Waar de supersnelle glasvezelverbinding van Google aanvankelijk een experiment leek, blijkt de Californische webgigant de dienst nu verder uit te breiden – vooralsnog uitsluitend in de Verenigde Staten.

Misschien zegt ‘Google Fiber’ u niet meteen iets. Best mogelijk, want de introductie in 2011 was om te beginnen een louter Amerikaanse aangelegenheid. Bijzonder lokaal dan nog, want enkel Kansas City kon van de dienst gebruik maken. Kansas werd toen door Google uit een lijst van 1.100 kandidaat-steden gekozen om de eerste ‘Google Fiber’ community te worden die gebruik kan maken van gigabit-internet: jawel, de volle 1.024 megabits per seconde en dat in zowel download- als upload-richting. In september vorig jaar werden de eerste gezinnen ook echt aangesloten op de dienst die door de grote Amerikaanse netwerkoperatoren toen nog vooral afgedaan werd als het zoveelste-experiment-op-rij van Google. Iets wat Google-voorzitter Eric Schmidt eind vorig jaar nog ten stelligste ontkende. Op de DealBook-conferentie van New York Times zei hij voor het verzamelde publiek dat “Google Fiber geen experiment is en als een echte business gerund wordt.”

Schmidt gaf toen al aan dat hij hoopte dat Google Fiber snel ging kunnen uitbreiden naar andere steden, maar kon of wou daar toen nog geen concrete data of plaatsen op plakken.

Nu Google deze maand meteen twee steden toevoegde (Austin, Texas en Provo, Utah) lijken Amerikaanse operatoren als Comcast, AT&T en Time Warner Cable al wat meer te schuifelen op hun stoel.

Fiber als paard van Troje?

De uitbreiding naar extra steden lijkt er immers op te wijzen dat het ‘experiment’ van Google best wel aardig draait. En wat de operatoren misschien nog het meest zorgen baart, is dat de supersnelle gigabit-glasvezelkabel meteen toegang biedt tot het hele gamma van Google, inclusief dus ‘over-the-top’ content. Kijken we even naar wat Google Fiber precies te bieden heeft. Op dit ogenblik zijn dat drie tariefplannen. Ofwel kies je voor gratis (!) basisinternet met weliswaar een bijzonder gelimiteerde snelheid van 5 Mbit/s down- en 1 Mbit/s upload en een dure installatiekost van 300 dollar. Ofwel ga je voor een gratis installatie en kies je voor synchroon gigabit-internet. Dat kost je dan 70 dollar per maand inclusief 1 terabyte (!) opslag in de cloud… van Google uiteraard (Google Drive, nvdr). Maar heel wat disruptiever is het geconvergeerde aanbod waarbij gigabit-internet gecombineerd wordt met tv (120 dollar per maand). Je krijgt er dan een bijzonder potige settopbox bij met maar liefst 2 terabyte opslag waarbij tot 8 tv-programma’s simultaan opgenomen kunnen worden met kristalheldere hd-kwaliteit: goed voor 500 uur televisie. Als afstandsbediening gebruik je de Nexus 7 tablet van Google die je er bij krijgt. In het aanbod zitten meer dan 160 kanalen en daarnaast ook tienduizenden hd-films en -series die à la carte te bestellen zijn. Belangrijke opmerking is dat de Nexus-tablet van Google uiteraard met het eigen besturingssysteem werkt, waardoor de kans alleen maar vergroot dat ook andere Google-applicaties gebruikt zullen worden. Of hoe Google met Fiber hetzelfde effect beoogt als wat de introductie van Gmail met webmaildiensten deed in 2004.

Europa

Uiteraard kan Google niet volledig zelf een eigen netwerk uitrollen en moet het dus peeren met andere netwerken. Traceroutes van Fiber-klanten wijzen op peeringovereenkomsten met grote spelers als Level3, Comcast – of hoe een concurrent ook een partner kan zijn – en XO Communications. Vooral Level3 lijkt een belangrijke partner te zijn, al geraakten we bij dat bedrijf niet veel verder dan termen als ‘NDA’ en ‘no comment’.

Level3 is een internationale netwerkspeler die zeker na de overname van Global Crossing ook over een goeie vertegenwoordiging in Europa beschikt. En zo rijst al snel de vraag of Google ook een lancering van het Fiber-product in Europa zou kunnen overwegen – iets waar vorig jaar overigens al geruchten over waren. Evident zou dat zeker niet zijn in het gefragmenteerde Europa waar regulering, wetgeving en het concurrentiële landschap land per land verschilt. Mogelijk via overnames van bestaande glasvezelnetwerken zoals in Utah? Daar kocht Google het verouderd netwerk van Provo voor een symbolische dollar met de belofte om het snel te upgraden naar gigabitsnelheid. Hartwig Tauber, director general van FTTH Council Europe, volgt de activiteiten van Google Fiber in ieder geval op de voet. “Het is interessant om te zien hoe een ‘over-the-top’ bedrijf de markt van vaste breedbandnetwerken binnenkomt. Het zou bijzonder interessant zijn om te zien welke impact zo’n netwerken in Europa zouden hebben”, zegt Tauber. “Duitsland zou een goed voorbeeld zijn waar Deutsche Telekom het ‘netneutraliteitsprincipe’ aan het verdunnen is. Breedbandsnelheden gaan daar automatisch naar beneden van zodra een zeker datavolume bereikt is, maar met uitzondering van de eigen diensten! Een introductie van Google Fiber netwerken in Europa zou die aanpak kunnen overhoop gooien en zorgen voor een nieuwe dynamiek in breedband”, aldus nog Hartwig Tauber. Al moeten we niet meteen vrezen dat Google Fiber snel de hele wereld zal veroveren. De gespecialiseerde website BroadbandGenie berekende immers dat als Google voortaan alle capex-kosten op het uitrollen van Fiber zou inzetten, dat het dan nog 465 jaar duurt vooraleer de hele wereld toegang heeft tot de glasvezel in Google-kleurtjes. Misschien toch niet te veel gaan dromen dus.

Kristof Van der Stadt