Onderzoekers van het MIT ontwikkelen de EyeRing, een toestelletje dat informatie over een voorwerp geeft door er eenvoudigweg met je vinger naar te wijzen.
Onderzoekers van het MIT ontwikkelen de EyeRing, een toestelletje dat informatie over een voorwerp geeft door er eenvoudigweg met je vinger naar te wijzen.
De EyeRing is het geesteskind van onder meer Pattie Maes, de Belgische informaticus die verbonden is aan het MIT Media Lab waar ze de Fluid Interfaces Group stichtte. Het toestelletje kan mensen met een visuele handicap helpen, maar ook dienstig zijn voor anderen. De manier van interactie is gebaseerd op een typisch menselijk gebaar dat wereldwijd wordt gebruikt: iets aanwijzen met je wijsvinger.
De EyeRing zit nog in de onderzoeksfase. Voorlopig heeft de interactieve ring nog een kloeke plastic behuizing die gemaakt werd met 3D printen. Ze bevat een kleine VGA-camera, een 16 MHz AVR processor, een Bluetooth-module en een Li-ion batterij. Om de batterij op te laden is er ook nog een mini-USB-aansluiting, waarmee de EyeRing ook geherprogrammeerd kan worden. Voor de bediening is er naast een aan/uit-knop een knop om commando’s te activeren met de duim.
Gebruikers dienen de EyeRing eenmalig te pairen met een smartphone (voorlopig wordt enkel Android ondersteund) waarna er automatisch een Bluetooth-verbinding wordt gemaakt tussen de ring en de smartphone. Door de commandoknop op de EyeRing in te drukken maakt de camera een foto die via de Bluetooth-verbinding naar de smartphone wordt gestuurd.
Een Android toepassing analyseert het beeld op basis van de gekozen instelling en gebruikt vervolgens een Text-to-Speech-module om de informatie voor te lezen. Voordeel is dat gebruikers de camera van hun smartphone niet hoeven te gebruiken om het augmented reality beeld op het scherm van hun toestel te tonen. Door de commandoknop twee keer in te drukken kunnen ze de EyeRing gesproken opdrachten geven zoals “afstand”, “kleur” en “valuta”.
Mensen met een visuele handicap kunnen de EyeRing gebruiken als een digitale wandelstok door de EyeRing met foto’s de afstand te laten bepalen. Voorlopig wordt video nog niet ondersteund. Vloeiende beelden zou het bepalen van de afstand veel soepeler laten verlopen. Andere toepassingen zijn onder meer het bepalen van de kleur van een voorwerp, het aflezen van geldbiljetten of prijsetiketten.
De onderzoekers van het MIT willen de mogelijkheden van de EyeRing verder uitbreiden. Zo zou je het apparaatje tekst kunnen laten voorlezen. En door het toevoegen van extra sensoren zou het kunnen dienen als navigatiesysteem voor voetgangers, waarbij je rondlopend in een stad heel eenvoudig zou kunnen wijzen naar iets en vragen “Wat is dat?”.
