Ze is jong, intelligent, sociaal en succesvol. Maak kennis met Wendy Vermoesen, het boegbeeld van een nieuwe generatie vrouwelijke it’ers. “Wij hebben die babbel en dat gesprek echt nodig, steek ons dus a.u.b. niet weg in een kelder.”

Ze heeft altijd een Nintendo 3DS in haar handtas, is verzot op Call of Duty en houdt van programmeren, liefst in Java. Maar Wendy Vermoesen (24) speelt ook graag haar vrouwelijkheid uit, is een rasechte netwerker en probeert haar passie met veel vuur over te brengen bij jonge kinderen. Geeky is ze zeker, maar tegelijk is ze zowat hét boegbeeld van een moderne, enthousiaste en trendy generatie it’ers, die even passioneel is als ambitieus. Dat Wendy – netjes opgekleed – ruim een half uur te vroeg arriveert voor dit gesprek, doet het plaatje helemaal kloppen.

“Wanneer je naar onze vriendengroep kijkt, kan je inderdaad spreken over een nieuwe generatie”, knikt onze ict lady, die al sinds haar humaniorajaren de vaste vriendin is van internetondernemer Yoeri Roels (Yambla). “De geeks oude stijl beginnen langzaamaan een minderheid te worden. Dat kan ook niet anders, want vandaag moet je sowieso sociaalvaardig zijn, ook in it.”

“Ik weet wel, bij heel wat mensen leeft de perceptie nog dat programmeurs slecht geklede en wereldvreemde zonderlingen zijn die de ganse dag achter een schermpje kruipen in een vochtige kelder, maar dat beeld klopt echt niet meer. Daarom ook dat er rolmodellen nodig zijn waar jonge mensen kunnen naar opkijken, en die tonen wat er allemaal mogelijk is met technologie.”

ROLMODEL

Die rol van inspirator neemt onze lead developer graag op. Vorige week nog nam ze een dag verlof om samen met een bevriend muzikant voor een klasje te gaan staan en kinderinstrumenten te ‘programmeren’. Daarnaast geeft ze op regelmatige basis les als coach tijdens CoderDojo-workshops (waarbij jonge kinderen spelenderwijs aan het ontwikkelen slaan).

Binnen RealDolmen start ze het ene na het andere project op, en draagt ze op 24-jarige leeftijd zelfs bij tot de business-innovatie als lid van het READY-team. En als er nog tijd overblijft, kan je er van op aan dat ze wel ergens opduikt op een it-event. “Toegegeven, ik ben redelijk sociaal, en als er ergens iets te doen is ben ik graag van de partij. Maar al die dingen dragen bij tot mijn persoonlijke ontwikkeling’, klinkt het.

“Ik haal enorm veel energie en voldoening uit het feit dat ik jonge mensen kan warm maken voor technologie, en dat ik door dat te doen iets kan teruggeven aan de mensen die me steunen. Dat is een beetje de pay it forward-mentaliteit uit Silicon Valley. Heel wat vrouwen zien geen brood in it, maar ik heb mijn passie wél gevonden in de sector. Die boodschap wil ik uitdragen. Als je ziet hoe enthousiast sommige kindjes zijn, en dat zelfs de allerstilsten vaak openbloeien: daar kan je toch alleen maar blij van worden?

POKEMON

Op haar zevende kreeg Wendy haar eerste pc, een toestel dat draaide op Windows 3.1. “Poppen waren leuk, maar computers ook”, lacht ze. “Mijn interessegebied was zodanig ruim dat ook de dingen waar de jongens mee bezig waren mij boeiden. Mijn buurjongens hadden een ‘moderne’ pc waarop ik heelder nachten games heb zitten spelen, en net voor mijn hogere studies was ik zo wild van Pokemon dat ik zelf iets gelijkaardig heb proberen te bouwen in Java.”

De liefde voor computergames (én voor Pokemon) is er nog steeds – vandaar ook de Nintendo in haar sacoche, en als het geen Nintendo is, dan wel een PlayStation Portable. Uit al die spelletjes haalt Wendy naar eigen zeggen heel wat inspiratie voor haar CoderDojo-sessies. “De kids vinden het leuk dat ik een Nintendo heb. Of we daar dan niets anders doen dan spelletjes maken? Natuurlijk niet. Het gaat niet om de games, maar om het feit dat de kinderen zelf iets maken waar ze graag mee bezig zijn. Het belangrijkste daarbij is dat ze probleemoplossend leren denken.”

“Ik kan het niet genoeg benadrukken: it is geen doel op zich, maar een middel om iets anders mee te verwezenlijken. Laat kinderen wiskundige raadsels visualiseren met programma’s als Scratch. Dan geef je wiskunde, je leert ze programmeren, en je doet dat allemaal op een leuke manier.”

CONFRONTEREND

Dat een moderne en aantrekkelijke jonge vrouw nog steeds een beetje een vreemde eend in de bijt is voor heel wat ontwikkelaars, bleek toen Wendy anderhalf jaar geleden een cursus web development ging geven aan de hogeschool. “Op mijn eerste dag kwam er iemand binnen die me even raar bekeek en terug weg was. Om tien minuten later terug op de deur te kloppen met de vraag of ie wel juist zat. Die jongen had gewoon geen vrouw verwacht (lacht).”

“Langs één kant is dat leuk natuurlijk, maar het is ook confronterend. Veel vrouwen zie je nog niet in it. Waardoor iedereen al snel gaat denken dat wij bevoordeeld zijn, maar eigenlijk moet je je twee keer zo hard bewijzen. Ik merk dat ook bij klanten. Aanvankelijk is hun twijfel bijna tastbaar, maar eens ze zien dat je het kan, draaien ze bij.”

“Als vrouw mag je er niet te veel mee uitpakken dat je technisch onderlegd bent. Mannen scheppen wel eens op over hun capaciteiten, maar als vrouw kan je je dat echt niet permitteren. Ik ben wel sociaal, en eis dus wel wat aandacht op af en toe. Generation Y heeft dat nodig, die babbel en dat gesprek. Steek ons niet weg in de kelder, want dan kwijnen we weg.”

INTRAPRENEUR

Binnen een tiental jaar wil Wendy nog wel programmeren, maar dan vooral voor de fun. Stiekem hoopt ze vooral een eigen bedrijf uit de grond gestampt te hebben. Heeft ze de ondernemersmicrobe overgenomen van haar partner? “Dat denk ik niet, ik heb altijd al de drang gevoeld om met nieuwe projecten te komen.”

“Momenteel ben ik trouwens al ‘intrapreneur’ binnen RealDolmen. Zo heb ik bijvoorbeeld simplICiTy for Kids opgestart, een soort van interne CoderDojo waarbij we elke vakantieperiode kinderen opvangen op kantoor en ze laten kennis maken met ict. De meeste kids vinden dat zo leuk dat we hen ‘s avonds van achter hun pc moeten wegsleuren.”

“Ik krijg ook constant ideeën voor een eigen bedrijfje, maar vaak bestaan die dingen dan al. En dan denk ik vaak aan Facebook. Netlog was er ook al toen Facebook aan zijn opmars begon. En MSN Messenger ook. Je moet niet altijd de eerste zijn, maar wel de beste. Dat geloof ik ten stelligste!”

Frederik Tibau

“Ik heb mijn passie gevonden in de sector. Die boodschap wil ik uitdragen.”