Een Australische wetenschapper doet al meer dan tien jaar onderzoek naar de ‘dagdromende’ machine.
Een Australische wetenschapper doet al meer dan tien jaar onderzoek naar de ‘dagdromende’ machine. Hij laat ze onder meer fabels lezen.
Computers zijn in wezen domme machines, hoe snel ze ook kunnen rekenen. De Australische wetenschapper Graham Mann neemt daar evenwel geen genoegen mee. “Een intelligent systeem moet emoties ingebouwd hebben wil het kunnen functioneren”, stelt hij en hij doet dan ook al meer dan tien jaar onderzoek naar de ‘dagdromende’ machine. Hiertoe ontwikkelt hij algoritmes om emoties en ‘vrij denken’ te simuleren.
Tijdens het Word Computer Congress in Brisbane beschreef hij de pogingen om de ’emotie’ van Aesopus’ Fabels te vertalen voor machines. Hij maakte hiervoor gebruik van Robert Plutchik’s lijst van emoties. Omdat de Fabels van Aesopus eenvoudig en kort zijn, kunnen ze worden weergegeven als grafische gegevensstructuren. De machine legde vrije verbindingen tussen drie fabels: De Dorstige Duif, De Kat en de Kok, en De Wolf en de Kraanvogel. Toen de machine ondervraagd werd over de associatie, antwoordde ze: “I felt sad for the bird.” We zouden bijna een traan wegpinken.
