In augustus 1982 kwam de Commodore C64 op de markt, meteen …
In augustus 1982 kwam de Commodore C64 op de markt, meteen het begin van de loopbaan van de populairste 8-bit huiscomputer aller tijden.
Van de Commodore C64, de opvolger van de evenzeer succesvolle Vic-20 huiscomputer, werden op 12 jaar tijd 12 tot 17 miljoen (afhankelijk van welke versies worden meegerekend) exemplaren verkocht. Dat maakt de C64 tot de meest verkochte 8-bit huiscomputer uit de begintijd van de microcomputers.
Technologisch leek de C64 qua basisstructuur sterk op andere huiscomputers, met een MOS Technology 6510 processor (een versie van de 6502), een ‘alles-in-een’ verpakking (minus scherm), voorzieningen voor software-in-rom cartridges, en standaard data-opslag op cassettes. Waar het systeem zich onderscheidde, was het 64KB ram-geheugen (waarvan 38KB beschikbaar voor Basic programma’s) en de knappe grafische en audio-mogelijkheden. Zo liet de VIC-II grafische chip toe om tientallen ‘sprites’ per scherm te creëren, waarvan dankbaar gebruik werd gemaakt bij het programmeren van spelletjes. Daarnaast was er ook de SID chip die multichannel audio bood, met een eigen klankkleur. Het waren deze kenmerken die de C64 tot een bijzonder populair platform voor de ontwikkleing van spelletjes maakte. Heel wat ict-‘veteranen’ van vandaag hebben hun eerste stappen gezet op programmeergebied met deze computer.
De C64 werd aangesloten op een standaard televisietoestel, maar alle andere periferietoestellen moesten wel – voor een stevige prijs – bij Commodore zelf worden aangeschaft. Dat gold onder meer voor de cassetterecorder, de 5,25” floppy drive, printer en dies meer. Daarvoor was de keuze voor een eigen versie van de IEEE-488 interface verantwoordelijk, evenals de beslissing om de cassetterecorder door de processor in de machine te sturen. Een en ander maakte de totaalprijs voor een systeem wel hoger dan de lage prijs voor de machine zelf deed verhopen.
Ook vandaag blijft de C64 nog heel wat liefhebbers kennen, met zelfs een keuze aan emulatoren om de software ook op moderne systemen te kunnen draaien. Ook de machine zelf wordt door nog heel wat amateurs gekoesterd, met nog steeds hobbyclubs die aan de C64 zijn gewijd (zoals bij de Commodore GebruikersGroep van de HCC (HobbyComputerClub)
