Het was een typisch Belgische zomer volgens Frank Deboosere. Zo eentje met pieken en dalen. Eentje waarin zon en wolken afwisselen met natte periodes en de Belg voortdurend twijfelt of hij moet klagen over de hitte in zijn slaapkamer of de modder in zijn tuin. Er waren de obligate komkommers. En er waren deze zomer ook opvallend veel eieren.
En vluchtig, instabiel weer. Volatiel, zegt een belegger dan. Onevenwichtig zoals de koers van Bitcoin in het begin van de zomer. De cryptomunt dook midden juli zelfs even tot het niveau van mei: 1.623 euro voor één Bitcoin. Maar daarna ging het gestaag. Elke dag klom de Bitcoin een stukje hoger: to the moon, om in Bitcoin slang de hoop te verwoorden. Terwijl ik dit tik, is één munt alweer 4.026 euro waard. Jawel, een meerwaarde van 2.403 euro op 2 maand tijd.
Dat spreekt uiteraard tot de verbeelding en wakkert een moderne vorm van goudkoorts aan. Zeker bij een Belg die op een zonnig terras selectief de succesverhalen leest. Het viel mij echt op deze zomer: overal had men er de mond van vol. Met een pintje in de hand, terwijl de barbecue aangestoken wordt. “Zeg, is dat iets, dienen Bitcoin?” “Waar koop je dat?” En vooral: “Hoe lang moet ik wachten voor ik miljonair ben?”
Goudkoorts dus. Maar ook: FOMO. The Fear of Missing Out; de vrees om dé trein te missen en als enige geen miljonair te worden. Gedreven door FOMO, niet gehinderd door enige kennis, en rood aangelopen door goudkoorts en de zon op ontdekkingstocht doorheen een kluwen van online platformen en wallets? Daar moeten ongelukken van komen.
Als ik hoor en zie hoe Bitcoin – en bij uitbreiding altcoins: de verzamelnaam voor de pakweg 1.500 soortgelijke cryptomunten – een steeds breder publiek aanspreken, dan hou ik mijn hart vast. Want er zijn meer manieren om je geld kwijt te spelen dan om het te verdubbelen. De koers van cryptomunten fluctueert, er is speculatie én manipulatie door traders die er baat bij hebben om een notering (even) te doen kelderen of net op te pompen. Bovendien weet niemand of de huidige waarde van al die munten ook effectief een correcte weerspiegeling is van het potentieel van de technologie. Voor een it’er is het al een uitdaging om de whitepaper van elke cryptomunt te ontcijferen. Hoeveel bitcoinbeleggers begrijpen waarin ze hun geld stoppen?
En dan heb ik het nog niet eens over de technische complexiteit om te investeren, het hackinggevaar – cybercriminelen lijden ook aan goudkoorts – en de kans op menselijke fouten: de sleutel van je wallet kwijt, of één tikfout in een bitcointransactie en je geld is verdwenen. Vergelijk het met een foutief ingevoerde bankoverschrijving. Alleen is er bij Bitcoin geen bank of centrale instantie die garanties biedt: dat is net het hele opzet van het gedecentraliseerde blockchainsysteem.
Het baart me dus zorgen. De hele ICO-hype – Initial Coin Offering, een manier voor bedrijven om financiering op te halen via cryptomunten – is nog gevaarlijker. Een ongereguleerd systeem waar véél geld mee gemoeid is: dat trekt oplichters aan. Regulering rond ICO’s zou geen slechte zaak zijn: om de handelaars en investeerders te beschermen, maar vooral nog om de scammers eruit te halen. Zelfs al druist dat in tegen het gedecentraliseerde principe van blockchain.
Benieuwd of die Belg op z’n terras en de mannen met hun pintjes in de hand ondertussen spaarcenten hebben vrijgemaakt. Misschien dat ze na het afzetten van hun zonnebril beseften dat goud verblindt. Of dat er binnenkort misschien weer barre tijden voor Bitcoin aankomen. Winter is coming?
KRISTOF VAN DER STADT, HOOFDREDACTEUR DATA NEWS
Met Bitcoin zijn er meer manieren om je geld te verliezen dan om het te verdubbelen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier