Ik had onlangs een workshop met cio’s over ‘Every-thing as a Service”. Een intrigerend concept, een soort extreme vorm van consumerization, waar alles van it eigenlijk als een ‘service’ via het net kan geplukt worden. Het werd, zoals vaak, een diepe discussie waarbij het merendeel van de cio’s vond “dat het wel niet zo hard zou gaan, en dat het wel allemaal zou meevallen”.

Zucht.

Toen ik buitenkwam wist ik weer waarom ik nog zo weinig workshops doe met cio’s: het zijn kampioenen in denial, supercracks in ‘sticking your head in the sand’. De worst enemy van de cio vandaag de dag is gewoon de credit card van de business executives. In plaats van nog via die vervelende it-afdeling te passeren, halen ze gewoon hun corporate American Express boven, en kopen gewoon alles in de cloud waar ze nood aan hebben. Het is sneller, gemakkelijker, en vaak goedkoper dan hun eigen it te consulteren.

Ik geloof wél in ‘Everything as a Service’. En ik kan jullie cio’s garanderen dat het niet makkelijk zal zijn om met een credit card te gaan concurreren. Het domste in mijn opinie wat een cio kan doen is het proberen tegen te gaan of het negeren. Het beste wat de cio kan doen is er in meegaan, en op zijn minst de business tonen wat de veiligste manier is om ‘Everything as a Service’ te gaan gebruiken. De tijden van eigen datacenters zijn geteld, de tijden van grote eigen it-afdelingen zijn bijna afgelopen. Misschien wordt de nieuwe generatie van cio’s wel de ‘personal stylist’ van de business-afdelingen, die de business tonen welke services zij het beste zouden consumeren.

Maar de meeste cio’s geloven dat niet. De meeste cio’s blijven hardnekkig geloven dat hun rijk nog lang niet uit is, en zij weer terug op hun glorieuze troon zullen terechtkomen. The Economist had het onlangs over de ‘Arab Spring in IT’ waar de furieuze medewerkers van bedrijven tegen de dominantie en dictatuur van de it-afdeling revolteren.

Maar de meeste cio’s geloven dat niet. Ik wel. Ik geloof dat wij in een ware revolutie terechtgekomen zijn. Het laatste jaar heb ik meer dan 120 lezingen rond de wereld gegeven over technologie, maar bijna uitsluitend voor een business publiek. Ik geef bijna geen lezingen meer aan it’ers. Het is veel leuker om voor een business publiek te spreken, en die nemen het heft in eigen handen. We zijn aan een omslagpunt gekomen in it waar digitaal normaal wordt, en de business het gewoon zelf in handen neemt, vaak totaal buiten it om.

Maar de meeste cio’s geloven dat niet. Die spreken schamper over de ‘Shadow IT’ in hun bedrijf, en zijn blind voor wat er aan het veranderen is. Een van mijn favoriete boeken is ‘Our Iceberg is Melting’ van John Kotter. Een prachtige parabel over een ijsschots, en een pinguïn die op een dag wakker wordt en denkt “ik denk dat hij kleiner geworden is”. En over de enorme moeite om de andere pinguïns te overtuigen dat hun schots wel degelijk aan het smelten is.

Maar de cio’s zijn er nog altijd van overtuigd dat hun ijsschots niet aan het smelten is. “Life begins at the end of your comfort zone” zette ik onlangs op Facebook. Maar de meeste cio’s zitten nog altijd helemaal in hun comfort zone. Tot het te laat zal zijn, en dan zal het “Wir haben es nicht gewusst” zijn.

We komen op een punt in it waar we niet meer kunnen extrapoleren wat we de laatste dertig jaar gedaan hebben. We zitten op een omslagpunt waar digitaal normaal wordt, en de oude approach van it totaal niet meer werkt. “Insanity is doing the same thing, over and over again, but expecting different results”, zei Einstein. Maar de cio’s van vandaag doen gewoon precies hetzelfde als vroeger.

Ik ben altijd een beetje somber als de cio van het jaar gekozen wordt. Het heeft altijd iets weg van de beste muzikant te belonen in het orkestje op het dek van de Titanic. Prachtig gespeeld, maar het schip is wel gezonken.

We zijn een paar jaar geleden heel boos geworden op Nicholas Carr die schreef “IT doesn’t matter.” Ik ben daar ook heel boos op geworden dat zo’n omhooggevallen schrijvertje in de Harvard Business Review zo’n nonsens durfde schrijven. Maar de meeste cio’s zijn na de verontwaardiging gewoon blijven doen wat ze daarvoor deden.

Maar dat zal niet meer werken. We zitten op een omslagpunt, en dan moéten we veranderen als we willen blijven overleven. Maar de meeste cio’s blijven lekker rustig in hun comfort zone zitten, precies het recept van ‘boiling frogs’ volgend.

“Fellow comrades in mediocrity, I want you to listen very carefully. You can all go straight to hell” is een van mijn favoriete quotes uit Mad Men, het onvolprezen meesterwerk over advertisement in de fifties. Maar het zou ook een quote kunnen zijn over it in de jaren na Y2K: we zitten op een omslagpunt, op een ijsberg die aan het smelten is, maar de meeste cio’s zijn goed bezig om hun ogen stijf dicht te houden, en Nicholas Carr gelijk te geven. Het ga je goed, cio. Adieu.