“Waarom zijn er toch zo weinig vrouwen aan de top in het bedrijfsleven?” Het is een vraag die me blijft achtervolgen. Niet alleen omdat journalisten er steevast mijn mening over vragen, ook omdat het hoe dan ook een materie is die me boeit. In mijn jaar als ICT Lady of the Year wil ik me er volop voor inzetten om meer vrouwen naar de top te brengen. Om jonge ict-dames te steunen en te coachen. Maar vooral ook om te werken aan een aantal van de randvoorwaarden die vrouwen nu soms van de top weg houden.

Sta me toe eerst even te melden dat het niet zo slecht gesteld is. Volgens de statistieken zijn er inderdaad maar vijf vrouwelijke bedrijfsleiders in de top-100 van Belgische bedrijven. Maar die vijf zijn er wel die duidelijk tonen dat ze het verschil kunnen maken. Er zijn aardig wat vrouwen in heel zichtbare functies in het bedrijfsleven. De dames die me voorgingen als ICT Woman of the Year, Ingrid De Latte, Saskia Van Uffelen, Martine Tempels, Ada Sekirin, zijn stuk voor stuk dames die hun stempel hebben gedrukt op bedrijven die ze ofwel zelf oprichtten, ofwel veel prominenter op de kaart gezet hebben. En een van mijn medekandidates dit jaar, Dominique Leroy, bewijst dag na dag dat ze een goede ceo is van Belgacom. Ik vind het ook goed dat met Michèle Sioen voor het eerst een vrouw voorzitter van het VBO geworden is. Er zijn dus signalen dat het de goede kant op gaat. En bij Dell zetten we hoe dan ook in op een goede ‘gender balance’

Maar kan het beter? Natuurlijk. Vooral in de ict-sector.

VROUWELIJKE VAARDIGHEDEN

Waarom zouden er meer vrouwen in de ict moeten zijn? Ik ben er van overtuigd dat vrouwen een duidelijke meerwaarde hebben in eender welke sector, maar zeker in de ict. Vrouwen beschikken nu eenmaal over een aantal talenten die van pas kunnen komen in het bedrijfsleven. Vrouwen zijn meer empathisch en meer bereid om te luisteren naar de verzuchtingen van collega’s. Dat zorgt er ook voor dat vrouwen makkelijker beslissingen nemen die breed gedragen worden in het bedrijf. Dat scheelt een pak tijd en energie om alle neuzen in de juiste richting te krijgen. Al moet ik toegeven dat in empathie ook een gevaar schuilt: zoals Facebook-coo Sheryl Sandberg in haar boek ‘Lean In’ schrijft, mag je als vrouw niet te meegaand zijn, en moet je er toch voor zorgen dat je eigen accenten legt en weegt op beslissingen.

VROUW AAN DE HAARD?

Een aantal barrières weerhouden vrouwen er van om op de ‘corporate ladder’ op te klimmen. Een deel van de verantwoordelijkheid ligt bij de overheid, een deel bij het bedrijfsleven zelf. Onze overheden moeten er voor zorgen dat vrouwen voldoende mogelijkheden krijgen om zich te ontplooien, en dat de barrières uit de weg geruimd worden. En dat gaat verder dan een gelijke kansenbeleid, dat moet zich ook uiten in de praktijk. Om een voorbeeld te noemen: de crèches. Recente wijzigingen in de financiering heeft tot heel wat onrust in de kinderopvang geleid, en heeft er toe geleid dat een aantal crèches er het bijltje bij neerlegden. Het lijkt een anachronisme, maar een mank lopende kinderopvang zorgt er voor dat het eerder vrouwen dan mannen zijn die de zorg van de kinderen op het voorplan zetten, ten koste van de carrière-uitbouw.

INVESTEREN IN DE JEUGD

Wat me voor de rol van vrouwen in de ict-sector zorgen baart, is de onderfinanciering van technologische richtingen in het hoger onderwijs, met name dan in Vlaanderen. Een tijdje geleden luidde de Karel de Grote-hogeschool de alarmbel. Uit berekeningen over de financiering van het hoger onderwijs bleek immers dat de overheid 50 procent minder investeert in de opleiding van een informaticus dan in die van een vroedvrouw. Dat is in tegenspraak met de stelling van politiek verantwoordelijken, en de verzuchting van het bedrijfsleven, dat meer jongeren de weg moeten vinden naar technische opleidingen. Investeren in de jeugd is investeren in de toekomst. Daarom ga ik ook zelf regelmatig gastcolleges geven bij hogescholen en in de Master-na-Master opleidingen aan universiteiten, om de band tussen onderwijs en bedrijfsleven te helpen verstevigen.

Maar ook het bedrijfsleven kan nog een aantal forse stappen nemen. Zoals eerder gezegd zijn het vaak de vrouwen die het grootste deel van de zorg voor de kinderen op zich nemen. Daarom is het van het grootste belang dat werkgevers de nodige flexibiliteit aan de dag leggen. Gelukkig heeft de technologische evolutie hier veel mogelijk gemaakt. Thuiswerken raakt meer ingeburgerd, videoconferencing maakt het mogelijk om op eender welk tijdstip te vergaderen, werken kan op eender welke plek. Bij Dell hebben we deze oplossingen en technologieën in onze portfolio en zetten we sterk in op dit soort flexibiliteit. Als toonaangevend technologiebedrijf zijn we dat ook aan onszelf verplicht. Maar bij te veel bedrijven gaapt een kloof tussen de technische mogelijkheden inzake afstandswerken en de mentaliteit van de manager. Daar moet verandering in komen.

SPEED IT

Ik geloof sterk in rolmodellen. Daarom zet ik dit jaar volop in op een programma dat ik ontwikkelde, Speed IT, dat verder bouwt op initiatieven die ik intuïtief al genomen had, en die binnen Dell aangemoedigd worden. Binnen dat programma wil ik jonge vrouwen coachen zodat zij sneller kunnen doorstoten. Zodat ze de valkuilen waar wij in liepen, kunnen ontwijken. De sessies die ik al een tijd geef, helpen jonge vrouwen, zo merk ik. De komende maanden intensiveer ik mijn mentoring sessies. Alle kandidates mogen me hierover via LinkedIn contacteren. Daarnaast wil ik ook blijven wegen op overheid en beroepsorganisaties om de juiste omstandigheden te creëren die vrouwen volop kansen bieden.