drilldownmogelijkheden in de onderliggende databanken om de zoekopdracht te verfijnen. Kortom, niet enkel financiële gegevens zoals vaak het geval is bij BI, maar andere indicatoren, het afwezigheidpercentage bijvoorbeeld.

Merk op dat de databases en de datawarehouses/datamarts kunnen worden gestructureerd (Cockpit is een partner van grote BI-producenten zoals Cognos, SAP, SAS of MicroStrategy) of gestructureerd zijn dankzij Cockpit Line. Verder verloopt de toegang via een portaalsite, met toegangsbeveiliging omdat sommige informatie gevoelig kan zijn.

Ambities

Cockpit, dat inmiddels 25 werknemers telt, bedient een 35-tal klanten onder wie grote namen zoals Siemens, Accor, Crédit Agricole, Cern, Chiquita, Sodexho of Elec-trabel. Voor het lopende boekjaar zou de omzet 2,7 miljoen euro moeten bedragen (2,1 miljoen euro in 2007), en vanaf nu zal voorrang worden gegeven aan winstgevendheid. “Wij mikten op 5 miljoen euro en 50 werknemers tegen 2010, maar dat was voor de financiële crisis”, glimlacht Grégoire Talbot die zijn raison d’être bevestigd ziet. “Als de banken over correcte indicatoren en early warnings hadden beschikt, hadden ze het gevaar ongetwijfeld zien aankomen en misschien zelfs kunnen anticiperen.” Naast de zetel in Brussel heeft Cockpit dochtermaatschappijen in Luxemburg, Frankrijk en Zwitserland – veel klanten zijn immers multinationals – en het bedrijf screent ook andere landen (Groot-Brittannië, Nederland of Spanje). Het is evenmin uitgesloten dat Cockpit zich op termijn bij een grotere structuur aansluit. Uitgaande van het principe dat meten weten is, zouden Cockpit mooie dagen te wachten moeten staan…

Marc Husquinet