De verplichte registratie van vingerafdrukken op de eID is ruim een jaar in voege. Maar hoeveel criminelen daarmee worden betrapt is niet geweten.
Wie een nieuwe eID krijgt, moet daarbij ook zijn of haar vingerafdrukken laten registreren. De regel werd bekritiseerd door privacy-activisten en experts, maar werd desondanks toch doorgedrukt door toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) en diens opvolger Pieter De Crem (CD&V).
De registratie kwam eind 2019 op gang met een testfase in 25 gemeenten. Het oorspronkelijke plan was om vanaf februari 2020 breed uit te rollen. Corona stak daar een stokje voor, waardoor pas sinds 26 november 2020 in alle gemeenten bij de uitreiking van een nieuwe eID de vingerafdrukken worden geregistreerd. Intussen zijn er (tot 8 januari 2022) 620.214 eID’s met geregistreerde vingerafdrukken uitgereikt.
Hoeveel criminaliteit, en dan specifiek identiteitsfraude, heeft dat intussen al verholpen of geïdentificeerd? Data News nam contact op met Binnenlandse Zaken om te vragen hoeveel gevallen van identiteitsfraude of andere misdaden er al zijn ontdekt nu de registratie overal al meer dan een jaar van kracht is. Daar verwees men ons door naar de Federale Politie. Die weet te zeggen dat er geen cijfers worden bijgehouden specifiek voor de digitale vingerafdruk.
Wel worden er criminaliteitscijfers rond ‘identiteit’ bijgehouden. Die cijfers stijgen al tien jaar, maar zijn op zich niet relevant in deze materie omdat ze veel breder gaan dan alleen het misbruik van iemands identiteitskaart. Bovendien zijn er voor 2021 momenteel enkel cijfers van de eerste helft van het jaar beschikbaar.
Samengevat kunnen we stellen dat vingerafdrukken op de eID na een trage start voortaan bij elke nieuwe eID worden geregistreerd. Maar of dat ook identiteitsfraude of andere criminaliteit voorkomt of oplost, wordt nergens bijgehouden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier