“Voor jou altijd, Koenraad.”

“Ik ben aan het einde van mijn Latijn.”

“Je ziet er een beetje bleek uit.”

“Ik ben helemaal op.”

“Stort je hart uit bij nonkel PC, Koen. Zwaar weer bij IO?”

“Ik doe momenteel drie jobs. Mijn eigenlijke job, die van account manager voor Heidelberg, dan ben ik ook verantwoordelijk voor de delivery van het outsourcingcontract bij Heidelberg en nu ben ik ook nog integration manager door de fusie met FET. Ik werk 24 uur op 24.”

“Ik denk dat ze misbruik maken van jou, Vincent.”

“Het systeem zit fout, PC. Die matrix werkt niet. De matrix van IO werkte al niet, omdat er teveel gaten in zitten, en nu die matrix van FET, die nog meer gaten bevat. En ik moet die op elkaar afstemmen. En de klant, die is voortdurend aan het klagen omdat we de sla’s niet halen.”

“Jouw probleem is dat je een perfectionist bent, in een systeem dat met haken en ogen aan elkaar hangt.”

“Weet je wat mijn Europese baas zei, een van mijn drie bazen?”

“You must manage the white space, Koen.”

“En wat betekent dat?

“Dat ik de gaten van het systeem en van de anderen moet opvullen.”

“Mooi beeld, manage the white space. Het wit van de org chart kan heel groot zijn.”

“Het is verblindend wit en oorverdovend leeg, PC.”

“Zo radeloos heb ik je nog nooit gehoord, Koen.”

“Ik heb het gevoel dat het uitzichtloos is en mijn vrouw heeft gezegd dat ik jouw advies moet inwinnen.”

“Zijn er veel SNIFO’s bij IO?”

“Wat is een SNIFO, PC?”

“Staat Niet In Mijn Functie Omschrijving.”

“Ha, dat had ik nog niet gehoord. Veel mensen laten zich ziek verklaren.”

“Dat verwondert me niet. Ik heb een klant, Koen, waar 20 % van de account managers thuis zit met een burnout. Teveel stress.”

“Ik weet het niet meer, PC. Ik kan het niet meer aan.”

“Weet je, Koen, stress heeft niet noodzakelijk met veel werk te maken, maar met de angst geen controle meer te hebben, met de vrees dat het nog erger gaat worden.”

“Wel dat is zeker bij ons het geval. Er wordt ook geen rekening meer gehouden met het menselijke. Het gaat alleen nog maar om rendement, en in outsourcing is het heel moeilijk om rendement te halen. De bazen weten het ook niet meer. De ene herstructurering na de andere, er is niemand die de bazen nog gelooft als ze weer met een peptalk afkomen. Vorig jaar heeft onze divisie 800 miljoen dollar verlies gemaakt.”

“Tja.”

“Hou oud ben je nu, Koen?”

“38, PC.”

“38, en je bent een wrak. Hoe ga je er uit zien als je 45 bent?

“Wel, euh…”

“Het is duidelijk dat je op je tandvlees zit, Koen. Je gaat naar de dokter en die gaat een stevige burnout constateren. Minstens zes maanden ziekenverlof.”

“Ja, maar wat ga ik tijdens die zes maanden doen, PC? Ik heb schrik voor de leegte. Ik kan niet niks doen. Thuis ga ik mijn kas zitten opvreten, terwijl mijn collega’s zich het pleuris werken.”

“Wil je doodvallen? Wil je dat je twee kinderen vaderloos opgroeien?”

“Ik zou wat meer tijd aan de kinderen kunnen besteden. Een normaal leven leiden.”

“En je kan nadenken over wat je nadien kan doen. Je bent een van de beste verkopers die ik ken. Je kan een eigen zaak opzetten. Een frituur, een bloemenhandel, een schoenenzaak. Je kan verkoopsopleidingen gaan geven. Maar je gaat nooit meer terug naar IO of FET of hoe het tegen dan zal heten.”

“Ik zal beginnen met naar de dokter te gaan.”

“Bel mij volgende week.”

“OK, PC. Bedankt.”

DOOR JAN FLAMEND