“Weet je wat het ergste is dat er bestaat, PC ?”

“Jeuk en een korte arm ?”

“Haha. Nee. Vakantie !”

“Ah, vakantie. Een moderne vorm van marteling.”

“Vakantie. Dat haat ik als de pest.”

“Arme drommel.”

“Ja.”

“Ik zie het al in de krant staan : bedrijfsleider Jos Vermeulen haat vakantie. Ik zou het ook twitteren als ik jou was.”

“Grappig, PC.”

“Geef nou toe, Jos. Wie zegt dat nou ? Dat is toch intriest.”

“Ik ben niet alleen, PC. Engelse psychologen spreken van holiday blues, of vacation depression.”

“Dat meen je niet.”

“Toch wel. Het is een gekend klinisch syndroom.”

“En wat zijn de symptomen ?”

“Lusteloosheid, onbehagelijkheid, prikkelbaarheid. Neerslachtigheid.”

“Dat zijn veel -heden, Jos. En dat allemaal als je met een mojito in de hand langs het zwembad ligt te zonnen.”

“Dat is de paradox. Je zou moeten genieten, maar je kan het niet, en daar word je ongelukkig van.”

“Anhedonia.”

“Pardon.”

“Ja, anhedonia. Het onvermogen om te genieten. Ook een gekend syndroom. Een moeder die niet van haar kindje kan genieten. Een voetbalfan die niet blij is wanneer zijn club wint. Een jongen die geen plezier beleeft bij het vrijen met zijn vrienden. Komt bij de meeste psychopathologieën voor.”

“Potverdorie. Ben ik een psychopaat omdat ik niet graag met vakantie ga ?”

“Zo erg zal het wel niet zijn, Jos. Vertel wat meer over die vakantieafkeer van jou.”

“Het begint al als met de auto naar Frankrijk rijden. Mijn vrouw heeft een mooi huisje met zwembad en alles erop en eraan in de Lubéron gehuurd, en we gaan daar veertien dagen zitten genieten van het mooie weer, het lekkere eten, het fietsen door de prachtige natuur, gezellige gesprekken. Ik moet kokhalzen bij het gedacht alleen al. Mijn vrouw heeft er het ganse jaar naar uitgekeken, ik heb er het ganse jaar tegenop gekeken. Maar goed, voor de lieve vrede doe ik er maar aan mee. En daar word ik zo moe van, zo mismoedig. Het plezier dat ik moet veinzen, het geluk dat ik moet tentoon spreiden. God, PC.”

“Je klinkt echt wanhopig, Jos.”

“Als dat verschrikkelijke ‘ik moet op vakantie’ eens zou kunnen afgeschaft worden. Dat moeten is er het ergste aan. We moeten met zijn allen die hete auto in om urenlang in de file te staan, om duizenden muggen te trotseren, onbeschofte inboorlingen, pruilende kinderen, malcontente echtgenotes, Hollanders, Duitsers.”

“Belgen !”

“Zeg dat wel !”

“Het leven kan hard zijn, Jos.”

“Terwijl het eigenlijk een fictie is, dat moeten op vakantie gaan, een overbodigheid van formaat. Als blinde lemmingen storten we ons allemaal in het ongeluk.”

“Klinkt als een stevig luxeprobleem, Jos.”

“Dat is het ook, PC. Die congé payé is een vergiftigd geschenk van de vakbonden.”

“Roep dat maar niet te hard, deze regering zou het maar al te graag afschaffen.”

“Ja, da’s waar. Voor een keer zouden ze de mensen helpen in plaats van ze te kloten.”

“Er is een heel simpele oplossing, Jos.”

“En wat is dat, PC ?”

“Staycation !”

“Wadde ?”

“In plaats van vacation, staycation. Lekker thuis blijven.”

“Waw. Bestaat dat echt ?”

“Meer en meer mensen doen het.”

“Dat moet ik aan mijn vrouw verkopen. Thuis blijven.”

“Thuis blijven.”

“Ja, thuis blijven ! Geen stress, geen ruzie in de auto. Geen muggen ook.”

“Niet moeten genieten.”

“Niet moeten genieten, dat is pas genieten !”

‘MEMOIRES VAN EEN HEADHUNTER’

Auteur Jan Flamend bundelde het beste van PC Huydevetter in dit 208 bladzijden tellend boek. Verkrijgbaar vanaf oktober.

ISBN 978 90 77129 41 8

DOOR JAN FLAMEND