De baas weet het ook (niet)

We zaten met z’n allen rond de tafel, toen nog met John Cordier. Straks is het acht jaar geleden dat hij Telindus verweesd achterliet.

We zaten met z’n allen rond de tafel, toen nog met John Cordier. Straks is het acht jaar geleden dat hij Telindus verweesd achterliet.

Met z’n allen in de vergaderzaal van Sun Microsystems in Santa Clara. Het moet midden van de jaren ’90 geweest zijn. Een man op gympies en in een jeansbroek stapte vrolijk de zaal binnen. Dat ict straks net als elektriciteit uit het stopcontact of als water uit de kraan zou worden getapt worden. Scott McNealy was z’n tijd ver vooruit.

Dat software en it-toepassingen niet zomaar uit de kraan getapt worden, dat het een klein beetje complexer is, wordt steeds duidelijker. Google heeft regelmatig een panne, verscheidene datacenters lieten het de jongste twaalf maanden onverwacht afweten, ook die van Belgacom, netwerken gaan onderuit, zelfs bij gereputeerde partijen zoals Colt Telecom of Verizon Business. “Elke dag zijn er wel ergens problemen,” vertelt een insider. Hét probleem is dat veel dienstenleveranciers en telecomoperatoren het aantal ingenieurs en ict’ers, noem het techneuten, de voorbije vijftien jaar fors hebben afgebouwd en vervangen door businesslui.

Netwerkondersteuning wordt gecentraliseerd, vaak in Londen, soms zelfs in één van de voormalige Oostbloklanden, want goedkoper. Dat lukt, zolang de problemen niet te ernstig zijn. Maar als het netwerk van de Nationale Bank van België onderuit gaat, dan is de onmiddellijke nabijheid van netwerkkennis ten zeerste aan te raden. Als de baas van zo’n telecombedrijf dan kan meepraten over het probleem, het niet van een papiertje moet aflezen, is dat dankbaar meegenomen en een verademing voor de klant, én dus de cio.

John Cordier was zo een baas. Zo’n kerels maken ze niet veel meer, denk ik.