Mijn bloed kookt nog als ik eraan terugdenk.

‘s Woensdags heb ik in principe geen vergaderingen of afspraken. Ik ben dan op kantoor om rustig het papierwerk te doen. Budgetcontrole, opstellen van lastenboeken, lezen van offertes, doornemen van rapporten, en memo’s schrijven.

Zo rond tien uur, staat er ineens een man, ik schat hem 25 jaar, met een duur kostuum, veel gel in zijn haar, en een plastieken glimlach van oor tot oor, voor mijn bureau.

“Marc Appeltans. Uw account manager.” Roept hij en hij steekt zijn hand naar mij uit, terwijl hij plaats neemt op de bezoekersstoel aan mijn bureau.

Ik ben te verbouwereerd om te reageren. Ik was de ict-kostenstaat aan het bestuderen.

“Marc Appeltans. Van de firma T uit H. End to end netwerk-integratie. Volledig itil-gecertifieerd. Frame relay, atm, umts, gprs, we hebben alles in huis. Tien buitenlandse vestigingen. Gezonde financiële situatie, wat niet van de concurrentie kan gezegd worden. Wij zijn de beste, en wij worden uw netwerk partner. Ik ben uw account manager. Uw trusted advisor.”

Een verkoper, die zich ongevraagd komt presenteren. Normaal gezien heb ik wel sympathie voor verkopers. Die mensen moeten ook leven. Ze hebben ook een gezin, of een flashy levensstandaard te onderhouden. En ze hebben het niet gemakkelijk de laatste tijd. Het gaat slecht in de ict-branche. Er zijn weinig grote projecten. Dus wat moeten die jongens doen om hun quota te halen? Alle mogelijke prospecten afdweilen, en ze bij de concurrentie proberen weg te halen met dumpingprijzen. Een hondenjob.

“Hebben wij een afspraak, mijnheer Appelmans? U komt zeer ongelegen.”

“De naam is Appeltans, mijnheer Huydevetter. Zegt u mij eens waar u ‘s nachts van wakker ligt.”

“De naam is Huydevetters, mijnheer Appelmans, met een s. En ik heb geen tijd voor u.”

“Mijnheer Huydevetter, ik ben speciaal naar u toegekomen om u een voorstel te maken dat uw netwerkkosten met 30 % naar beneden gaat halen. Daar hebt u toch even tijd voor?”

“Kom volgende week vrijdag maar terug. Ik heb nu geen tijd, en stuur uw voorstel al maar via e-mail op.”

“Het zijn speciale condities, die alleen deze week geldig zijn, mijnheer Huydevetter.”

“Het is Huydevetters. Ga maar naar mijn secretaresse die u zo handig ontweken hebt en vraag een afspraak voor volgende week vrijdag.”

“Mijnheer Huydevetter. Beseft u wat u gaat missen als u nu niet naar dit voorstel luistert?”

“Dat kan gerust een week wachten. Ik krijg hier dagelijks stofzuigerverkopers over de vloer die mij de hemel op aarde beloven.”

“Mijnheer Huydevetter, wij zijn geen stofzuigerverkopers. Ik begrijp dat u onder druk staat. Maar daarom moet u mij nog niet beginnen te beledigen. Wij zijn een zeer gerespecteerd high tech bedrijf dat grote en belangrijke klanten van complexe oplossingen voorziet.”

Handige jongen. Maar als ik me nu laat meeslepen in de deze provocatie, dan heb ik hem aan mijn been.

“Mijnheer Appelmans. Volgende week vrijdag hebt u mijn volledige en onverdeelde aandacht. Tot ziens. En doe de groeten aan uw baas, ik ken hem nog van vroeger.”

“Doet u dan ook de groeten aan uw baas, mevrouw Josiane. Ik heb haar gisteravond op een receptie ontmoet en zij was heel sterk geïnteresseerd in onze kostenreductie. Zij zei dat ik onmiddellijk naar u moest komen, en dat u wel tijd zou hebben om naar mijn voorstel tot outsourcing te luisteren. Als u moeilijk deed, moest ik maar even naar haar te bellen. Dat zijn haar letterlijke woorden, mijnheer Huydevetter. Wat zegt u nu, mijnheer Huydevetter?”

“Dat u volgende vrijdag mag langs komen, en dat u mijn secretaresse Josiane mee mag brengen, Appelmans. En mijn naam is Huydevetters.”

DOOR JAN FLAMEND