Het succes van games zorgt mee voor de aanhoudende crisis in de muziekindustrie. Jongeren downloaden muziek illegaal, maar geven wel geld uit aan computerspellen. Waar of niet: het is een vaak gehoorde opmerking. Hoewel de games in razend tempo de wereld hebben veroverd, is er in ons land van een game-industrie nauwelijks sprake. Disaster Games is één van de weinige bedrijven die zich in de sector wagen. Data News sprak met Ann Holvoet, Head of Production.

We ontmoeten Ann thuis in Heindonk, ver weg van alle drukte, tussen Rupel en Hazewinkel. Vanaf 2008 gaat ook het team van Disaster Games in Heindonk aan de slag. “Tot nog toe zijn we altijd op de dool geweest”, lacht ze. “Het blijft vechten voor de fondsen die nodig zijn om in de game-industrie te kunnen meedraaien. Precies daardoor hebben we tot nog toe vooral freelanceopdrachten uitgevoerd. ” Ann Holvoet is heel toevallig in de game-wereld verzeild geraakt. Niet omdat ze een it-achtergrond had – want die had ze niet – maar omdat ze van opleiding helikopterpiloot is. “Mijn vader was piloot. Ik ben opgegroeid op een luchtmachtbasis in Canada. Zelf vond ik het niet meer dan logisch dat ik later ook iets in de luchtvaart ging doen.” Ann vloog een tijdlang als search and rescue piloot in de Verenigde Staten en gaf er ook les. Het was de liefde die haar terug naar België bracht.

“Hier heb ik een burgerlicentie behaald, maar er bleek in België nauwelijks werk voor helikopterpiloten. ” Kort daarna klopte een headhunter bij haar aan. De Britse gameproducent Empire was op zoek naar een helikopterpiloot die het bedrijf kon helpen om het spel Apache Havoc – met helikopters in de hoofdrol – verder te verbeteren. Het bedrijf wilde iemand die over echte vliegervaring beschikte, die vanuit de praktijk zou kunnen bijdragen tot de realistische opzet van het spel. “Zo ben ik per toeval in de game-industrie beland. Bij Empire kreeg ik een job van zes maanden. Dat was begin van de jaren negentig. Het was de pionierstijd. Er waren enorm veel coole games in omloop. Sindsdien is de markt heel sterk geconsolideerd. Veel producenten uit die tijd bestaan vandaag niet meer. ”

Plannen en opvolgen

Daarna bleef Ann Holvoet steevast in de sector actief. Eerst als pr-verantwoordelijke voor Infogrames (het huidige Atari Benelux) en daarna voor Atari Europe. In 1997 werkte ze een jaar voor Atari in de States. “Het is in die periode dat ik steeds meer in de richting van ontwikkeling ben opgeschoven”, stelt ze. “Atari had toen net Ocean Software overgenomen, de producent van onder meer de Jurassic Park games. Atari stuurde me toen een tijd naar Manchester, om daar het bedrijf te stroomlijnen.” Ann kreeg er de rol van producer. “Die zorgt voor de lijm tussen de onderdelen van een project.” Ze moest er onder andere op toezien dat artists en programmeurs vlot konden samenwerken, binnen het vooropgestelde tijdskader.

“Vergelijk het met de job van een projectmanager: je maakt een planning en staat in voor de opvolging. De moeilijkheid bestaat erin de artists op het juiste moment in toom te houden. Zij zouden niets liever willen dan de game altijd maar verder uit te breiden, terwijl je af en toe ook iets moet kunnen afronden. Op een gegeven moment wil het bedrijf met zijn game naar de markt. Je kunt er dus niet eeuwig aan blijven sleutelen. Bovendien ben je ook voor een stuk afhankelijk van externe factoren. Wanneer Microsoft beslist iets te veranderen aan de kern van de Xbox, kan dat grote gevolgen hebben voor het programmeerwerk dat al klaar is.”

Schaarse profielen

Na twaalf jaar Atari vond Ann Holvoet de tijd rijp om een eigen bedrijf op te richten: Disaster Games. Op dit moment werkt ze voor het Nederlandse ministerie van defensie aan een project dat de bestaande navigatiesystemen van 2D naar 3D brengt. En ook voor volgend jaar ligt al een opdracht vast. In januari gaat haar team aan de slag voor de post-release van ‘The Chronicles of Spellborn’. Het gaat om een mmo-spel (massively multiplayer online): een game dat online tegelijk duizenden spelers ondersteunt. De game is momenteel nog in ontwikkeling, maar wanneer ie straks op de markt komt en aanslaat bij het publiek, dan moet het spel snel nieuwe extensies krijgen: nieuwe spelniveaus, meer personages, enzovoort.

“We beginnen aan die opdracht met een team van vijf freelancers die voor Disaster Games werken. Op termijn worden dat er dan wellicht een tiental. Vanaf volgend jaar wil ik ook graag een aantal mensen in vaste dienst nemen. ” Voor de ontwikkeling van mmo’s zijn onder meer database- en netwerkcodeurs vereist. Daarnaast zijn er ook taken voor C++-programmeurs, grafische designers en specialisten rond artificiële intelligentie. “Die profielen zijn in België erg moeilijk te vinden, om de eenvoudige reden dat er bij ons geen game-industrie bestaat. ”

Handenvol geld

Intussen werkt Disaster Games ook aan de ontwikkeling van een eigen spel. “Het is een shootergame dat zich afspeelt in een soort post-nucleaire wereld. ‘Lava Dogs’ is de voorlopige werktitel. We hopen de eerste episode tegen Kerst 2008 klaar te hebben.” Disaster Games werkt hiervoor aan een deal met een van de grote publishingbedrijven uit de sector. Is het contract rond, dan staat de publisher verder in voor de distributie, marketing en verkoop van het spel. Voor de ontwikkeling van ‘Lava Dogs’ staat het bedrijf er voorlopig alleen voor. En dat blijkt niet zo makkelijk, met name financieel. Tijdens haar zoektocht naar fondsen sprak Ann ook met het IBBT (het Interdisciplinair instituut voor breedbandtechnologie), een initiatief van de Vlaamse regering dat zich toespitst op de ontwikkeling van breedbandtoepassingen.

“Ik heb er uitgelegd dat we in Vlaanderen de game-trein aan het missen zijn. Investeren in game engines is niet meer nodig, die zijn er intussen al. We moeten ons concentreren op de ontwikkeling van nieuwe games. De traditionele fondsen voor startende ondernemers – 30 of 50.000 euro – zijn in ons geval veel te laag. De ontwikkeling van een game kost al gauw een paar miljoen euro. Toch moeten investeerders niet bang zijn. De game-industrie is volwassen en blijft almaar verder groeien. ” Het verhaal maakte de nodige indruk. Sinds dit jaar zetelt Ann Holvoet in de raad van bestuur van het IBBT. “Ik hoop dat ik zo toch een beetje kan bijdragen. Ik wil het pad helpen effenen, met name voor het nieuwe talent dat er straks aankomt. ” z

Dries Van Damme