Het is toch elke keer weer hetzelfde liedje. Telkens de luchtvaart in de shit zit, duiken er verhalen op dat we nu echt wel toe zijn aan de doorbraak van videoconferentie. Alleen kwam daar nu ook unified communications bij. Dat opent perspectieven, ware het niet…
Het is toch elke keer weer hetzelfde liedje. Telkens de luchtvaart in de shit zit, duiken er verhalen op dat we nu echt wel toe zijn aan de doorbraak van videoconferentie. Alleen kwam daar nu ook unified communications bij. Dat opent perspectieven, ware het niet…
De Golfoorlogen, de terroristische aanslagen in New York en nu dus het vulkaanas uit IJsland. Meteen wordt mijn mailbox overstelpt met berichtgevingen over de weldaden van videoconferentie. Het servicecenter Regus zag dat zijn telepresence-oplossing in Groot-Britannië vorige week twee keer meer gebruikt werd dan tijdens een gewone periode. Elders in Europa was er een groei van 18 procent. Telecomoperator Easynet bood zijn videodiensten zelfs gratis aan, als lokmiddel voor nieuwe klanten, uiteraard.
Dat videoconferentie ooit wel meer voet aan de grond zal krijgen is duidelijk, maar dat enkel luchtrampen daarvoor zullen zorgen, daar vrees ik voor. Technologie zou rampen moeten voorkomen, voorspellen, en wie weet zelfs oplossen. Videoconferentie is daar slechts een bescheiden onderdeel van.
Opvallend is dat voor het eerst ook unified communications op de proppen kwam. Die technologie zorgt er niet alleen voor dat alle communicatievormen (ook video) geïntegreerd worden in één oplossing, maar dank zij de ‘presence’ status kan iedereen zien of je al dan niet beschikbaar bent.
Tientallen berichten over het wonder van unified communications vielen in mijn fuik. Eentje zelfs over het intercontinentaal samenwerken via unified communications. Of ik daar niet wat over wou schrijven. Toen ik een mailtje terugstuurde, kreeg ik echter een ‘out of office’-bericht: ‘ik ben slechts sporadisch beschikbaar en zal mijn e-mail in zeer beperkte mate kunnen raadplegen. Gelieve uw vraag naar een collega te sturen…’ Dat was nu ook niet meteen de beste aanzet voor een hoerastukje over unified communications. Omgaan met technologie is toch nog altijd een ‘mindset’.
En toch… In de Sint-Jozefkerk in Mechelen kon de zevenjarige Luna vorige zondag de eerstecommunieviering volgen via een webcam. Ze had daar aanwezig moeten zijn, maar zat vast in Zuid-Afrika. Het bleek ongelooflijk ingewikkeld om een breedbandverbinding te leggen, maar het is uiteindelijk wel gelukt. Luna kon vanop afstand meezingen in de kerk. Maar ook deze keer was er een kink in de kabel: “Een communie op afstand is niet geldig”, aldus de pastoor. Het is toch altijd weer hetzelfde liedje.
