Iets minder dan 3 jaar na zijn inbedrijfstelling in Ghlin, vlakbij Bergen, hangt er nog altijd een groot mysterie rond het datacenter van Google. In een inspanning om zich open te stellen voor de “lokale gemeenschap” gaf de multinational de twee (Belgische) verantwoordelijken van de site toestemming om een (klein) tipje van de sluier op te lichten over hun dagelijks werk.

Het bomvolle parterre van het Mundaneum van Bergen (waarvan Google partner is) en de vele, vaak zeer gerichte vragen vanuit het publiek bewijzen, voor zover dat nog nodig was, dat het datacenter van Google een zekere fascinatie wekt. We kunnen het net zo goed maar meteen zeggen: de nieuwsgierigen zullen in grote mate op hun honger blijven zitten. Hoeveel servers staan er in Bergen? Hoeveel kilometers glasvezel? Waar komt de hardware vandaan? Welke toepassingen worden er gehost? Hoeveel elektriciteit verbruikt het datacenter? Daar wordt in alle talen over gezwegen.

De argumenten van Google om deze “defensiegeheim”-cultuur te rechtvaardigen, zijn bekend: het datacenter ziet privégegevens passeren die een veiligheid- en vertrouwelijkheidniveau vereisen die een bankkluis waardig zijn.

Crystal Computing bvba

Het mysterie blijft ook intact wat betreft het juiste aantal contractmedewerkers bij Google en het aantal onderaannemers. En als we hen vragen “wie hun werkgever is? Google België?”, wenden de lokale managers die we ontmoet hebben zich met een zekere gevoel van onbehagen tot de woordvoerder van Google: “we geven geen informatie over de contracten.” Na wat onderzoek kunnen we echter vaststellen dat de ‘Crystal Computing’-structuur die indertijd om redenen van vertrouwelijkheid in het leven geroepen werd, nog steeds bestaat. De balans voor 2011 van deze bvba maakt gewag van een veertigtal medewerkers en een omzet van meer dan 116 miljoen euro gefactureerd aan Google Ireland Ltd. De totale activa bedragen meer dan 400 miljoen euro.

Tussen de 150 en 200 mensen

Volgens Google zelf zou het datacenter in totaal tussen de 150 en 200 mensen tewerkstellen, waarvan ongeveer de helft Belgen. Enkele ingenieurs, maar vooral ‘assemblers’ die geen bijzondere technische kwalificatie bezitten. Attitude en motivatie zijn de dingen die tellen, net als de wil om Engels te leren (altijd een knelpunt in Wallonië).

Het is geen verrassing dat elke werknemer of bezoeker door een metaaldetector moet aan de ingang en uitgang van de veiligheidszone. Elk wervingsproces gaat gepaard met een strenge screeningprocedure, vergelijkbaar met die van een bank voor gevoelige functies. Op het vlak van hardware wordt elke harde schijf die vervangen moet worden, vernietigd door ze te verbrijzelen. Enkele tientallen rekeneenheden zouden elke dag vervangen worden door reserveservers. Dit is volgens Google een orde van grootte die overeenstemt met de statistische waarschijnlijkheden van storingen, maar dat is uiteraard moeilijk in perspectief te plaatsen als je het totale aantal servers niet kent… Het gaat in ieder geval eerder om fysiek werk voor de technici-herstellers, die nooit echt de tijd hebben om te lanterfanten tussen de racks.

We vernemen ook dat de gegevens (uiteraard) worden versleuteld, maar vooral worden versnipperd over meerdere schijven. Een kwaadwillige werknemer die erin zou slagen om een schijf naar buiten te smokkelen en hem te decoderen, zou er niets mee kunnen doen, dixit Google. Ook werd bevestigd dat de servers op maat worden samengesteld door Google, op basis van een open structuur (geen chassis om de lucht beter te laten circuleren), en dat Linux heer en meester is, vooral voor de Red Hat-distributie.

Op het vlak van de energieprestaties is het datacenter van Bergen trots dat het als enige in Europa een koelsysteem met “grijs” (vervuild) water gebruikt dat afkomstig is van het kanaal van Nimy. Dit water meandert door het gebouw via een doolhof van indrukwekkende kleurrijke leidingen en wordt vervolgens gekoeld door verdamping dankzij een lucht-watermechaniek (waaruit stoompluimen ontsnappen uit de koeltorens).

Olivier Fabes