Beperkingen inzake datatransfers over de landsgrenzen schaden de digitale economie, stelt de Financial Times.
In het kader van heel wat onderhandelingen rond multilaterale handelsovereenkomsten, zoals het Transpacific Trade Partnership (TTP) en de VS/EU handelsgesprekken, wordt nu ook de stroom van data over de landsgrenzen heen besproken. En volgens de Financial Times (FT) zouden strikte regels inzake privacy en de eis om data binnen de landsgrenzen te houden, de ontwikkeling van de digitale economie nadelig beïnvloeden.
Economische schade
Hoewel nu pas wordt begonnen met het berekenen van wat de impact van dergelijke ‘databarrières’ zou kunnen zijn, moet dringend werk worden gemaakt van afspraken. Volgens een McKinsey studie groeide het internetverkeer over de landsgrenzen in de periode 2005 en 2012 met 1.800 procent, en zou de waarde van de digitale handel in de periode 2012-2025 verdrievoudigen van 26 biljoen (26*10^12) dollar tot 85 biljoen (85*10^12) dollar.
Het European Centre for International Political Economy (ECIPE) – een vrijhandel-gerichte denktank in Brussel – berekende eerder dit jaar de kostprijs van ‘data localisation’ (de verplichting data binnen de landsgrenzen te houden) voor een zevental landen (Brazilië, de EU, China, India, Indonesië, Korea en Vietnam). Op basis van de huidige en voorziene regels zou ‘data localisation’ het BNP met 0,1 tot 3,1 procent kunnen omlaag halen. Voor de EU waren de cijfers 0,4 tot 1,1 procent. Daarnaast zouden er ook gevolgen zijn voor de binnenlandse investeringen (-3,9% in de EU) en de lokale welvaart.
Geen tijdsverlies
Duidelijk is dat de VS van de huidige onderhandelingen gebruik willen maken om duidelijkheid in de digitale handel over de landsgrenzen te scheppen, en daarbij het voortouw wil (blijven) nemen. Immers, het gaat niet alleen over het verkeer van data over de grenzen, maar ook over digitale handelsontwikkelingen als bijvoorbeeld het versturen van productiebestanden over de grenzen heen naar ‘additive manufacturing’ systemen (zgn. 3D-printing) voor het lokaal produceren van goederen. Of de sturing van goederen in een land vanuit een centrum in een ander land (zoals Amerikaanse gebruikers van ‘smart-TV’s’ konden ervaren, toen een brand in een Koreaans centrum de ‘smart’-services liet uitvallen).
Duidelijk is dat de FT voorstander is van een snelle afhandeling van verdragen en overeenkomsten die de mogelijkheden van dataverkeer en datagebruik vastleggen. Wat evenwel ontbreekt is de aandacht voor de evenzeer nodige (en wellicht voorafgaande) discussie over het eigendomsrecht op data, en wie kan bepalen welke data voor welke toepassingen (en wanneer) kunnen worden aangewend.
