Bart Becks bouwde een schitterende carrière op in ondernemingen als Belgacom, SBS en ProSiebenSat. 1, Europa’s tweede grootste tv-concern. Maar hij nam ontslag en klopte aan bij een Vlaamse communitysite die in Europa hoge toppen scheert: Netlog. Becks is er verantwoordelijk voor de internationale expansie.

Data News: U maakt de stap van een carrière in een grote onderneming naar drie kleine ondernemingen. Waarom?

Bart Becks: “Ik heb een aantal dingen rond me nodig, zoals familie, vrienden en een bedrijf waarin ik gepassioneerd kan werken aan een product of dienst die maatschappelijk relevant is. Als een van die zaken niet aanwezig is, moet dat ofwel zwaar gecompenseerd worden, ofwel gaat het niet door. Dat was het geval voor mijn baan bij het mediabedrijf SBS, dat midden 2007 werd overgenomen door het Duitse mediaconcern ProSiebenSat. 1. Ik verhuisde van Amsterdam naar München, maar na zes maanden voelde ik dat die stad me op dit moment in mijn leven minder ligt. Bovendien zou mijn echtgenote haar job als manager bij it-dienstenleverancier EDS hebben opgegeven om in München vaak alleen te zitten met ons zoontje. Ik was drie dagen per week op zakenreis. Als ik dit had doorgezet, had ik te veel moeten opgeven voor mijn carrière.

We zitten tegenwoordig in een periode waarin sociale netwerken zoals Netlog een belangrijke rol spelen in het leven van jongeren tussen 15 en 25 jaar. Het voelt net als tien jaar geleden, toen ik bij Skynet begon. Ik had toen winkeldirecteur kunnen worden bij Fnac, maar koos toch voor die Belgische start-up met 25 mensen. Nadien ging ik bij een internationale mediagroep aan de slag, vandaag bij een internationale start-up. Eigenlijk heel logisch.”

DN: Volgt u dan geen uitgestippeld carrièrepad?

BB: “Nee. Ik voel heel goed aan wat ik wel of niet wil doen, zonder vast te houden aan een pad of een functie. Ik hou van technologie, media en communicatie. Sociale netwerken nemen de rol van de televisie over bij de jongere generatie. En we staan nog maar aan het begin van deze evolutie. Daarom wilde ik bij Netlog aan de slag. Netlog is volgens mij een van de meest beloftevolle Belgische start-ups. Ik heb de stichters, Lorenz Bogaert (31) en Toon Coppens (26), gebeld en we zijn tot een akkoord gekomen. Het doel is hen een stapje hoger te brengen. Ik wil meehelpen om van hun communitywebsite de Europese marktleider te maken.”

DN: Hebben financiële zaken dan weinig invloed op uw loopbaankeuzes?

BB: “Ik heb nooit gekozen vanuit een financiële invalshoek. Vroeger reed ik met een directiewagen, nu heb ik al anderhalf jaar geen auto meer. Dat is natuurlijk makkelijk gezegd met mijn carrière. Ik ben altijd in jobs beland die me voldoende financiële zekerheid boden en die me de mogelijkheid gaven te sparen, zodat ik kan doen wat ik graag doe.”

DN: Welke momenten in uw leven zijn bepalend geweest?

BB: “De paar weken studie op de Columbia University in New York hadden een grote impact op mij en gaven me ook een breder perspectief en het nodige zelfvertrouwen. Ik had als 28-jarige gekozen voor een vorming die vakdirecteurs opleidt tot general managers. Ik kwam in contact met verschillende culturen, invalshoeken en manieren om een probleem of idee te benaderen. Bovendien was wonen in New York voor mij als stadsmens fantastisch. Kort nadien werd ik – nauwelijks dertig – ceo van Skynet.”

DN: Zijn er ontmoetingen in uw leven die u gemarkeerd of gevormd hebben?

BB: “In mijn Belgacomperiode stuurde ik eens een mail naar John Goossens, de toenmalige ceo. Ik mailde hem na een van zijn speeches omdat ik vond dat hij ongelijk had. Kort nadien belde hij me op. Ik dacht dat mijn uur geslagen had, maar het tegendeel was waar. Hij is een van de weinige mensen uit het bedrijfsleven met wie ik een persoonlijke band had. Ik bewonderde zijn gedrevenheid. Terwijl andere vijftigers soms op het einde van hun carrière genieten van hun vijf jaar beroemdheid en rust aan de top van een bedrijf, veranderde hij de stroeve RTT in het moderne Belgacom. Bovendien schonk hij veel aandacht aan jongeren. Hij begeleidde er enkele persoonlijk, zoals mij.”

DN: Hoe begeestert u uw team?

BB: “Als manager van een team heb je de luxe dat je dat team zelf kunt samenstellen. Ik zoek telkens mensen die in hun domein beter zijn dan ik. Bovendien luister ik veel naar de mensen om me heen. In mijn manier van werken probeer ik een perspectief te creëren en voor mijn mensen te vechten. Soms maken kleine zaken een groot verschil. Zo herinnerde een dame van Skynet me onlangs aan een nacht waarin ik om twee uur naar kantoor kwam om mee pers-badges voor een evenement te schrijven. Soms is het alle hens aan dek en elkaar helpen waar het kan.”

DN: U werkt nu in drie start-ups en hebt tal van functies in maatschappelijke verenigingen. Hoe combineert u die activiteiten?

BB: “Ik heb altijd al verschillende dingen gecombineerd. Zo kon ik tijdens mijn studieperiode gerust tien vakken per dag door elkaar studeren. Door die kruisbestuiving leg ik snel verbanden. In mijn job doe ik net hetzelfde. Een rij taken bezorgt velen stress, maar ik zoek het op. Zo bestond Skynet na een tijdje uit enkele heel verschillende divisies. En dat combineerde ik op het einde met Belgacom TV en de voetbalproductie. Het oprichten van de zender heeft me de drie zwaarste maanden uit mijn carrière gekost. We moesten van nul af aan op korte termijn iets opbouwen waarvan iedereen zei dat het onmogelijk was. Het is ons toch gelukt. Ook bij SBS/ProSiebenSat. 1 was ik verantwoordelijk voor zes afdelingen in elf landen. En dan wil ik daarnaast nog een beetje lezen, sporten, muziek beluisteren, naar concerten gaan, tijd met mijn vrouw doorbrengen, bij mijn zoontje zijn enzovoort.”

DN: Hoe regelt u de communicatie tussen verschillende internationale afdelingen van een onderneming?

BB: “Communicatie tussen verschillende landen is meestal niet moeilijker dan communicatie tussen verschillende diensten, met het verschil dat iedereen respect en begrip voor lokale culturen moet krijgen. Bij ProSiebenSat. 1 organiseerde ik eerst een aantal persoonlijke ontmoetingen tussen mensen die over de grenzen heen met elkaar moesten samenwerken. Een voorbeeld: Noorwegen is een fantastisch land met hardwerkende mensen. Maar om vier uur stoppen ze ermee om te gaan sporten of met hun kinderen in de natuur te wandelen. Als je dat niet weet en om halfvijf belt, denk je dat het luierikken zijn. Zeker als je niet weet dat ze ‘s avonds weer aan het werk gaan.”

Het volledige interview kan u lezen in het maart-nummer van Bizz.

Hans Hermans