De oranje-blauwe regeringsonderhandelaars laten Belgacom los en openen de Brusselse torens van de dominante operator voor ‘industriële partnerships’. De wet waarin staat dat de Belgische overheid over de helft van de aandelen moet beschikken plus één waardepapiertje, moet dus worden gewijzigd. Wie of wat die partner moet worden, daar hebben ze in de coulissen van de Wetstraat geen idee van. Wat ze wel weten is dat melkkoe Belgacom stilaan een acuut tekort aan melk vertoont. Er wordt nog wel eens hard aan de uiers getrokken: een interim-dividend van 170 miljoen euro en de inkoop van de aandelen van 230 miljoen. Omdat de overheid nog steeds 53 procent van de aandelen in handen heeft, levert dat de schatkist ruim 200 miljoen euro op. Net genoeg om de budgettaire put van defensieminister André Flahaut te dichten. Maar het volstaat niet om het gapende paarse begrotingsgat van 1,5 miljard euro te dichten.

Met wie zou Belgacom dan in zee kunnen gaan? Met een buitenlandse telecomoperator? Dat verhaal van de ‘strategische consolidatie’ is bekend: de samenwerking met Ameritech, SingTel en Tele Danmark, leverde weinig of geen resultaten op. De investeringen werden fors teruggeschroefd en de winst verdween naar het buitenland. Boven de Moerdijk hebben ze alle appetijt voor een samenwerking met Brussel verloren. KPN is niet langer geïnteresseerd in Belgacom. Voor de grote jongens, het Britse BT, France Telecom en Deutsche Telekom, is België een behoorlijk kleine garnaal. Belgacom zou dan gewoon een filiaal worden, een soort van Belgisch IntraNet (BIN), naar analoge met het reutelende WIN in Wallonië. Een deel van het overheidsbelang in Belgacom ‘parkeren’ lijkt dus de enige oplossing. Zo zou Brussel 25 procent kunnen verkopen en doorschuiven naar een kapitaalinvesteerder, een bank bijvoorbeeld, en liefst een Belgische. Fortis, ik zeg maar wat. Liever dat dan de zaak doorsluizen naar een Amerikaanse moloch. Kijk maar naar wat Tele Danmark is overkomen na de overname door KKR. De Deense operator staat op de rand van het failliet nadat maximale winstuitkeringen en minimale investeringen de voormalige aandeelhouder van Belgacom fnuikten. Niet echt een verdedigbare piste. Het wordt dus vallen en hopelijk opstaan. Eigenlijk had Belgacom al veel langer moeten worden losgelaten. Het zou Belgacom zelf, de alternatieve operatoren en de concurrentiepositie van België veel meer hebben opgeleverd dan putvullende dividenden.

Luc Blyaert