Tijdens de val van de muur 20 jaar geleden stond hij in München bij Computer 2000, eerder was hij ook betrokken bij de crisis van de krant De Morgen, maar velen zullen Ninovenaar Jan De Ville vooral kennen als de topman van Dolmen. Vandaag houdt hij zich bezig met filantropische projecten. ‘Wat is de toekomst van it? It is commodity geworden.”

Zijn vader werkte als bediende bij kunstzijdefabrikant Fabelta, toen een monument in Ninove, zijn moeder was zelfstandige, maar Jan De Ville ging in Brussel handelsingenieur studeren. Solvay startte toen de eerste lichting. De studenten kregen er les van een professor die van KPMG kwam en met z’n vijftienen stapten ze over naar het auditbedrjif. “Het is een goede leerschool maar na vier jaar heb je het wel gezien. Dan kom je opnieuw in de boeken van dezelfde firma’s terecht.” Inmiddels had De Ville aan de universiteit van Tilburg een opleiding als bedrijfsrevisor gevolgd, wat hij kon gebruiken bij het baggerbedrijf Jan De Nul. Eind jaren ’70 wordt hij er verantwoordelijk voor de buitenlandse werven, onder andere in Mexico en Tanzanië. Voor de Antwerpenaren werkt hij als administratief verantwoordelijke van het consortium de befaamde Berendrechtsluis uit, met een lengte van 500 meter nog altijd de grootste sluis ter wereld.

In ’82 vraagt de Vlaamse investeringsgroep GIMV een aantal moeilijke bedrijven in hun portfolio aan te pakken. De Ville is 33 en wordt general manager van het sleutel-op-de-deurbedrijf JUMAT uit Deerlijk. Hij sluit de onderneming na iets meer dan een jaar, maar nu nog komen ze met 23 gewezen JUMAT-werknemers jaarlijks samen. Kort daarna moet hij de socialistische drukkerij Het Licht, toen nog eigenaar van De Morgen, losweken van de noodlijdende krant. Als bestuurder van De Morgen maakt hij in ’85 woelige tijden mee bij de reddingsoperaties van de krant. “Tijdens het weekend lees ik nog altijd De Morgen,” vertelt Jan De Ville die zich ‘sociaal getint’ noemt, maar als geboren en getogen Ninovenaar toch liberaal denkt.

Computer 2000

Uiteraard speelde hij als scholier voetbal, maar op zijn zeventiende wordt hij zes maanden lang verlamd door een virus en loopt hij lange tijd op krukken. Hij speelt nog zeven jaar volleybal in Aaigem maar zijn reflexen zijn niet meer wat ze waren. Ook nu nog rijdt hij met een wagen met automatische versnellingsbak. Versnelling komt er binnen de Duitse Computer 2000 groep als hij samen met Patrick Van Glabbeke de Belgische vestiging in Aalst opricht. “Patrick was de verkoper, ik deed het management. Dat is een goede combinatie. Je ziet wel vaker uitstekende verkopers die een bedrijf oprichten, maar uiteindelijk toch managementvaardigheden missen. Kijk maar naar Erudict,” vertelt Jan De Ville. Computer 2000 groeit uit van een bedrijf van 6 man tot de grootste it-distributeur met 400 werknemers. Met een omzet van zo’n 500 miljoen euro is het ook één van de meest winstgevende bedrijven binnen de groep. In ’98 wordt het echter overgenomen door Tech Data. “Het heeft niet veel gescheeld of wij hadden destijds Tech Data overgenomen. De Duitsers wilden internationaal gaan en zijn naar de Verenigde Staten getrokken. Veel beslissingen worden echter niet rationeel genomen. Iedereen vergeet te snel de structuur en de oorspronkelijke visie. Er zat een Amerikaan in de raad van bestuur maar de Duitsers spraken al na vijf minuten in hun eigen taal met elkaar. Hoe hoog mensen ook geplaatst zijn, ze lopen altjid dom in de val.” Na de overname door Tech Data blijft De Ville regionaal verantwoordelijke voor de Benelux maar na 13 jaar houdt hij het in 2001 voor bekeken. Hij neemt een sabbatical.

