Bye Bye Blackberry

We tuften zo’n vijf jaar geleden langs de Croisette in Cannes, destijds nog de mondaine place-to-be voor het 3GSM World Congress, toen we een Blackberry toegespeeld kregen. Eerst enige verwondering, daarna – mogen we dat hier zeggen? – enige bewondering, want inderdaad de integratie met e-mail, agenda en contactpersonen verliep gesmeerd.

We tuften zo’n vijf jaar geleden langs de Croisette in Cannes, destijds nog de mondaine place-to-be voor het 3GSM World Congress, toen we een Blackberry toegespeeld kregen. Eerst enige verwondering, daarna – mogen we dat hier zeggen? – enige bewondering, want inderdaad de integratie met e-mail, agenda en contactpersonen verliep gesmeerd.

Net zoals bij Nokia trouwens, al jarenlang mijn trouwe bondgenoot. En als ik Apple-adepten mag geloven dan doet de iPhone het ook helemaal niet slecht. Wie dacht dat de hype inmiddels al over zou zijn, heeft het verkeerd voor. Mobistar is nog altijd in de wolken over de verkoop van het hebbeding.

Maar wat blijkt nu? In tijden van crisis graaft de boekhouder al eens wat dieper in de uitgaven. En de Blackberry wordt het kind van de rekening. Niet alleen bij Toyota trouwens, ook bij Mastercard moeten ze hun e-mailmobieltje inleveren. Anderen zullen ongetwijfeld volgen.

Te duur? Ook bij ons in huis is het gebruik beperkt tot het general management. Maar wat moeten medewerkers dan denken als ze hun toestel moeten afstaan? Het werd hen toevertrouwd om de productiviteit te verhogen en tijdverspilling in te dijken. Heeft de bedrijfstop zich vergist? Is de productiviteitsverhoging toch geen compensatie voor de hogere factuur?

Misschien moeten de gsm-operatoren eindelijk werk maken van lagere tarieven, package deals, niet alleen in het buitenland, maar vooral in België zelf. Wat hebben ze eraan als ondernemingen hun Blackberry en andere mobiele hebbedingetjes inleveren?

En als de tarieven eindelijk betaalbaar worden, krijgen de werknemers hun Blackberry dan nog terug? Of is het kalf inmiddels verdronken?

Het GSMA Mobile World Congress – zoals het sinds dit jaar heet – blijft alsnog onderdak vinden in Barcelona, al gaan er stemmen op om opnieuw naar Cannes te verhuizen. Zalig kuieren langs de Croisette, met of zonder Blackberry. Zolang de zon maar schijnt.