Hij blijft prof, maar in zijn vrije uurtjes draait hij al mee in het it-bedrijf van zijn vader. “De intellectuele leegte tussen de trainingen begon te knagen.” Data News sprak met Cédric Van Branteghem.

Van Branteghem heeft persoonlijkheid, uitstraling. Toch is hij minder breed dan je zou denken. Zijn armen zijn zelfs aan de dunne kant, het schouderlange haar zit proper weggestopt in een knotje. Ooit was Cédric een fuifbeest, sloeg hij een pint nooit af. Vandaag is hij gekalmeerd, heeft hij een stabiele relatie en lonkt de kaap van de dertig.

De voormalige Belgische recordhouder op de 400 meter heeft een ruim bureau bij integrator Edan, het bedrijf van zijn vader waar hij in de leer is. Op tafel ligt een nummer van de Harvard Business Review met een atletiekpiste op de cover: ‘Going the distance’. De wetten van de topsport gelden ook in het bedrijfsleven: winnen staat gelijk aan winst.

Cédric Van Branteghem heeft dan wel de race van zijn leven gelopen in Peking, aan de Rooigemlaan in Gent ontpopt hij zich tot een perfecte ambassadeur voor Edan, en tot een vlotte verkoper. “It-bedrijven geven gemiddeld 2 dagen per jaar opleiding aan hun werknemers, las ik in Data News? Bij Edan zitten we aan acht procent. Zelfs seniors krijgen nog cursussen van verschillende weken.”

Nog twee jaar geeft hij zichzelf als topsporter. Het WK 2009 en het EK 2010 staan met stip in de agenda. “Het EK is een mooie uitdaging, als ploeg kunnen we daar misschien nog een medaille pakken”, verklaart de eeuwige optimist. “Individueel zou ik graag nog eens de finale lopen. Ik héb al een mooie sportcarrière achter de rug, maar een medaille zou de kers op de taart zijn.” Sinds een jaar werkt hij ook voor Edan, maar tot na het EK worden zijn uren nog rond de trainingen ingepland. Later wil hij full time aan de slag gaan bij de integrator.

Als Van Branteghem ergens voor gaat, dan doet hij dat voor de volle 100 procent. “Ik ben een streber, daar moeten we niet flauw over doen. Ook hier bij Edan trouwens. Het frustreert me soms mateloos dat ik nog niet erg productief ben. Maar ik kàn nog niet veel doen. Op een jaar tijd beheers je Navision nog niet zoals het zou moeten, laat staan dat ik het hele integratieverhaal van Edan al onder de knie heb.”

Ter verduidelijking: Edan is een it-integrator met een focus op kmo’s. Destijds was het het eerste bedrijf dat de erp-software Axapta op de Belgische markt introduceerde. Intussen mag Edan zich een Microsoft Gold Certified Partner noemen voor alle MS Dynamics producten. De Gentenaars draaiden in 2008 een omzet van om en bij de 14 miljoen euro, en dit met 140 mensen aan boord.

“Ik heb mijn kandidaturen economie gedaan, maar ik heb mijn studies afgebroken omdat ik in het Olympische jaar zat”, vertelt Van Branteghem. “Ik heb alles op alles gezet voor de Spelen in Athene, en zo ben ik eigenlijk in het profcircuit gerold, zonder mijn studies opnieuw op te nemen.” Na Athene sloegen blessures de jongeman vaak uit beeld, terwijl zijn vrienden allemaal aan hun carrière waren begonnen in het bedrijfsleven. “Het zakenleven heeft me altijd geïnteresseerd, en ik moest mijn dagen wat beter gevuld krijgen. Het begon echt te knagen, de intellectuele leegte. Toen heeft mijn vader me voorgesteld om voor Edan te komen werken. Ik vond dat een mooie uitdaging. Goed om nog eens met ‘die andere spier’ bezig te zijn ( gebaart naar zijn hoofd, nvdr.).”