Lang houdt hij dat niet vol, want voor het Duitse bedrijf Man and Machine, gespecialiseerd in cad-software, bouwt hij de Beneluxvestiging uit. Eén van de sterkte punten van Jan De Ville is werken in change management. “Ik heb respect voor mensen die hun stempel kunnen drukken, zoals Tony Mary dat deed. In die zin ben ik ook een kleine Napoleon,” geeft hij toe. Ook De Ville heeft een ‘management by conflict’ stijl. “Je moet niet te meegaand zijn.”

De Dolmen saga

In 2003 gaat Jan De Ville aan de slag bij Dolmen, het it-bedrijf van de supermarktketen Colruyt uit Halle. “Ik heb er vijf jaar heel hard gewerkt, het was beursgenoteerd en er ging een nieuwe wereld voor me open.” Dolmen groeit van 800 naar 1000 medewerkers, het aandeel klimt van 9 naar 15 euro. “We stelden ons op als een betrouwbare partij. We beloven wat we doen, we doen wat we beloven.” Jef Colruyt zocht echter naar een partner voor Dolmen, heeft destijds nog gepraat met Carmen Cordier van Telindus, maar het klikte niet. Begin 2006 werd Telindus overgenomen door Belgacom. Jef Colruyt ging vervolgens praten met Ashley Abdo van risicokapitaalgroep Gores, toen eigenaar van Real Software. “Jef Colruyt lag niet echt wakker van Dolmen. Colruyt boekte 250 miljoen euro winst, Dolmen 10 miljoen,” vertelt De Ville. Maar Real Software was duidelijk niet zijn keuze. “Was Real Software failliet gegaan, zou het dan een verlies geweest zijn? Nee, die markt zou door andere spelers ingenomen zijn. Nu zal RealDolmen niet omvervallen van de eerste wind, bij Real Software was dat wel het geval.”

Jan De Ville zag meer heil in een joint venture met het Limburgse Cegeka. “Het was een goede match geweest. Cegeka staat sterk in infrastructuur, Dolmen in applicaties.” Toen de fusieplannen met Real Software bekend raakten, nam Cegeka tot ieders verrassing een belang van 5,8 procent in Dolmen. “Dat was toen en nu nog steeds een erg verlieslatende operatie voor Cegeka. Ze kochten aan 16 tot 17 euro, nu staat het 14 euro.” Jan De Ville verraste echter vriend en vijand door zes maanden na de fusie van Real Software en Dolmen naar Cegeka te trekken. Hij bleef er net geen twee weken.

“Het was de bedoeling dat ik na een maand het roer zou overnemen, maar uiteindelijk heeft Cegeka-baas André Knaepen snel opnieuw een einde gemaakt aan die plannen. Hij kan het niet loslaten. Hij is net zoals Marc Coucke bij OmegaPharma. Coucke heeft het ook even geprobeerd.” Heeft hij er spijt van? “Het heeft uiteindelijk maar 2 maanden geduurd. Het probleem van Cegeka is dat ze veel overnames doen, maar dat er geen structuur in zit. Het is een amalgaan van bedrijven.” Overigens is Jan De Ville ook erg pessimistisch over RealDolmen. “De toekomst van RealDolmen is moeilijk. Je moet internationaal gaan, dan beteken je iets. Blijf je in België boeren dan ben je op termijn een lokale winkel, een distributeur zoals Systemat. Applicaties zelf worden trouwens steeds meer een zaak van bodyshoppers. Wat is de toekomst van IT? Het is commodity geworden. Het enige wat je nog kan bieden is de optimalisatie van de processen. Green IT, dat is een sector waar je nog wat kan doen,” aldus nog Jan De Ville. Vandaag houdt hij zich bezig met enkele veeleer filantropische projecten zoals de uitbouw van een beschutte werkplaats.

Luc Blyaert

” Jef Colruyt lag niet echt wakker van Dolmen. Colruyt boekte 250 miljoen euro winst, Dolmen 10 miljoen”