TD-LTE, de in China ontwikkelde variant op de mobiele technologie van de vierde generatie, begint aan een gestage opmars in Europa. In België zullen zowel Clearwire als het Chinese Datang de standaard pushen. Maar wat is TD-LTE juist? En wat zijn de verschillen met LTE-FDD?

Tot een jaar geleden wist omzeggens niemand van het bestaan af van TD-LTE. Daar kwam verandering in toen Data News bekend maakte dat de Chinese infrastructuurleverancier Datang actief zou worden in ons land, en dat Datang (samen met China Mobile) één van de grote pleitbezorgers is van TD-LTE.

Intussen worden er heel wat trials opgestart in Europa. Op de LTE World Summit in Barcelona werd duidelijk dat het dit jaar alleen al minstens om 12 projecten gaat, waarvan 2 in België. Datang gaat straks TD-LTE aanbieden over de zelf aangekochte (en erg populaire) 2,6 GHz-frequentie (allicht in samenwerking met China Mobile), Clearwire organiseert het over het goedkopere 3,5 GHz-(Wimax)-spectrum.

TD-LTE staat voor Time Division LTE. De standaard werd ontwikkeld door Datang, China Mobile, Huawei, ZTE en nog een handvol anderen. Het grote verschil met de LTE-FDD standaard die gangbaar is in het Westen, is dat TD-LTE één en hetzelfde signaal gebruikt voor het uploaden en downloaden van data. Bandbreedte wordt toegewezen op basis van wat je aan het doen bent op je toestel. Bij FDD-netwerken worden er verschillende signalen gebruikt voor up- en downloaden.

Dat dynamische switchen tussen uplink en downlink wordt afgedaan als één van de grote voordelen van TD-LTE, omdat er op die manier optimaal gebruik gemaakt wordt van het beschikbare spectrum. Je kan dan wel niet tegelijkertijd up- en downloaden, maar wanneer je één van beiden doet, zou het bovendien sneller gaan dan over LTE-FDD dankzij het sterkere signaal.

Overigens lopen TD-LTE-signalen in de meeste gevallen over andere frequenties dan LTE-FDD-signalen. En waar het FDD-spectrum schaars is, is dat met de TD-frequenties voorlopig nog anders. Zeker de Wimax-frequenties (3,4 en 3,5 GHz) krijgen maar weinig verkeer te slikken, en vallen bovendien goedkoop op de kop te tikken. Tel daarbij dat TD-LTE een pak goedkoper is om uit te rollen dan de ‘gangbare’ LTE, en de business-case wordt stilaan duidelijk.

Wimax-netwerken kunnen vlotjes en voor weinig geld geüpgrade worden naar TD-LTE, en dat blijft niet onopgemerkt. Een mooi voorbeeld komt uit de VS, waar Clearwire en Sprint de handen in elkaar geslagen hebben voor de uitrol van een groot TD-LTE netwerk over 3,5 GHz.

3,5 GHz

Zoals gezegd verlaat ook Clearwire Belgium het Wimax-pad om volop in te zetten op TD-LTE over het ‘goedkope’ 3,5 GHz-spectrum. Philip Marnick, de cto van de Britse operator UK Broadband en een groot pleitbezorger van de Chinese standaard, weerlegt alvast de kritiek dat TD-LTE over 3,5 een klein(er) bereik heeft, en een minder goede penetratie in gebouwen. “We hebben in het Verenigd Koninkrijk voldoende tests uitgevoerd. De penetratie is even goed als over de 2,1 en de 2,6 frequenties.”

Toch kunnen er nog enkele andere kanttekeningen geplaatst worden bij het ‘3,5 GHz’-geval. Dat spectrum staat of valt immers met de beschikbaarheid van de devices, en dan vooral van de commercieel interessante smartphones. Die zijn er momenteel nog niet. Samsung heeft al laten verstaan dat het in eerste instantie géén 3,5-compatibele toestellen op de markt brengt. En als de volgende iPhone TD-LTE compatibel is, dan zal dat allicht voor de 2,6 GHz-frequentie zijn, en niet voor 3,5 GHz.

Voorts is er momenteel nog geen écht grote operator in het Westen die volop durft in te zetten op TD-LTE over de 3,5 GHz frequentie. En zo lang dat niet het geval is, zullen ook de grote smartphonebouwers de boot afhouden. Dit gezegd zijnde, zal het 3,5-spectrum sowieso waardevol worden, want spectrum is schaars, en de dataconsumptie groeit exponentieel. Wordt alleszins vervolgd.

Frederik Tibau

Datang gaat TD-LTE aanbieden over de zelf aangekochte 2,6 GHz-frequentie, Clearwire organiseert het over het goedkopere 3,5 GHz-spectrum.