Gezicht

Naar eigen zeggen heeft Van Branteghem altijd affiniteit gehad met het bedrijf van zijn vader. “Ik ben er mee opgegroeid natuurlijk, maar informatica heeft me eigenlijk altijd aangesproken. Héél snel al hebben wij een Commodore 64 in huis gehaald. Niet veel later volgde een IBM met kleurenscherm. Vree wijs gast!”

Op zijn businesskaartje staat momenteel ‘sales- en marketingassistent’. “Eigenlijk ben ik nu de assistent van onze Navision-accountmanager. Van hem leer ik de kneepjes van het vak. Vergaderingen bijwonen, opleidingen volgen, lastenboeken doornemen: er komt zo veel bij kijken, en je leert maar door er mee bezig te zijn. Een echte freak ben ik nooit geweest”, geeft hij toe. “Met programmeren hou ik me niet bezig, heb ik ook nooit gedaan. Mis ik die technische achtergrond? Ik denk het niet. Daarvoor hebben we immers de ‘echte’ it’ers in huis. Ik wil mijn product kennen, omdat je je product moet kennen voor je het kan verkopen, maar voor de diepgaande technische vraagstukken zijn er de technische experts en de technische consultants.”

Of het Van Branteghem soms stoort dat Edan zijn bekendheid uitspeelt? “Absoluut niet. Soms bekijkt men mij wel eens raar op informaticabeurzen, ‘Is hij nu mee als reclamestunt?’ zie je de mensen dan denken, maar mij stoort dat niet. Eigenlijk ben ik altijd al het gezicht geweest van Edan.”

“Zonder dit bedrijf had ik misschien nooit de kans gehad om topatleet te worden”, beseft de Oost-Vlaming. “Edan heeft mij altijd financieel gesponsord. Ik heb een contract met mijn vader en met zijn partners, zoals ik een contract heb met Nike. Ik voel ook helemaal geen druk om aan de slag te gaan voor Edan. Ik heb de onderneming zien groeien, en ik vind het een interessante onderneming. Daar komt nog bij dat het zonder meer het juiste moment is om in het bedrijf te stappen. Dat is een kans die ik niet wil laten schieten. In 2003 koos ik voor de topsport, en nu kies ik in feite voor de rest van mijn leven. Men zegt altijd: kiezen is verliezen. Dat geldt voor alles. Als er hier beslist wordt om enkele verticals af te stoten, dan gebeurt dat ook, al verliezen we daar enkele mooie referenties mee.”

Bureau

Of het kantoor meevalt in vergelijking met de atletiekpiste? “Ik denk toch dat ik ga kunnen aarden”, klinkt het overtuigd. “Ik zie ook parallellen tussen topsport en business. Je werkt in beide naar pieken toe. ‘If you fail to plan, you plan to fail’, zegt mijn vader altijd. Dat is zo in de journalistiek, in de informatica, maar ook in de topsport.”

“Misschien was mijn lichaam wel mijn voornaamste werkinstrument in het verleden, maar bij topsport is ook het geestelijke aspect van belang. Hoeveel getalenteerde atleten lopen er niet rond die de juiste ingesteldheid missen om de absolute top te halen? Kwatongen kunnen fluisteren dat ik acht jaar achterop loop wat werkervaring betreft, maar zo zie ik dat niet. Na alles wat ik heb meegemaakt als topsporter, zou ik zelfs durven zeggen dat ik al heel wat meer ervaring heb opgedaan dan tal van collega’s. Wat het omgaan met overwinningen en nederlagen betreft bijvoorbeeld. Maar ook wat people skills betreft, en teamwork.”

“De cultuur van er voor te willen gaan en voor elkaar te willen vechten heeft dit bedrijf gemaakt tot wat het is. In de topsport gelden dezelfde waarden. Zelfs in een individuele sport zoals de atletiek heb je een team nodig waarop je kan terugvallen. Zonder coach ben ik niets. Zelf was mijn droom altijd om de 100 of de 200 meter te lopen. Tot mijn coach me toeriep: ‘manneke, lupt ne ker de 400′. De rest is geschiedenis.”

Frederik Tibau