Wie kan zeggen dat hij op z’n 26ste al getoerd heeft met Hooverphonic, jaarlijks een festival voor 35.000 mensen organiseert en nu een it-bedrijf runt dat ruim een miljoen euro omzet draait met 15 mensen? Leander Naessens van Behind The Buttons is zo’n buitenbeentje.

Leander Naessens is één van de vele in Gent gestrande West-Vlamingen. Zijn roots liggen in Deerlijk, gelegen op een boogscheut van Kortrijk. Daar manifesteerde zich al vroeg zijn passie voor technologie. “Ik werkte op mijn 15de af en toe in het boekhoudkantoor van de ouders van een schoolvriend. Wij installeerden daar pc’s en een netwerkje en maakten de opkomst van het internet mee, met modems die meer lawaai maakten dan ze vooruit gingen. Daar ben ik voor het eerst ook applicaties beginnen ontwikkelen.” Zo sloop de it-microbe binnen.

Naessens ging informatica studeren aan de universiteit van Gent, maar raakte in tussentijd gefascineerd door een ander technologisch fenomeen: de techniek op evenementen en concerten. “Een schitterend gevoel: je laat een knop los, de lichten floepen aan en iedereen gaat uit z’n dak. Ik ben zo begonnen bij een lokale Kortrijkse P.A.-firma, waar ik als beginneling het licht mocht doen voor een grote fuif. Dan heb ik mij een jaar of twee opgewerkt in die wereld. Toen heb ik de kans gekregen om met Hooverphonic op tournee te gaan, waar ik verantwoordelijk was voor het lichtontwerp en de bediening ervan.” Straffe verhalen genoeg uit die tijd, al wil de etiquette in het rock ‘n’ roll-wereldje dat daar niet teveel over gepalaverd wordt. “We hebben ook een paar keer op Werchter gestaan. Daar zit je vlakbij de kleedkamers van andere bands, zoals The Prodigy. Die zijn niet altijd zo katholiek. Of de bandleden van Metallica die een race hielden met golfkarretjes, een race die pas eindigde toen één van de karretjes in tweeën geplooid was…” Die kennis van podiumtechniek bracht Naessens tijdens zijn studententijd bij de organisatie van een klein studentenfestivalletje, Student Kick-off. “Dat is begonnen als iets amateuristisch en is uitgegroeid tot een festival met 35.000 bezoekers.”

Keuzes maken

“Dat leven als lichtman boeide mij enorm – nog steeds trouwens – maar ik moest een keuze maken. En kiezen is altijd een beetje verliezen.” In tussentijd had Naessens immers, nog steeds als student, al vier of vijf klanten die hij it-ondersteuning bood. “Het leuke was dat je bij die klanten ook die businessprocessen leerde kennen. Dat was erg boeiend.” In 2005 besliste Naessens te stoppen met zijn studies – “het kriebelde teveel” – en te beginnen als zelfstandige. “Ik werkte van op mijn kot en dat draaide ongelooflijk goed. Na amper een maand zat ik al met een wachtrij van 9 of 10 maanden werk. Op kot heb ik dan ook Bart De Rouck leren kennen, die industrieel ingenieur was, werkte bij Egemin en tegelijkertijd een postuniversitaire opleiding informatica volgde. Nauwelijks 4 maanden later, begin 2006, hebben we samen een vennootschap opgericht – ‘Soft Ages’ genaamd – en hadden we onze eerste werknemer in dienst. Sindsdien is het niet meer gestopt.”

Het gaat Naessens en zijn bedrijf voor de wind. “Ik heb nog geen 5 maanden na elkaar hetzelfde gedaan. Eerst ben je samen aan het ontwikkelen. Je doet eigenlijk alles. Maar nu evolueren we naar een onderneming die keuzes moet maken en die zich moet afvragen: ‘waar zijn we goed in, wat willen we doen?’. Je bent nu niet meer zozeer met technische dingen bezig, maar moet overeenkomen met mensen en hen motiveren. Je bent ook bezig met die laag boven it, waarbij je probeert de businessbehoeften in kaart te brengen en dat tracht te vertalen naar de mensen waarmee je samenwerkt.”

Kennis in huis

Vorig jaar, 5 jaar na de oprichting van Soft Ages, kreeg het bedrijf de naam ‘Behind the Buttons’. Parallel daarmee werd ook de toekomstige richting bepaald die het bedrijf zal opgaan. “‘It-integratie voor kmo’s’ is de alomvattende stempel voor wat Behind the Buttons zal doen. Concreet gaat het om software- en webontwikkeling en managed it. Het liefst nog doen we die integratieprojecten. We worden vaak gevraagd voor de situatie waarin een werknemer iets uitprint uit standaardpakket A en invoert in standaardpakket B. Binnen kmo’s is net die integratie de vinnigheid die je kan winnen en is dat de plaats waar je kan besparen. Die return-on-investment prijzen we aan onze klanten.”

