Informatica en emotie

Een tijdje geleden werd ik op het internetforum van een concurrerend blad bijna publiekelijk gelyncht. Ik had het aangedurfd een artikel te schrijven met voorzichtige vraagtekens bij de praktische haalbaarheid om in een bedrijfsomgeving over te stappen van Windows op Linux.

Een tijdje geleden werd ik op het internetforum van een concurrerend blad bijna publiekelijk gelyncht. Ik had het aangedurfd een artikel te schrijven met voorzichtige vraagtekens bij de praktische haalbaarheid om in een bedrijfsomgeving over te stappen van Windows op Linux. Ik vond het zelf een genuanceerd verhaal, met de belangrijkste pro’s en contra’s mooi op een rijtje. Maar sommigen vinden dat ze Linux te vuur en te zwaard moeten verdedigen tegen het Evil Empire dat Microsoft volgens hen is. In de strijd tussen goed en kwaad is er geen plaats voor nuance. Toen de populaire Nederlandse website Tweakers onlangs een enquête hield onder bezoekers die Apple’s overgehypte iPad effectief in gebruik hadden, verweten sommige lezers de redactie dat ze assholes waren. De journalist van dienst had het immers aangedurfd ook naar de negatieve punten te vragen. Het is al langer bekend dat ook Apple-liefhebbers ‘hun’ bedrijf te vuur en te zwaard verdedigen.

Informatica en emotie, ik blijf het iets raars vinden. Ik kan nog begrijpen dat een mooie auto of een knappe mechanische of automatische polshorloge je emotioneel raakt. Maar software of een veredelde computer? Nah… Het is wellicht naïef van me, maar dat zijn voor mij toch vooral gebruiksvoorwerpen. Ik word er alleen emotioneel (lees: kwaad) van als ze niet doen wat van ze wordt verwacht. Maar emoties spelen wel degelijk een rol in de informaticawereld. Emoties zorgen er soms voor dat interessante technologie niet de erkenning krijgt die ze verdient. Een treffend voorbeeld is het bittorrent-downloadprotocol. In april 2001 ontdekte de Amerikaanse programmeur Bram Cohen een slimme oplossing voor het uitwisselen van erg grote bestanden over trage verbindingen. Zijn protocol verdeelt de lasten van het up- en downloaden over alle cliëntcomputers. Bittorrent is eigenlijk een omgekeerd succès d’estime zoals de Fransen dat zo mooi uitdrukken (belangrijk, maar onpopulair). Bittorrent wordt door zijn critici niet gesmaakt, maar is juist heel erg populair. Bittorrent is ondertussen verantwoordelijk voor naar schatting een derde tot de helft van alle internetverkeer. Het is populair bij het publiek omdat het vooral wordt gebruikt om illegale bestanden mee uit te wisselen. Precies daarom is het dus niet populair bij critici en bij bedrijven. Het protocol wordt tien jaar nadat het is uitgevonden nog steeds nauwelijks gebruikt in professionele informaticatoepassingen. Dat is onbegrijpelijk. Het is immers niet de schuld van het bittorrent-protocol dat het veelvuldig wordt gebruikt voor illegale downloads. Technisch is er niets mis met dit stukje software. Sommige aanbieders van commerciële software, waaronder zelfs Microsoft, gebruiken varianten van het protocol om grote bestanden naar klanten te sturen. Maar die varianten mogen vooral niet ‘bittorrent’ heten en functioneren vaak niet met populaire bittorrent-clientsoftware. En Microsoft verdeelt zijn bèta’s van Windows of Office op de klassieke manier, dus via punt-naar-punt verbindingen. Nochtans zou bittorrent een ideale oplossing zijn om de miljoenen downloads beheer(s)baar te houden. Het populaire multiusergame Word of Warcraft wordt wel verdeeld via bittorrent. Maar dat is natuurlijk ‘maar’ een game. Was het niet omwille van de emotionele connotatie met illegale activiteiten dan zou bittorrent volgens mij veel meer gebruikt worden in professionele informaticatoepassingen.

www.villapc.be