Het blijft toch mijn ouwe heimat, de wereld van it. Ik ben een technoloog, in hart en nieren. Ik ben er in opgegroeid, en heb er het grootste deel van mijn carrière in doorgebracht. De laatste jaren heb ik mij echter niet meer met it an sich bezig gehouden. Veel meer met wat er door technologie allemaal verandert. Dat vind ik spannender dan technologie. Mijn publiek in lezingen zijn al lang geen cio’s meer, maar bedrijfsleiders, die heden ten dage constant overdonderd worden door ‘disruption’, de donkere kant van technologie, en de ‘radical innovation’ die ze in hun bedrijf moeten hanteren om te overleven. Lekker spannend.

Maar ik vind het jammer dat in dat soort discussies er nog weinig cio’s een echte rol spelen. Een leidende rol bedoel ik. Een drijvende rol. Een rol van betekenis.

Vorige maand had ik de kans om nog eens samen te presenteren in de US met Peter Weill. Professor Weill is het hoofd van de MIT CISR, het Centre for Information Systems Research. Daar bij MIT gaan ze al jaren lang na wat de rol van cio’s is in de organisatie, en hoe je it als strategisch wapen kan hanteren. In de huidige digitale omwenteling stelde hij terecht de vraag : “Als gemiddeld maar 40 % van het totale digitalisatie-budget van een bedrijf bij de it afdeling zit, hoe kan je dan als cio echt zeggen dat je de digitalisering van je bedrijf aan het leiden bent ?”

Later in de bar hebben we er een paar wijntjes op gedronken. Fijne kerel, die Peter Weill. Net zoals mij is hij er totaal van overtuigd dat de cio’s in het algemeen zich totaal de kaas van het brood hebben laten eten. “In every normal universe where technology plays the role it does today, the cio’s should have been rock stars”. Er zijn er wel een paar natuurlijk, rock stars. Ook bij ons. Kalman Tiboldi bijvoorbeeld, die bij TVH er echt in slaagt om technologie een speerpunt van innovatie te maken, om van dat West-Vlaamse bedrijf een wereldspeler te maken. Of Rudi Peeters bij KBC die verdikkeme goed bezig is om KBC weer helemaal in de Champions League van innovatie te laten spelen, dankzij zijn totale radicale manier om it te managen binnen de bank. Maar het blijven uitzonderingen die de regel bevestigen.

De meest radicale innovatieve cio’s bollen het gewoon af. Hangen hun kap aan de wilgen. Mijn favoriete is de ex-cio van Philips, Jeroen Tas. Ik geef toe, het was al een wonder dat Jeroen Tas ooit aan de slag ging als cio van Philips. Hij was ondernemer geweest en had bedrijven opgebouwd en verkocht. Maar hij werd door de topman van Philips ingehuurd om it helemaal op te kuisen, te transformeren, en in te zetten op innovatie. Dat heeft hij in een mum van tijd gedaan. En dan was hij het beu.

En nu runt hij een business divisie van Philips. Misschien wel de meest sexy divisie van het bedrijf, die met ‘healthcare information’ de wereld wil veroveren. Hij runt de afdeling die technology, informatie, wearables en netwerken aan elkaar koppelt. En hij amuseert zich rot. Er zitten schitteringen in zijn ogen als hij vertelt over waar hij heen wil, hoe awesome het is om met zijn technologen in Silicon Valley te gaan innoveren, en hoe hij van de wereld a better place gaat maken. Toen ik hem als cio van Philips zag waren er niet zo veel twinkelingen in zijn oog. Hij werd wel ‘European CIO of the Year’, maar hij vond het eigenlijk maar een beetje saai om al die datacenters op te kuisen.

En daar zit het dilemma in de wereld van it vandaag. WAT je kan doen met it is fascinerend, spectaculair en sexy. Maar HOE je het moet doen, en HOE je het moet runnen blijft een pretty boring business. Wij kunnen als technoloog misschien nog enorm opgewonden geraken over DevOps, of cloud migration strategies, of Hadoop. Maar de gemiddelde ceo vindt dat oersaai. Zelfs in deze technologische tijden.

Het is nu meer dan tien jaar geleden dat Nicholas Carr zijn fameuze artikel in de Harvard Business Review publiceerde : ‘IT doesn’t matter’. Ik ben daar toen heel kwaad over geworden, heb er jaren tegen gevochten, en een paar boeken over geschreven om er tegen in te gaan. En indeed, een bedrijf KAN niet meer zonder technologie, dus het is meer dan ooit relevant geworden. Maar als je het artikel nu herleest, 10 jaar later, dan is de ondertoon van zijn schrijven eigenlijk : ‘The IT department doesn’t matter’, en naar uitbreiding voorspelde hij : ‘The CIO doesn’t matter’.

Ik ben ooit een prof tegengekomen op London Business School die me sprak over ‘The Golden Rule’. En dat hij verduidelijkte als : “He who has the gold, rules”. Als MIT gelijk heeft dat maar 40 % van de digitalisatie van een bedrijf in het it-budget zit, dan zijn de cio’s duidelijk niet the ones who will rule. Als je dan toch in je bedrijf een echte rol van betekenis wil spelen, echt relevant zijn, echt impact maken, dan moet je als cio misschien beter een ‘Jeroen Taske’ doen, en er de brui aan geven. Dus mijn beste cio, if you really want to rule, hang uw kap aan de wilgen, en moge er een twinkeling in uw ogen komen. Het ga u goed, ex-cio.