Fenomenen als de dolle koeienziekte, de varkenspest en de dioxinecrisis hebben aangetoond hoe belangrijk het is om dieren bestemd voor consumptie gedurende hun hele levenscyclus op te volgen. Met Sanitel heeft het Federaal Agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV-AFSCA) een nieuw platform.

Sanitel is het Belgische I&R (Identificatie en Registratiesysteem) voor landbouwhuisdieren dat bedoeld is om een volledige traceerbaarheid doorheen de productieketen te waarborgen. Dit moet het onder meer mogelijk maken om snel het hoofd te bieden aan crisissen veroorzaakt door ziekten bij dieren en contaminaties in de voedselketen, of om fraude te voorkomen. De eerste versie van Sanitel, enkel bestemd voor runderen, werd ontwikkeld door het Ministerie van Landbouw en ging in productie in 1994. Vanaf 1998 was een gelijkaardig systeem verplicht in alle Europese lidstaten omdat daarmee ook de toekenning van en de controle op de Europese premies aan de veehouders moest gebeuren. Om te kunnen voldoen aan allerhande bijkomende behoeften van de veehouderij en de overheden, werden in de loop van de volgende jaren talrijke aanpassingen en uitbreidingen aangebracht. Doorheen de jaren gebruikte men voor de nieuwe behoeften telkens de meest geschikte technische oplossing van dat ogenblik. Na 15 jaar was het oude Sanitel dan ook een weinig overzichtelijk amal-gaam van verschillende technologieën geworden. Het geheel werd moeilijk beheerbaar en voldeed niet meer aan de hedendaagse verwachtingen van gebruiksvriendelijkheid.

Door het samenvoegen van verschillende overheidsdiensten in het FAVV en het regionaliseren van andere diensten, werden ook aan Sanitel nieuwe eisen gesteld die niet meer konden gerealiseerd worden in de verouderde omgeving.

Over de landsgrenzen

Daarom besloot het FAVV om het platform helemaal opnieuw te laten uitwerken. Het FAVV fungeerde als opdrachtgever, samen met de regionale verenigingen ter omkadering van de veehouders (Dierengezondheidszorg Vlaanderen vzw en Association Régionale de Santé et Identification Animale vzw) en het Groothertogdom Luxemburg. Het werd dus niet alleen een project over de grenzen van de verschillende gewesten, maar ook over de landsgrenzen. Bovendien koos men voor een Publiek-Private samenwerking, met EDS als uitvoerder.

Voor ons waren daarbij enkele zaken van belang, zegt Jean-Marie Robijns, directeur/Business projectleider bij het FAVV: ‘in de eerste plaats wilden we het oude systeem door een performante nieuwe en coherente toepassing vervangen, gebaseerd op moderne technologie die beantwoordt aan de behoeften van de talrijke gebruikers. We wilden het systeem ook voor meer externe gebruikers beschikbaar maken. Naast de verhoogde kwaliteit van het systeem zelf, was ook de beveiliging uiteraard belangrijk. Vooral dit laatste is met zoveel gebruikers met uiteenlopende profielen niet zo eenvoudig. Maar we zijn zeker geslaagd in ons opzet.’

De toepassing draait ondertussen al een tijd, tot ieders tevredenheid. In een volgende fase wil men nog een stap verder gaan, zegt Jean-Marie Robijns: ‘Eerst wilden we beter doen dan wat we hadden. Voor veehouders betekent dat bijvoorbeeld dat we door de huidige toepassing de administratieve belasting minimaal hebben kunnen houden voor hen. Er moet nu achteraf duidelijk minder gecorrigeerd worden. In een volgende fase willen we verbeteringen doorvoeren in het proces en voor hen de zaken nog administratief vereenvoudigen.’

Bruno Koninckx