Een verbouwing of een renovatie op de agenda? Binnenkort zal u zelf indoor-dekking voor het Astrid-netwerk voor de hulp- en veiligheidsdiensten moeten voorzien. Dat staat in het KB dat de Ministerraad net voor het zomerreces goedkeurde.

Alle bouwvergunningen voor gebouwen waar dagelijks 150 bezoekers worden verwacht, of met een ondergrondse ruimte, groter dan 25 m², die voor het publiek toegankelijk is of waarin gevaarlijke stoffen zijn opgeslagen of met een grondoppervlakte van meer dan 2500 m² zullen bij de Astrid-veiligheidscommissie moeten passeren, die beslist of en waar in het gebouw er Astrid-dekking moet voorzien worden.

De draagwijdte van deze beslissing is groot. Denk aan buurtwarenhuizen, bedrijfs- en overheidsgebouwen, scholen, ziekenhuizen,… Het KB gaat in 3 maanden na publicatie in het Staatsblad, waarschijnlijk begin 2014.

Al in 2009 was er overleg tussen Beltug, Binnenlandse Zaken en Astrid. Toen al was het duidelijk dat er tal van problemen zijn bij de praktische uitvoering. Sindsdien werd niets meer vernomen. Het KB kwam dan ook als een onaangename verrassing.

Teveel ruimte voor interpretatie zorgt voor onzekerheid bij bedrijven en overheidsinstellingen.

In 2009 bezorgde Beltug Astrid en Binnenlandse Zaken een waslijst aan vragen en opmerkingen. Enkele voorbeelden. Is de ondergrondse parking van een bedrijf, met parking voor bezoekers “publiek toegankelijk” en moet er dus indoor-dekking worden voorzien? En wat met het aantal bezoekers, gaat het over een gemiddelde van 150 bezoekers, of gaat het om piekmomenten?

De budgettaire impact is onduidelijk

Veiligheid heeft een prijs, daarover valt niet te twisten. Branddeuren kosten ook geld. Maar het KB impliceert een kost voor de betrokken organisaties die moeilijk in te schatten is. In het verslag van de Interkabinettenwerkgroep staat dat de kost op 25.000 euro per organisatie wordt begroot, met de opmerking dat het ook meer kan zijn voor grotere projecten. Volgens Beltug wordt de kost van de installatie hier geminimaliseerd. Alleen al het onderzoek, om uit te tekenen hoe de indoor-dekking in een groot gebouw moet worden voorzien loopt al snel op tot 10.000 euro. Een kleine rondvraag over de kosten voor indoor-dekking voor een mobiele operator – toch een ernstige indicatie – wijst op veel hogere investeringen. In het advies over het KB van de Inspectie van Financiën staat trouwens dat de kosten voor overheidsgebouwen die onder het KB vallen niet in te schatten zijn.

Daarbij komt dat Astrid de enige partij is voor een aantal uitgaven. Een voorbeeld: bij de oplevering moet Astrid een goedkeuringsattest uitreiken. Kostprijs: ongeveer 4.000 euro.

Indoor coverage: een groeiend probleem

Eén op vier Beltug-leden maakt zich zorgen over indoor-dekking voor mobiele netwerken. Dit wordt bevestigd door de mobiele operatoren: indoor-dekking is steeds vaker een onderdeel van de offerteaanvragen. Gebouwen worden steeds beter geïsoleerd, in het Brussels gewest moeten kantoorgebouwen vanaf 1 januari 2015 trouwens passief zijn om een bouwvergunning te krijgen. De gsm- en Astrid-ontvangst in gebouwen wordt moeilijker.

Bijzonder slechte timing

Het doel – radiodekking voorzien in deze gebouwen – is afhankelijk van het Astrid-netwerk dat niet overal even sterk is uitgebouwd. In Brussel zal ook Astrid moeten beantwoorden aan de 3V/m stralingsnorm. De evolutie van de dekking van het Astrid-netwerk is dus erg onzeker. In deze situatie de verplichting tot Astrid-radiodekking invoeren vraagt om problemen.

Teveel macht naar de Astrid Veiligheids- commissie?

De Commissie – met vertegenwoordigers van de gebruikers van het Astrid-netwerk, zoals de brandweer – beslist of en waar het gebouw van Astrid-radiodekking moet worden voorzien. Men schat het aantal bouwvergunningen dat bij de Astrid veiligheidscommissie terecht zal komen per maand op 100 à 300! De vraag is of dit zal leiden tot vertraging en/of willekeur. En beroep aantekenen tegen haar beslissingen kan enkel bij de Raad van State. De Commissie kan elk jaar suggesties doen om de criteria, die bepalen welke gebouwen onder het KB vallen, aan te passen. Dit is waarschijnlijk goed bedoeld, om minder restrictief te worden, maar het kan ook omgekeerd uitdraaien.

Kan de Ministeriële omzendbrief nog verbetering brengen?

Niemand stelt het zorgen voor veiligheid en efficiënte tussenkomsten van de veiligheidsdiensten in vraag. Maar hoe en wat hier werd beslist roept veel vragen op.

Onze hoop op enige beterschap is nu gevestigd op de Ministeriële Omzendbrief die binnenkort wordt verwacht en waarin de details van de uitvoering worden bepaald. Beltug heeft met Binnenlandse Zaken afgesproken dat we onze opmerkingen en vragen om verduidelijking doorgeven. We verwachten een duidelijk antwoord, en een Omzendbrief die de interpretatiemogelijkheden beperkt.