De Privacycommissie is het niet eens met de uitspraak van het hoofd van de dienst vreemdelingenzaken, Freddie Roosemont. Die sprak zich uit vóór de controle van de laptops en gsm’s van vluchtelingen. Zijn voorstel lijkt bovendien niet uitvoerbaar.
“Een inbeslagname door de politie om het toestel vervolgens in te kijken moet altijd berusten op een officiëel bewezen misdrijf,” zegt de Privacycommissie. “Bovendien moet het toestel ergens een rol spelen in dat misdrijf. Een asielzoeker (of wie dan ook) kan dus in zo’n geval niet verplicht worden om zijn gsm te overhandigen aan de politie voor een feit waar inzage in het toestel geen enkele rol van betekenis heeft.”
Roosemont noemde de verwerking van gegevens die men uit de gsm’s zou halen “niet makkelijk”. Ronald Prins, cyber-security expert van Fox-IT herinnert er aan dat zelfs de eenvoudigste methodes zoals het op zak hebben van een tweede gsm of SIM-kaart voldoende is om door een controle te komen.
Versleutelde communicatie
Bovendien is volgens Prins inzage in de telefoon niet gelijk aan inzage in al het dataverkeer. Bij smartphones wordt veel communicatie versleuteld. Populaire berichtenapplicaties als WhatsApp en Signal voorzien communicatie via zogenaamde end-to-end encryptie. Dat werkt op zo’n manier dat de boodschap tussen twee gebruikers alleen ontcijferd kan worden wanneer deze aankomt bij de ontvanger. Zelfs als de communicatie tussen de twee wordt onderschept kan deze dan niet ontcijferd worden.
Toch denkt de Privacycommissie dat de gsm misschien nog een rol kan spelen als optioneel identificatiemiddel. “Men kan wel de toestemming vragen. Als de asielzoeker die geeft en aanwezig is bij de inzage is dit legaalop voorwaarde dat die inkijk niet verder gaat dan noodzakelijk en wanneer de asielzoeker inzage weigert dat niet beschouwd wordt als een verdachtmaking van een strafbaar feit,” concludeert de Privacycommissie. “Ook een asielzoeker heeft recht op privacy.”
