“Zeg PC, ik heb daar helemaal geen zin in.”

“Je moet ook de voordelen van een dergelijke positie zien, Hugo.”

“Ik zie alleen maar de nadelen, PC.”

“OK. Ik luister. Wat zijn de nadelen, Hugo?”

“Het is een groot bedrijf, met veel mensen.”

“Is dàt het nadeel?”

“Dat is een gigantisch nadeel, PC.”

“Hoe meer mensen, hoe minder efficiëntie. Ken je de wet van de vermeerderende minderopbrengst?”

“Nee, maar jij gaat me dat uitleggen.”

“Vandaag heb ik mijn eigen bedrijf, ik ben alleen, waardoor ik me volledig op mijn werk kan concentreren. Als ik morgen iemand aanneem, moet ik die persoon opleiden, managen, opvolgen. Dan ben ik tien procent van mijn focus kwijt. Als ik twee mensen aanneem, ben ik twintig procent kwijt, enzoverder. Dat is de wet van de vermeerderende minderopbrengst.”

“Ja, maar die mensen die gaan toch bijdragen en resultaten opbrengen. Dan is er toch een meeropbrengst.”

“Nee, er is een verminderende meeropbrengst. Overhead, dood gewicht. Mensen waarvan iedereen zich afvraagt: “Wat doet die hier eigenlijk?”

“Tja, bon, ok. Daar zal ieder bedrijf wel mee moeten leven, zeker.”

“Een ander nadeel. Hoe meer mensen, hoe meer intriges, hoe meer spanningen. Het is een slangenkuil, een wespennest. Kantooroorlogen, clangevechten. Ik heb het allemaal meegemaakt.”

“Je moet toch ook de positieve kant zien, Hugo.”

“Oké. Help me.”

“Hoe meer mensen, hoe meer creativiteit, hoe meer plezier, hoe meer uitdagingen.”

“Geeuw, PC, geeuw.”

“Je hebt een identiteit, een community.”

“Nu val ik helemaal in slaap.”

“Een thuis.”

“Nu lig ik in coma.”

“Je wil echt niet mee, Hugo.”

“Ik ben je niet om een job komen vragen, PC. Jij zit met een opdracht die je niet ingevuld krijgt, en daarom ben je mij aan het stalken.”

“Stalken is wel een groot woord, Hugo.”

“Oké. Je probeert me iets te verkopen wat ik echt niet nodig heb, iets wat ik echt niet wil.”

“Je denkt dat je het niet nodig hebt. Eigenlijk wil je het wél.”

“Is dat de module Tegenwerpingen Behandelen uit Headhunting for Dummies, PC?”

“Je maakt me ongelukkig, Hugo.”

“De truc van de emotionele chantage. Die hebben we nog niet gehad.”

“Kijk, PC. Ik heb het allemaal meegemaakt. Het corporate spel, de team buildings, de groet aan de vlag. Ik ben er uit gestapt en ik heb mijn eigen consultingbedrijfje en dat draait prima.”

“Laten we het over geld hebben.”

“Oké. Wat schuift die managementpost bij HP?”

“150.000 euro.”

“Dat verdien ik nu door halftijds te werken, PC. Zal ik je voorrekenen? Ik vraag 1.500 euro per dag, en ik doe zo’n 10 dagen per maand. Dat is 15.000 per maand, trek er de zomermaanden af, en je hebt 150.000 euro per jaar.” “Dat is niet slecht.”

“En geen ellende met malcontente medewerkers, stresserende bazen, zagende vakbonden, jaloerse collega’s.

“Ik kan je echt niet overhalen, Hugo.”

“De vraag stellen is ze beantwoorden, PC.”

“Zou jij het doen als je in mijn plaats was?”

“Nooit vanzeleven.”

“Wel, hou dan op met zagen.”

DOOR JAN FLAMEND