“Het is niet onze bedoeling om in de toekomst alles zelf nog te doen, dat kunnen we ook niet. Er bestaan goede oplossingen, we moeten het warm water niet heruitvinden. Maar die dingen goed laten samenwerken, daarop kunnen we wel focussen.” Dat ‘niet alles zelf doen’ uit zich bijvoorbeeld op vlak van softwareontwikkeling, die voor een deel al gebeurt bij een partner in Oekraïne. “Ze werken daar op een hoog niveau en het voordeel is dat ze in dezelfde tijdzone zitten, in tegenstelling tot pakweg Indiërs. Dat loopt heel goed.” Doel is te evolueren naar een model waarbij de kennis binnenshuis zit en de productie (vooral) buitenshuis. “Hier zouden dan mensen zitten die continu analyses maken en de businesslaag onderzoeken.”

Volgens Naessens zijn er nog niet al te veel kmo-it-aanbieders als Behind the Buttons op de markt. “Je hebt de grote integratoren, die ook graag actief willen zijn op de kmo-markt. Maar je merkt dan dat dat voor de kleine bedrijven, van 20 tot 100 werknemers, toch nog dure spelers zijn als je oplossingen van een bepaald niveau wilt. Dat is normaal: die grote ondernemingen werken met een serieuze overhead. Wij zijn dan de kleine speler die precies op dat vlak het verschil kan maken.”

Virtuele desktops

Behind the Buttons groeide het laatste jaar aan een hoog tempo. De firma draait nu een miljoen euro omzet met 15 mensen. Het voorbije jaar kwamen er liefst 5 mensen bij. En de doelstelling is straf: volgend jaar zou de firma al op 1,8 miljoen euro moeten zitten, bijna een verdubbeling van de omzet dus. Een belangrijke groeipoot moet het partnership met het Gentse hostingbedrijf Combell rond virtuele desktops worden. “We merkten op de duur dat we bij een aantal klanten bij wijze van spreken kopieën van omgevingen aan het maken waren: één of meerdere servers, al dan niet gevirtualiseerd, telkens met datzelfde beheer, weinig schaalbaar, weinig mogelijkheden. Daarop hebben we samen met Combell een antwoord gezocht. We hebben een hoogredundante cluster in een datacenter uitgebouwd waarop kleine kmo’s hun ict kunnen enten. Door de schaal die je creëert met al die kmo’s samen, kan je diensten gaan aanbieden van een ‘enterprise’-niveau.” Naessens ziet dat cloudmodel als een antwoord op de typische verzuchtingen van de kmo. “Je hoort ze vaak morren: ‘dat werkt hier niet, onze it valt altijd plat’. De bottomline is daar meestal: ze hebben er gewoon geen budget voor en dan zijn ze verbaasd dat het niet werkt. Met het model dat wij nu samen met Combell aanbieden, kunnen ze een veel groter it-rendement bereiken.”

Voor het eerst probeert Behind the Buttons ook wat marketing te voeren rond dat aanbod, daar waar voordien mond-aan-mondreclame volstond om het bedrijf te doen groeien. Maar die versnelde groeiplannen creëren tegelijk ook een belangrijk vraagteken voor Naessens en de zijnen. “Hoever gaan we? We dragen immers die kwaliteit hoog in het vaandel. Vanaf welke omvang heb je dat voordeel tegenover de grote spelers niet meer?” Je merkt aan kleine dingen dat die dubbelzinnigheid stilaan opduikt: naast het boekhoudkantoor waar Naessens ooit begon en dat nog steeds klant is, mag het bedrijf zich af en toe bewijzen bij reuzen als Procter & Gamble. Om die kwaliteit te garanderen, structureert Behind the Buttons zijn kennis nu zoveel mogelijk. “We hebben onze back-office stilaan uitgebouwd met assetmanagementtools, waarin alle nodige documentatie van onze klanten zit. Die tool moeten onze groei helpen ondersteunen. Ik denk dat we er stilaan klaar voor zijn…”

Stefan Grommen

” Hoever gaan we? We dragen immers die kwaliteit hoog in het vaandel. Vanaf welke omvang heb je dat voordeel tegenover de grote spelers niet meer?”