Betalen we binnenkort met onze persoonlijke data?

“Wie denkt dat de bewustwording rond privacy te maken heeft met een generatie die zich meer wil afschermen, zit ernaast”, schrijft David Geens. Volgens hem is de echte vraag dan ook hoe we zelf voordeel kunnen halen uit het delen van onze persoonlijke gegevens.

Een tijdje geleden las ik dat de regering overweegt om privé-bedrijven ruimere toegang te geven tot data in het Rijksregister. De Privacycommissie heeft wel bedenkingen bij het voorontwerp van de wet, maar geeft niet meteen een negatief advies. Het zal – op het moment dat data privacy het nieuws van de dag is – heel wat mensen allicht de wenkbrauwen doen fronsen. Maar is het eigenlijk zo ophefmakend of verontrustend?

Opiniemakers struikelen intussen over elkaar om toch maar te kunnen zeggen hoe Facebook het nu écht verkorven heeft bij de opkomende generatie digital natives. Zij willen volgens die opiniemakers niet zomaar klikvee zijn. Ze hechten te veel waarde aan hun privacy. Velen missen echter het punt: het klikvee wil wél nog klikken, maar beseft steeds beter de waarde van data. En dan vooral hun persoonlijke data.

Privacy is geen must

Wie denkt dat de bewustwording rond privacy te maken heeft met een generatie die zich meer wil afschermen, zit ernaast. Onze millennials willen helemaal niet afgeschermd worden. Integendeel, ze moeten vaak beschermd worden tegen zichzelf en hun al te grote openheid. Wat deze nieuwe generatie wél wil, is zelf voordeel halen uit het feit dat hun (persoonlijke) data worden gebruikt. De waarde van hun privacy moet in hun ogen grotendeels naar henzelf terugvloeien en niet in de zakken van Facebook, Google, of in dit geval, onze overheid terechtkomen.

Niemand wil terug naar het tijdperk van ongevraagde spam en foeilelijke banners met aanbiedingen die er niet toe doen. We willen nog steeds koopjes doen, maar wel zonder gestalkt te worden. Iedereen heeft wel een ongemakkelijk gevoel wanneer je dagenlang overal banners ziet van de sportschoenen die je al een paar keer bent gaan bekijken in de online winkel. Het voelt aan als een inbreuk op onze privacy.

Privacy als betaalmiddel?

Als de achterliggende systemen echter zo slim worden, mede dankzij artificiële intelligentie, om mij de juiste aanbieding te tonen op éxact het juiste moment, dan krijg ik meerwaarde in ruil voor het opgeven van mijn privacy. Persoonsgegevens worden dan een soort nieuwe cryptocoin die we met plezier zullen verhandelen. Omdat we weten hoeveel ze waard zijn én omdat we weten dat de bedrijven die we kiezen er verantwoord mee omgaan.

Op die manier worden bedrijven vanzelf voorvechters van privacy. Want de data van en over jou die jij enkel met hen deelt (en die dus niet te grabbel gegooid worden) zal door het eeuwige systeem van vraag en aanbod meer waarde krijgen.

In die optiek is het huidige voorstel van de regering in mijn ogen géén goed idee. Niet alleen omdat het de privacy in het gedrang brengt, maar vooral omdat de keuze om die informatie te delen niet bij de burger zelf ligt. En, erger nog, omdat de meerwaarde van het delen van die data niet terecht komt bij de juiste persoon. Bij elk van ons.